zaterdag 20 februari 2016

Het derde trimester is begonnen!

Weer een teken van leven van mijn kant, hier ben ik nog steeds vrij veel in de overlevingsmodus. Het werken valt mij heel erg zwaar en ik begin mij af te vragen waarom ik het eigenlijk nog doe, waarom ik niet gewoon de rust en ruimte neem die ik nodig heb. Ik denk omdat het voelt als opgeven, ik heb het idee dat ik moet doorzetten. Ik zou nog 3 weken moeten werken, en dat is echt niet lang meer maar ik heb het gevoel dat ik er aan onderdoor ga en dat is een enorme belasting voor mij, Maarten en onze relatie. Waarschijnlijk laat ik mij in elk geval komende week toch een week ziek schrijven om bij te komen. Ik zal mij over mijn gevoel van 'falen' heen moeten zetten, ik moet toch echt voor mijzelf en de kleine in mijn buik moeten zorgen.

Op zich gaat het verder vrij goed, de kleine groeit als kool en ik heb een redelijke basketbal-buik. Inmiddels zit ik in de 29e week dus het schiet ook al lekker op. Het hele zwanger zijn blijft heel abstract voor mij, ik kan mij nog echt niet voorstellen dat er echt een baby in mijn buik zit. Ook al voel ik hem/haar de hele dag door, ik weet dat hij/zij er zit. Inmiddels weegt het kindje al meer dan een kilo en zou al een ruime 35cm groot zijn, maar toch kan ik er maar geen voorstelling bij maken.

Ik heb (nog?) geen nestdrang zover ik weet, alleen tuinier-drang. Ik heb het idee dat het voorjaar eraan komt en heb de behoefte om de moestuin in orde te maken volgens mij heb ik dat elk jaar rond deze tijd. Ik heb zelfs al hier en daar een fruitboom gesnoeid. Ik hoop dat ik dit jaar wat meer tijd heb voor de moestuin, het lijkt me dat ik ondanks de baby toch meer tijd over zou hebben dan met mijn fulltime baan. Ach de praktijk zal het uitwijzen. De eerste slaplantjes komen in elk geval al boven de grond en ik wil dit weekend ook tomaten, courgettes e.d. voorzaaien. Leuk! Ik denk dat het voor mij het beste is om vooral lekker rustig aan te doen en mij op leuke dingen te richten, en vooral die positieve energie vast te houden. 

Ik heb met mijn verzekering gebeld en ik zou op zich ook prima in een geboortehuis kunnen bevallen of met een hebamme als ik die kan vinden. Ben daar wel half mee bezig geweest maar heb nog niet genoeg tijd kunnen vinden om dat volledig door te kunnen pakken. Ik denk dat ik de komende week nog een hebamme ga benaderen en we willen ook nog naar een informatiebijeenkomst in het ziekenhuis. Daar kan je vragen stellen en krijg je een rondleiding, wellicht helpt dat ook voor mij. Het komt in elk geval steeds dichterbij dus het word wel iets om te regelen.

Maarten is inmiddels al  weer drie weken aan het werk bij zijn nieuwe baan en oude baas. Het bevalt hem goed, hij voelt zich veel fijner bij deze werkgever en dat is veel waard! Helaas betekend dat wel dat hij veel uren draait, ruim 50 uur per week momenteel. En dan heeft hij ook nog een aandachtstrekkende zwangere vrouw thuis, het is allemaal niet makkelijk ;) Maar hij doet het erg goed! Ik ben echt blij met hem, hij is zo lief en begripvol. En hij verheugd zich ook heel erg op de komst van de baby, hij wordt echt een super-papa :)

25 opmerkingen:

  1. Veel succes met de laatste loodjes voor je werk! Daarna heb je lekker vrij, en hoe eerder vrij, hoe beter toch? Dat faalgevoel is nergens voor nodig, jullie doen het goed!
    Groetjes Thimo

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Het voelde mij voor ook heel onwezenlijk toen ik zwanger was dat ik straks een kindje zou hebben. Zelfs tijdens mijn bevalling kon ik niet geloven dat er straks een baby in mijn armen zou liggen. Ik was de eerste paar dagen ook volledig overdonderd. Ik vond het zo surrealistisch dat ik nu voor haar mocht zorgen. Inmiddels weet ik niet beter en lijkt het alsof ze altijd er al was. Succes met de laatste loodjes en zorg voor jezelf b

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Gek gevoel he? Zelfs tot een paar seconde voor de geboorte dacht ik nog dat het echt raar zou wezen, als daar zo straks opeens een baby op mijn buik zou worden gegooid :D

    Die stress die jij nu hebt, is ook niet ideaal voor je baby he. Je ziek melden is niet falen, das juist winnen voor die kleine :)

    Wat fijn dat je gewoon met een hebamme kan bevallen zeg. Worden die geboortehuizen ook door hen gerund? Zulke afdelingen heb je hier in NO ook. Fijn als het daar kan.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja geboortehuizen worden inderdaad door verloskundigen gerund. De dichtstbij zijnde die ik kon vinden is op een uur rijden afstand, ik moet nog kijken of er nog iets dichterbij is.

      Verwijderen
  4. Waarom falen? Het lijkt me verstandig om aan jezelf en de kleine te denken.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Misschien stel ik te hoge eisen aan mijzelf, ik wil zo graag mijn werk volhouden tot het einde. Maar ja, als het niet gaat dan gaat het niet.

      Verwijderen
  5. Je eerste zwangerschap is alles zo nieuw en vreemd , ik herken dat wat je schrijft. En luister gewoon naar je lichaam dat geeft echt wel aan wanneer je rust moet nemen en je even ziek melden om bij te tanken groot gelijk hoor.Succes met je werk

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ach dappere meid, het gevoel om door te willen zetten kan ik me wel voorstellen.
    Maar als het té veel van je vergt zal je toch serieus moeten kiezen voor wat echt belangrijk is; jouw gezondheid, dat van jullie kind en Maarten natuurlijk.

    De rest is uiteindelijk vervangbaar.

    Ik wens je goede en rustige laatste weken toe!

    Hier een lief liedje voor jou:
    https://www.youtube.com/watch?v=VXwkgz1ZE4E

    Groet, Erna

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Je hebt helemaal gelijk, het wordt hoog tijd dat ik ons op de eerste plaats zet! Dank!

      Verwijderen
  7. Is er nu echt geen mogelijkheid, dat je het werk laat voor wat het is. Is het geld zo belangrijk voor jullie? Ik heb gelezen hoe jullie van 10 euro rondkwamen in het begin van jullie Duitse avontuur. Je hebt voldoende tijd om straks te tuinieren. Je werk bevalt je niet helemaal wat ook een stressfactor is. Tenzij jullie in de problemen komen, zou ik zeker stoppen. Wat geeft het wanneer het iets langer duurt voor je financieel onafhankelijk bent.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik zou mij waarschijnlijk voor de komende tijd ziek kunnen laten melden, of in elk geval een week of twee. Ik krijg wel loon maar krijg minder als ik ziek ben, en mijn uitkering tijdens mijn verlof is gebaseerd op mijn loon nu dus het snijd dubbel.
      Maar waarschijnlijk redden we het ook wel met wat minder, ik wil gewoon te graag mijn best doen. Gevalletje perfectionist denk ik ;)

      Verwijderen
  8. Is er nu echt geen mogelijkheid, dat je het werk laat voor wat het is. Is het geld zo belangrijk voor jullie? Ik heb gelezen hoe jullie van 10 euro rondkwamen in het begin van jullie Duitse avontuur. Je hebt voldoende tijd om straks te tuinieren. Je werk bevalt je niet helemaal wat ook een stressfactor is. Tenzij jullie in de problemen komen, zou ik zeker stoppen. Wat geeft het wanneer het iets langer duurt voor je financieel onafhankelijk bent.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Waarom die laatste drie weken niet helemaal ziek melden of voor halve dagen. Ik heb een half jaar ziek thuis gezeten bij mijn zwangerschap, nooit geen problemen gehad met het u.w.v. want die willen het niet op hun geweten hebben dat het mis gaat met het kindje. En voor mijn werkgever was het niet leuk maar mijn kind is belangrijker dan mijn werk. Dat blijft er wel, zoals zo veel dingen. En anders maar niet. Dus ik vind dat je in deze periode gewoon voor jezelf en je kind moet kiezen. Ook omdat je al bijna op het einde zit, je hoeft nog maar een paar weken. Maar ik weet natuurlijk niet hoe dat financieel geregeld is in Dtsl. Hier in NL word je salaris gewoon doorbetaald en je werkgever krijgt een vergoeding. Je moet hier in NL dan alleen wel met 6 weken voor de tijd met verlof en dus daarna minder tijd. Maar ik heb daarna ouderschapsverlof opgenomen. Uiteindelijk ben ik een jaar niet op mijn werk geweest, en ook weinig van mijn baas gehoord en van mijn collega;s helemaal niks.
    Dus ik zou zeggen kies voor je zelf en je kind en je man.

    Succes met je beslissing.

    groetjes
    Janneke

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Halve dagen gaat helaas niet hier, dan moet ik mij helemaal ziek melden. Ik denk dat ik dat gewoon eerst een week ziek meld en daarna ben ik sowieso weer bij de dokter. Ik bekijk het gewoon per week.
      Ik heb vanaf 6 weken voor de bevalling werkverbod en dus verlof en heb ook nog twee weken vakantie dus ik zit dan twee maanden voor de bevalling al thuis. Daarna ook tijd zat, zit in elk geval een jaar betaald thuis (67% van netto loon) of twee jaar op 33% van netto loon.

      Verwijderen
  10. Ik zelf was doodop bij eerste zwangerschap, ben 2.5 maand van te voren opgehouden met werken, waarvan 1 maand onbetaald verlof. Ik hield veel vocht vast en was oververmoeid. De gezondheid van jou en je baby gaan altijd voor geld. Als je niet helemaal wilt stoppen met werken, meld je dan in ieder geval 1 week ziek zodat je de gelegenheid hebt om uit te rusten en bij te komen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik bekijk het gewoon per week nu, komende week blijf ik zeker lekker thuis. Het zwanger zijn valt mij echt zwaar, lichamelijk en geestelijk. Dus we zien wel hoe het loopt, ik ga eerst maar eens voor mijzelf zorgen.

      Verwijderen
  11. Fijn om weer even wat van je te lezen. Doe je wel een beetje rustig aan? t Is geen falen als het werk je nu even teveel wordt, soms moet je goed luisteren naar de signalen die je lichaam geeft.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Sterkte met alles! En inderdaad, als je eerder vrij moet nemen is dat geen falen. Misschien eerder een beloning voor het harde werken, dat jullie die ruimte hebben. Stress is voor jullie (jou en baby) ook niet goed, denk ik. Je moet vooral doen waar je jezelf goed bij voelt!

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Sterkte met de laatste spreekwoordelijke loodjes. Denk vooral aan je zelf en jullie kindje. En zoals de andere lezers ook al hebben aangegeven is het geen falen. Maar ik begrijp wat je hiermee bedoeld. Laat het even los, kies voor jouw eigen gezondheid. En bedenk dat het werk echt niet weg loopt :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  14. volgens mij heb je ook nog zwaar werk, je vergeeft het jezelf nooit weer als het misgaat.
    het kind moet groeien van jou, en stress is nooit goed voor een ongeboren kind. Bij mij ging het bijna mis, ik wilde ook te graag werken totdat ik een bloeding op het werk kreeg, en ben toen ook gestopt, bijna te laat dus

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Goed punt! Werk is nu eenmaal niet belangrijk genoeg om je eigen gezondheid en dat van het kindje te riskeren.
      Ik zit nu ook lekker rustig thuis!

      Verwijderen
  15. Ik herken het ook wel hoor. Het liefst doe je gewoon alsof er niets aan de hand is en werk je door (ook thuis) alsof er niets aan de hand is. Dan even bevallen en hoppa weer door.
    Gelukkig laat je lijf je voelen dat dat zo niet kan, zo ben je straks uitgerust voor de bevalling en de weken van herstel erna zijn ook niet voor niets!

    Maar dat gevoel van onwerkelijkheid... dat blijft! hoeveel kinderen je ook krijgt... het is pas echt als het kindje op je buik gelegd wordt én mee naar huis gaat als je niet thuis bevalt ;)
    Ons zoontje is nu bijna 3 mnd oud en het begint nu pas een beetje te slijten =D <3

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik denk dat ik mij misschien niet genoeg realiseer wat het voor mijn lichaam betekend om zwanger te zijn, en dat ik daardoor de lat veel te hoog leg. Ik wil mij ook niet 'aanstellen'.

      Ik merk dat ik mij nu pas een beetje aan het kindje begin te binden, en te wennen dat het in mijn buik zit. Vooral omdat ik nu rustig aan doe en het kindje de hele dag door voel bewegen. Het is eigenlijk best gezellig :)

      Verwijderen
    2. ja zo gezellig dat je het straks nog mist, al dat bewegen in je buik =D

      Verwijderen