Vera is 2 jaar!

Vandaag is het precies 2 jaar geleden dat onze kleine meid ter wereld kwam, de tijd is echt voorbij gevlogen. Ze is al een echt mensje, kan veel zelf en heeft een heel eigen willetje. Ik vond haar een enorm schattige baby maar ik vind het eigenlijk steeds leuker worden nu ze ouder word. Naast het fijn is dat ze wat dingen zelf kan vind ik de interactie ook erg leuk. We leren haar steeds meer kennen.

Doordat ze nu steeds meer kan praten krijgen wij een beter beeld van wat er allemaal in dat hoofdje omgaat. En dat is soms meer dan ik dacht. Zo weet ze vaak nog wat we gisteren deden en wat ze leuk vind, en ze is momenteel enorm bezig met cijfers en tellen, en ze weet precies waar ze in de tuin aardbeien kan vinden. Ook weet ze precies van welke buurvrouw ze lekker krijgt :D

Ze speelt echt enorm graag buiten, en ze vraagt er ook vaak om. Wij hebben in de tuin het oude schommelgestel opgeknapt en er een tweedehands babyschommel ingehangen, ook hebben we een oude glijbaan van de buren gekregen en opgeknapt. En alsof dat niet genoeg was hebben we ook nog de oude zandbak (een trekker band) gevuld met vers nieuw zand. Dus nu heeft ze een kleine speeltuin in de achtertuin, waar ze de komende tijd nog veel kan spelen. Het kostte ons in totaal € 12,- ( € 10,- voor het zand en € 2,- voor de schommel) en wat inspanning en dat is het zeker waard want ze heeft er nu al veel plezier van. Vooral schommelen vind ze te gek.

Ik geef haar nog steeds borstvoeding, en daar geniet ze ook nog heel erg van. In de ochtend als ze aan het wakker worden is drinkt ze wat, verder ook nog bij het middagslaapje en voor het slapengaan nog een keer. Het is duidelijk een stuk minder dan wat het was, maar ik zie haar voorlopig niet stoppen. En dat hoeft ook  niet, want het is eigenlijk weinig moeite voor mij. Natuurlijk heb ik soms momenten dat ik wat meer ruimte voor mijzelf zou willen, maar op andere momenten kan ik er toch nog erg van genieten. Ik denk niet dat we veel langer dan een jaar nog door zullen gaan, maar we zien wel hoe het loopt.

Qua eten is ze verder echt heel makkelijk, ze eet eigenlijk alles zonder morren. Ze eet gewoon met de pot mee, en dan eet ze de ene keer misschien meer groente en minder aardappel maar er gaat altijd wel wat in. Toe eten we meestal fruit, daar is ze gek op en gaat er altijd wel in. In de tuin plukt ze graag bieslook en munt om te eten, en aardbeien.... De aardbeien moeten beschermd worden want ze plukt (en eet) alles wat ook maar een beetje verkleurd is :D

Praten gaat heel goed, maar wel voornamelijk in het Nederlands. Het is duidelijk dat ze Nederlands en Duits kan verstaan, maar ze spreekt slechts een paar Duitse woordjes. Volgens mij is dat heel normaal, en ik maak mij ook verder geen zorgen hierover. Ik vermoed dat ze toch zeker al een stuk of 200 Nederlandse woorden spreekt, en er komt ook bijna dagelijks een nieuw woord bij. Ze zingt ook veel tijdens het spelen, vooral fonetisch. Wij vinden het echt heel schattig als ze ineens heel hard zing "daar buite loopt e saap". Poesje mauw is ook een favoriet hier, want ze is gek op de kat. Ze word wel dagelijks aan de Duitse taal blootgesteld, soms alleen met een boek of liedje een andere keer een tekenfilmpje. We hebben ook regelmatig contact met Duitse mensen (buren, vrienden, bekenden) waarbij Duits gesproken word en ongeveer 1x per week gaan we naar de Krabbelgruppe waar meerdere kinderen van haar leeftijd bijeenkomen om te spelen. Dus dat loopt allemaal wel los qua taal.

Wat heel fijn is, is dat ze heel erg bezig is met zindelijk worden. Sinds een week of 2 leeft het heel erg bij haar, en gaat ze uit zichzelf op het potje als ze moet plassen en poepen. Ze doet dan netjes haar behoefte en roept daarna hard 'nice!', blijkbaar zeggen wij dat vaak :D
Ook s'nachts gaat dat verrassend goed, ze heeft in die 2 weken slechts twee ongelukjes in bed gehad. Buiten zoekt ze alleen niet naar het potje maar meestal zakt ze iets door dr beentjes en plast ze zo van zich af (jurkje zonder onderbroek), dat zou ik graag nog anders zien maar dat komt vast wel. We doen haar nu enkel nog een luier aan als we de deur uit gaan, dus het scheelt echt heel veel was. En daar zijn we heel erg blij mee natuurlijk!

Wat haar verjaardag betreft, ze heeft nog niet echt door dat ze jarig is. Volgens mij snapt ze het concept 'verjaardag' ook niet helemaal. Maar de visite vond ze heel gezellig, en de slingers en ballonnen zijn het helemaal. Ze heeft voor haar verjaardag van de grootouders samen een kinderkruiwagen gekregen, en daar kan ze nu heerlijk mee spelen. Dus wat dat betreft is het een geslaagde dag geweest.

Einde ouderschapsverlof

Toen ik zwanger was van Vera ben ik 6 weken voor de uitgerekende datum in Mutterschutz gegaan, dit duurt tot 8 weken na de geboorte en in deze periode krijg je Mutterschaftsgeld (een uitkering die gelijk is aan je loon). Op mijn werk hebben we het over mijn daaropvolgende verlof periode gehad en mijn leidinggevende zei nog dat er voor mij altijd werk zou zijn, omdat ze zo tevreden waren.

Aansluitend op de periode van het moederschapverlof heb ik betaald ouderschapverlof opgenomen. Deze elternzeit is bij de wet geregeld, je mag tot 3 jaar verlof opnemen en daarnaast kan je elterngeld krijgen van de staat (in dit geval de Landkreis geloof ik). Hierbij kan je 12 maanden lang een uitkering van 60-65% van je nettoloon uitbetaald krijgen. Ik koos ervoor om bijna twee jaar elternzeit te nemen en de uitkering van elterngeld te laten uitsmeren over die periode, en kreeg dus een uitkering van 30-33% van mijn nettoloon over die periode. (dit is de simpele, verkorte uitleg ;)

In de tussentijd heb ik contact met mijn werk gehouden, ik zou eind maart weer aan het werk gaan en dan deeltijd. Dit hebben we concreet besproken vanaf half 2017, dus ik dacht dat alles wel goed zat. Maar helaas, mijn werkgever (eigenlijk opdrachtgever omdat ik een vast contract had bij een uitzendbureau) werd steeds vager en twee weken voordat ik zou beginnen vertelden ze mij dat ze mij niet terug wilden. Of in elk geval niet op de functie die ik had, want daar hadden ze geen plek.

Ik vermoed dat ze van hogerop geen toestemming kregen om mij een deeltijdfunctie te geven, ze zoeken wel iemand voor mijn oude baan maar perse in voltijd. Mijn contactpersoon bij het uitzendbureau gaf ook aan dat ze blijkbaar erg ouderwets daarin zijn, als ik direct bij hun in dienst zou zijn dan zouden ze mij een deeltijdfunctie niet mogen weigeren maar ja... ik zit bij een uitzendbureau.

Thuis zitten we ook niet stil.. de voortuin

Ze gaven aan dat ze zo tevreden waren geweest, en dat ze nog wel wilden kijken of ze elders binnen het bedrijf een functie voor mij hadden. Maar ik zag het eigenlijk al niet meer zitten, ik vond het nogal respectloos om het zo kort dag af te zeggen terwijl we al minimaal 6 maanden contact hadden hierover. Het uitzendbureau gaf aan dat ze hun best zouden doen om wat te zoeken, maar dat als ze niets hadden dat ze mij gingen ontslaan zodra mijn ontslagbescherming weg zou vallen. Dan zou de maand opzegtermijn ingaan en dan zou ik per 1 mei werkloos zijn. Ik zat zo uiteindelijk dus nog de laatste week van maart en de hele maand april betaald thuis.

Voor mij was dit een klap, maar besloot het als een teken te zien. Ik was eigenlijk nooit gelukkig geweest daar, en deed het omdat ik nu eenmaal geld binnen moest halen. Ik wilde iets anders, iets in lijn met mijn dromen en idealen, iets waarbij ik het gevoel had deel van de oplossing te zijn en niet bij te dragen aan alle problemen in de wereld. Dat was wel heel ambitieus...

Ik overwoog of ik zelf wat op zou zetten, een groentewinkel aan huis.. een verpakkingsvrije winkel.. allemaal heel tof maar ook een enorme investering met bijbehorende risico's. En ik heb niet het gevoel dat ik daar klaar voor ben, dus ik krabbelde wat terug. Uiteindelijk heb ik ons adres opgezocht op googlemaps, en ben langzaam uit gaan zoomen. Wat zit er hier in de buurt? Wat is in lijn met mijn idealen? Wat zou leuk zijn en bij mij passen?

Ik vond een boerderij met kleine winkel eraan op ongeveer 10 kilometer hier vandaan (een redelijk korte afstand hier op het platteland) en ik ben er gewoon langsgegaan en heb gevraagd of ze misschien nog een mini-jobber zoeken. (een mini-job is een bijbaan waarin je niet verzekeringsplichtig bent, zolang je niet meer dan € 450,- per maand verdient is bruto ongeveer gelijk aan netto, je zorgverzekering loopt dan via je partner of een andere baan waarbij je wel premie betaald)

Ik had geluk! Ze zochten nog iemand, in eerste instantie vooral in de normale tuin en dan in de loop van het seizoen ook in de groentetuin. Ze hebben een prachtige bauernhof met uitgebreide tuinen, wat boerenvelden met mais en pompoenen en een stuk moestuin en een paar polytunnels waarin ze groente verbouwen om in hun winkeltje te verkopen. In het winkeltje verkopen ze naast eigen groente ook jonge plantjes, honing van de lokale imker, en zelfgemaakte dingen zoals jam, siroop e.d.

Nog iemand die graag in de tuin 'werkt'

De mensen zijn ontzettend aardig en ik kan het heel goed met ze vinden, het zijn mensen met een enorme liefde voor planten en mensen. De winkel aan huis is als een hobby ontstaan en loopt steeds beter. Het werk kan ik zo indelen als ik zelf wil qua tijden en dagen waardoor we het heel goed met Maarten zijn werk kunnen combineren. En als klap op de vuurpijl is het zo dichtbij dat ik lekker op de elektrische scooter erheen kan rijden, dus dat spaart 100km met de auto per week ten opzichte van mijn oude werkplek.

Natuurlijk zijn er nadelen: Ik verdien nu (veel) minder dan bij een kantoorbaan en het is geen echte baan (wat gevolgen heeft voor uitkeringen en pensioen). Maar ik ben gelukkig! Het is leuk werk, het voelt nuttiger, ik kom tot rust met buitenwerken, ik kan gratis leuke en bijzondere stekjes en zaden krijgen en de reistijd is korter. En had ik al gezegd dat ik het heel erg leuk vind? :)

Dus nu werk ik maandags en vrijdags en Maarten dinsdag, woensdag en donderdag. Zo is er altijd iemand thuis voor Vera en hoeft zij voorlopig niet naar een opvang. Ook hebben we zo de tijd en het werk wat 'eerlijker' verdeeld én we hebben meer tijd als gezin. Voor ons is het ideaal zo, en daar gaat het tenslotte om :)

Vera's afspraak bij de Tandarts

Na de laatste post over de second opinion van Vera waren we er wel uit, we gingen dus een afspraak maken bij de lokale tandarts die ook narcose voor kinderen doet. We waren er nog nooit geweest dus het was best wel even spannend, en voor Vera ook want het bleek een man (en vreemde mannen vind ze eng). Nadat we kort met hem gesproken hebben wilde hij even in haar mond kijken, maar toen hij een stap in haar richting zette was dat genoeg om een gespannen peuter in een huilende peuter te doen veranderen. Drama. De tandarts liep weg en wij bleven verbaast achter.

Uiteindelijk bleek dat ze het in deze praktijk niet zo zaten te wachten op huilende kindjes, toen Vera weer uit de behandelkamer was werd ze ook weer rustig en zij ging even met Maarten mee zodat ik met de tandarts kon praten. Hij gaf aan dat hij (en anderen) geen narcose doet bij kinderen onder de 3 jaar, en dat dit alleen in het ziekenhuis gebeurd. Dit gebeurd alleen in situaties die zeer ernstig zijn, omdat een narcose niet onderschat mag worden. Ook gaf hij aan dat ze in het ziekenhuis geen tandjes vullen maar dat het dan gewoon getrokken word. Hij raadde aan te wachten, tot ze er last van heeft of tot ze oud genoeg is om behandeld te worden.

Dus, dat was niet wat we verwacht hadden. Het is misschien wel een beetje wat we gehoopt hadden, omdat we eigenlijk ook niet wilden dat ze onder narcose zou gaan. Maar het is wel dubbel, want de tandjes rotten nu wel langzaam verder en het voelt zo dus als het uitstellen van het probleem (en dat is het natuurlijk ook).

Een willekeurige foto van een blij meisje :)

Gelukkig mogen wij inmiddels Vera's tanden poetsen zonder al te veel gedoe, dat scheelt al een hele boel! Ze laat het gewoon toe, zonder huilen en zonder drama. Meestal zetten we haar ergens op een vensterbank zodat ze naar buiten kan kijken en dan toet ze haar mond open en kunnen we poetsen. Daar zijn we heel blij mee, want dat scheelt een boel!

En nu is het dus afwachten, en opletten of ze geen pijn heeft aan haar kiesjes. Voorlopig lijkt ze er niets van te merken. De plekken zijn wel behoorlijk groot, maar we hebben nog geen andere plekken gespot. Ik vind het een van de lastigste dingen aan het ouderschap, de keuzes en verantwoordelijkheid die daar bij komen. Hopelijk komt het allemaal goed, zonder dat ze er te veel last van gaat hebben.

De second opinion

Deze week zijn we voor de tweede keer met Vera bij de tandarts geweest, deze tandarts was echt heel erg lief. Ze stond te wachten op ons toen we binnen kwamen (omdat ze vind dat kinderen niet zouden moeten wachten) en nadat Vera haar jasje uit had liep ze zo aan de hand mee de behandelkamer in. De tandarts bleef zich ook vooral op Vera richten in het begin zodat zij zich fijn voelde. Heel fijn zoiets! Helaas betekende dit niet dat Vera ook vrijwillig haar mond open wilde doen, dus er kwam alsnog huilen aan te pas maar het was van korte duur want ze had het snel gezien.

Ook zij adviseert het vullen van de gaatjes, vooral omdat 1 gaatje al behoorlijk groot is en je er met de tandenborstel niet bij kan. Bovendien moet ze er nog een aantal jaar mee voordat ze gaat wisselen, en het zou fijn zijn als we de kiezen kunnen behouden.

Een bijkomend ding is dat Vera's boven voortanden dood zijn, ze is toen ze klein was gevallen en als gevolg daarvan zijn haar 4 snijtanden boven nu lichtgrijs en deels afgebroken. De tandarts gaf aan dat daar ook echt naar gekeken moet worden, en eventueel ook iets aan gedaan moet worden. Al met al vond ze het te omvangrijk om zelf te doen en verwees ze ons door naar een grotere praktijk. Wel met de tip dat het eventueel ook kan met lachgassedatie in plaats van narcose.

Ik had gehoopt dat we een meer afwachtende houding aan zouden kunnen nemen, en wellicht meer aan preventie kunnen doen zodat de groei van de gaatjes zou stagneren (en misschien zelfs remineraliseren). Maar ik begrijp ook dat in het geval van zo'n groot gaatje, waar de tandenborstel niet eens bij kan, het niet verstandig is om lang te wachten. Het kiesje rot helemaal weg en áls het nu nog geen pijn doet dan heb je grote kans dat het binnenkort wel pijn gaat doen. We weten niet eens helemaal zeker dat ze er nu geen pijn van heeft. Dus we gaan het zeker laten vullen. We moeten nu een afspraak maken bij de tandartspraktijk die dit gaat doen, eerst een afspraak om te kijken en alles door te spreken. Ik ben zelf wel benieuwd naar de mogelijkheid van lachgassedatie, want dat lijkt mij minder heftig dan narcose. Als iemand nog ervaringen heeft hoor ik het graag!

Peuter Update: 20 Maanden

Vera ontwikkelt zich echt prima, ze is een vrolijke peuter die het hele huis door gaat. Overal aanzitten, opklimmen en alles willen ontdekken..... een bonk energie en blijheid. Heerlijk.. maar soms ook wel een beetje vermoeiend :) We proberen in elk geval even dagelijks er uit te gaan, want buiten heeft ze het altijd bijzonder naar haar zin. Vooral als ze dieren kan zien, momenteel is ze helemaal gefascineerd van paarden en vogels. De kat is ook favoriet, maar de liefde is inmiddels niet meer wederzijds door het enthousiaste gegil van Vera's kant. Het wel een beetje grappig om te zien hoe ze de kat benadert.... "POEEEEEEES! Poeeees!"...... de poes weet niet hoe snel ze weg moet komen.

Wat we heel leuk vinden is dat Vera inmiddels behoorlijk aan de praat is, ze zegt zelfs al Duitse woorden. Haar favoriete Duitse woord is NEIN :)  Het is heel leuk om te zien hoe erg ze er mee bezig is, ze heeft een aantal woorden die ze steeds herhaalt en met regelmaat komt er dan ineens een nieuwe bij. Ze snapte al bijna alles wat je zei, dus het is leuk dat er nu ook steeds meer uit komt: Papa, Mama, Opa, Oma, Tractor, Auto, Poes, Hond, Paard, Water, B(r)ood, Opeten, B(r)oek, Buiten, Jas (klink meer als sas), Oppassen, Auw, Heet, Hout (komt door de houtkachel),  Moin (is de lokale groet), Tschüss, Hallo, Poep, Bloem, Boek, Schort (klinkt meer als Sjort), Open, Dicht, Op en nog een aantal die ik nu vergeet.

Het eten gaat ook heel goed, ze eet graag en makkelijk. Ze krijgt nog 3 keer per dag borstvoeding, in de ochtend als we nog slapen (rond een uur of 6/7 denk ik) dan in de middag voor haar slaapje en voor de avond. Soms als ze zich overdag niet lekker voelt of moe is en ze vraagt er om (door met haar mond te smakken 💗) dan krijgt ze ook tussendoor. Er is eigenlijk niets wat ze niet lust, ze eet gewoon met de pot mee. Dat is meestal overnight oats of pap in de ochtend, een kliekje of broodje in de middag en dan het avondeten. Na haar middagdutje rond een uur of 15 krijgt ze nog wat, meestal volkorenzwieback met boter die ze dan in de thee dipt (dippen is favoriet). En na het avondeten nog lekker wat fruit. Sinds kort wil ik haar ook levertraan geven, maar dat ging niet zo lekker van de lepel. Dus nu maak ik 'vissalade'. Dat is gewoon kikkererwtensalade, een eetlepel in een schaaltje met een theelepel levertraan erin, en dat eet ze wel gewoon!

En sinds een paar dagen lijkt ze de peuterpuberteit in te gaan, steeds vaker is het 'NEIN!'. Wij proberen haar meer de keus te geven in dingen en de vraagstelling te veranderen om iets gedaan te krijgen én het gezellig te houden. En dat werkt redelijk. Het is toch een bijzondere fase en best leuk om te zien dat ze haar eigen willetje heeft, die eigenwijsheid heeft ze niet van een vreemde ;)

Het enige wat niet zo mooi is zijn haar tanden, ze heeft helaas 2 gaatjes in haar kiezen. Hoe het komt weten we niet zo goed, want ze drinkt alleen moedermelk, water of thee zonder suiker en krijgt eigenlijk ook nooit snoep ofzo. Misschien niet vroeg genoeg begonnen met poetsen (wat echt een gevecht is elke avond) of te veel eetmomenten? De tandarts adviseerde de gaatjes onder narcose te vullen, dat is wel even slikken. Deze week gaan we bij een gespecialiseerde kindertandarts langs voor een second opinion, en dat is best wel even spannend. Afwachten dus.

Maarten is nu een vrij tot 1 maart omdat hij zijn overuren moet opmaken voordat zijn nieuwe contract ingaat dus we hebben nog lekker anderhalve week lekker samen thuis. En dat komt mij goed uit omdat ik een beetje verkouden ben, dus de extra handen thuis zijn heel welkom. En het is gewoon heel gezellig met zijn 3-en thuis!

Hoe het er voor staat in Februari

We zitten inmiddels al weer halverwege februari, wat gaat de tijd toch snel. Maarten heeft vrij gehad van de kerstdagen tot 5 februari en is nu net weer aan zijn tweede werkweek begonnen.We hebben wel genoten van de weken samen thuis, en ook weer wat kleinere klusjes kunnen doen. Zo heeft Maarten de compostbakken gemaakt, dat stond al langer op de planning. En ook natuurlijk de schuur/garage opgeruimd, hout gesleept en gezaagd voor de kachel en nog veel meer.

Onze nieuwe compostbakken

De tussen- en voorplanken zijn uitneembaar

Maar nu dus weer over naar het gewone ritme want over minder dan 6 weken ga ik weer aan het werk! Daar ben ik in mijn hoofd al wel wat mee bezig, qua voorbereiding.... hoe gaan we het allemaal doen en verdelen samen. Helaas heb ik van mijn werk nog geen definitief antwoord over welke dagen ik ga werken, maar het plan is dat ik vanaf 21 maart 2 dagen per week ga werken.

Maarten gaat vanaf maart 2 dagen minder werken en dan hebben we een kleine drie weken waarin we Vera kunnen laten wennen. Ben wel benieuwd hoe dat allemaal gaat, en of het mij een beetje gaat lukken om vroeg op te staan en borstvoeding te geven voordat ik naar het werk ga. Sommige nachten slaapt Vera wat onrustig en borstvoeding helpt haar weer in slaap, lijkt mij wel zwaar als de wekker dan al om 6:15 gaat. Nu kan ik Vera eigenlijk altijd wel tot een uurtje of 8 aan het slapen houden. Maar het is maar 2 dagen, dus het komt vast wel goed. Maarten is ook een hele goede en lieve vader, dus ik vind het alleen maar goed dat hij nu een nog betere band met Vera op kan bouwen. Die twee vermaken zich prima!

Sinds een paar maanden hebben we hier in de straat een  nieuwe familie wonen, waarvan de jongste 1 maand jonger dan Vera is. Dus nu in totaal 2 leeftijdsgenootjes op loopafstand, heel leuk! Gisteren zijn we met hen naar de kindercarnavalsviering hier in het dorp gegaan, was erg leuk voor Vera. Vanaf morgen ga ik ook naar de Krabbelgruppe hier in het dorp, daar komen een aantal ouders met hun kleine samen zodat de kinderen kunnen spelen. Dit gaat op leeftijd zodat de kinderen goed kunnen spelen samen en duurt een uurtje. Als dat bevalt gaan we elke woensdag, want ik vind het ook belangrijk dat Vera ook contact heeft met andere kinderen (en Vera vind het ook erg leuk).

Lekker dromen van een kleine duurzame woning :)

De plannen voor het huis zijn nog niet helemaal duidelijk, hoewel we wel af en toe wat wegdromen. We hebben ook iemand langs laten komen om een offerte te laten maken voor het slopen, want als dat echt te duur blijkt dan is renoveren toch aantrekkelijker. We kwamen wel nog een super gaaf bouwproject tegen.... Ownhome... een volledige, kleine autarkische woning. Zoiets zou ik echt te gek vinden (maar dan iets groter met zijn 3en ;)) Als je zin hebt kan je hier en hier een leuk filmpje ervan vinden, en hier de site en de facebookpagina. (alles in het Duits natuurlijk). Voorlopig staat het een beetje op de achtergrond, omdat er zoveel anders te doen is. Ik merk dat ik er zelf anders heel onrustig van word, al die keuzes en mogelijkheden. Eerst maar even de komende periode doorkomen.... dan zien we wel weer verder.