vrijdag 25 maart 2016

Een ongeassisteerde bevalling

Dit is nogal een controversieel onderwerp en ik heb serieus getwijfeld of ik het er wel over zou hebben. Het is een zeer persoonlijk en gevoelig onderwerp maar ik denk dat ik niet de enige ben die dit overweegt en ik vind dat dit gewoon bespreekbaar zou moeten zijn. Ik wil niemand overhalen of zeggen dat dit juist is voor iedereen, ik schrijf hier over wat voor ons juist voelt.

Al weken ben ik mij aan het voorbereiden op de bevalling, door alles te lezen (en kijken) wat los en vast zit. Ik ben eigenlijk helemaal niet bang om te bevallen, ik zie het als een natuurlijk proces. Natuurlijk kan er wel eens wat mis lopen, maar meestal gaat het goed en de dingen die mis kunnen lopen zie je vaak ook nog wel aankomen.

Een van de dingen waar ik bang voor ben is dat ik tijdens de bevalling moet 'ruziën' met verplegend personeel over wat ik wel of niet wil, dat zij mijn bevallingsproces verstoren omdat zij protocollen willen volgen en dat ze onnodig interventies uitvoeren die leiden tot meer en grotere interventies. Mijn angsten hebben dus voornamelijk te maken met zorgverleners en de huidige protocollen omtrent bevallen en niet met het bevallen zelf.

Ik begrijp dat het idee van een ongeassisteerde bevalling veel mensen angst inboezemt. Er is ons geleerd dat bevallen iets is wat vrouwen niet zelf kunnen en wat gevaarlijk is. Maar alles is gevaarlijk, ik kan morgen onderweg met de auto verongelukken of ongelukkig van de trap af vallen. Niets in het leven is zonder risico. Een ziekenhuis bevalling is (uitgaande van een gezonde zwangere en zwangerschap) niet veiliger ( klik+ klik) dan een thuisbevalling. En het gebruik van een ctg scan tijdens het bevallen (in Duitsland een standaard) is (uitgaande van een gezonde zwangere en zwangerschap) niet veiliger dan zonder, sterker nog het is aangetoond dat het juist de hoeveelheid (onnodige) interventies verhoogd. Natuurlijk is dat niet hetzelfde als een ongeassisteerde bevalling maar het geeft wel aan dat de 'norm' qua veiligheid misschien niet zo veilig is als mensen denken, of andersom dat wat als onverantwoord en onveilig word bestempeld misschien zo gek nog niet is.

Vooropgesteld, ik ben onder behandeling van een gynaecoloog. Momenteel ben ik hier elke twee weken, dan word er een echo gemaakt en lig ik een half uur aan de ctg. Elke keer word ik gewogen, regelmatig word bloed afgenomen en alles word (overdreven) in de gaten gehouden. Momenteel ben ik in perfecte gezondheid en mijn ongeboren kind ook, zodra er enig risico zou zijn zou ik zeker hulp zoeken voor mij en mijn kind. Wij wonen binnen redelijke afstand van het ziekenhuis en indien nodig zouden wij daar snel kunnen zijn. Wij zijn op de hoogte van het bevallingsproces en mogelijke signalen van wanneer er wat mis zou kunnen zijn, in dat geval gaan we naar het ziekenhuis.

Het is mij nog niet gelukt om een verloskundige te vinden die hier thuisbevallingen begeleid. En hoe meer ik mij inlees, hoe meer ik denk dat het ook niet is wat ik wil. Omdat ook zij hier zeer dwangmatig volgens protocollen moeten werken, en bang zijn om anders aangeklaagd te worden. Dus dan zit je al snel in hetzelfde schuitje als in het ziekenhuis. En hoe meer ik leer hoe zekerder ik ervan ben dat wij dit zelf kunnen, en dat wij zelf de verantwoordelijkheid durven te nemen. Dat wij zelf kunnen inschatten of het goed gaat of dat wij alsnog naar het ziekenhuis gaan.

Zoals gezegd heb ik veel gelezen over bevallen, over het proces en hoe het werkt en een ding word mij heel duidelijk en dat is hoe belangrijk het is dat de bevallende vrouw zich veilig en rustig voelt. Ik geloof ook dat mijn lichaam precies weet wat het moet doen, en dat het mijn taak is om mij daar aan toe te geven. Dat is een van de redenen dat ik geen cursus doe, ik wil niet dat mensen mij leren hoe ik moet ademen en wanneer ik zou moeten persen. Ik geloof dat mijn lichaam dat precies weet en dat ik helemaal moet op gaan in het proces van de bevalling en het gewoon moet laten gebeuren. Heel dierlijk eigenlijk. In plaats van een cursus verdiep ik mij zoveel mogelijk in het proces van het bevallen, wat gebeurt er in mijn lichaam en hoe werkt dat. De bevalling zelf vind ik een heel bijzonder moment, en het idee om de baby ter wereld te laten komen zoals hij/zij gemaakt is staat mij heel erg aan. Gewoon man en vrouw, samen.

Voor het geval dat de bevalling toch niet thuis plaatsvind heb ik ook een geboorteplan geschreven, hierin staan al mijn/ onze speciale wensen omtrent de bevalling en de omgang met ons kindje. Zo wil ik niet liggend bevallen, niet onnodig aan de monitoring, willen wij niet dat ons kindje vitamine K of D toegediend krijgt, moet het kindje indien mogelijk direct bij papa of mama op de blote borst en mag het niet direct schoongemaakt worden.

Daarnaast overwegen wij een lotusbevalling, hierbij word de navelstreng niet doorgeknipt maar blijft de baby met de placenta verbonden totdat deze eraf valt. Hier zijn wij nog niet helemaal uit, maar wij willen in elk geval de baby de eerste uren met de placenta verbonden houden. Als iemand hier nog ervaringen of tips over heeft hoor ik het graag!

Dus heel veel ideeën, overwegingen en plannen. Uiteindelijk zullen wij het toch allemaal moeten afwachten want wij hebben het niet voor het zeggen. Maar als alles goed blijft gaan zullen wij waarschijnlijk voor een ongeassisteerde bevalling gaan, en zo niet dan niet. We zullen het zien!

Ik ben heel benieuwd of er iemand hier een ongeassisteerde bevalling heeft gehad, en of iemand dit ook zou overwegen?




Wat links/ filmpjes/ info
Een filpje van een bevalling zonder assistentie in Duitslan
De film 'the business of being born' over hoe het in America gaat (en deels ook steeds meer hier)
Zeer interessante filmpjes over bevallen gemaakt voor zorgverleners in ontwikkelingslanden
Een verhaal van een andere vrouw die voor een ongeassisteerde bevalling koos
Nog een verhaal, en nog een verhaal,
De site van de kritische verloskundige met zeer veel informatie in het Nederlands
De site 'vroedvrouw en radicaal' ook zeer informatief!
De site Midwife Thinking, met zeer veel informatie in het Engels


Update... 

De aanname die gedaan wordt is dat ik het belang van mijn kind niet centraal stel. De (eventuele) ongeassisteerde bevalling is niet alleen voor mij maar juist ook voor mijn kind, ik wil dat hij/zij rustig ter wereld kan komen zonder dat andere mensen ingrijpen op een manier die schadelijk voor hem/haar is.

Het grote verschil zit daarin dat ik geloof dat (een deel van) de protocollen die nageleefd worden in het ziekenhuis (en deels ook door de kraamzorg) een negatieve invloed kunnen hebben op het verloop van de bevalling en daardoor dus niet in het belang van mijn kind zijn. Omdat ik dat geloof wil ik dus mijn kind zoveel mogelijk beschermen hiervoor, zolang het niet nodig is. Mocht het om de een of andere reden nodig zijn dan schuw ik er niet voor om hulp te zoeken.

Mijn ideeën over hoe een bevalling verloopt, welke situaties kunnen ontstaan en hoe dan het beste te handelen komen niet uit de lucht vallen. Ik heb veel gelezen, en niet alleen blogs/sites maar ook wetenschappelijke onderzoeken. En ik weet inmiddels veel van welke dingen kunnen gebeuren en hoe je dan moet handelen.

Ik zoek nog verder naar een verloskundige die hier bij de bevalling kan zijn en gewoon 'in een hoekje zit te lezen' zolang er niets aan de hand is. Maar ik sluit niet uit dat wij het zonder 'moeten' doen. Gelukkig kunnen wij dan altijd de buurvrouw nog om hulp vragen bij twijfels, zij heeft 50 jaar als verloskundige gewerkt. Als wij ook maar enigszins het idee hebben dat er iets niet goed zit dan gaat wij gewoon naar het ziekenhuis.
 

93 opmerkingen:

  1. Ik volg je helemaal en geef je groot gelijk om dit te gaan proberen. Juist mensen die UC willen bevallen hebben zich goed ingelezen.
    Je schreef dat je niet liggend wilde bevallen. Dat dacht ik ook maar het ging zo hard bij mij dat ik juist wilde liggen om het wat rustiger te laten gaan. Dus stap daar ook open in. Je voelt vanzelf wat juist is op dat moment.
    Ik wens je een mooie bevalling en ontmoeting met jullie kleintje toe!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Mocht ik tijdens het bevallen graag willen liggen is het natuurlijk wat anders, maar in het ziekenhuis word je vaak verplicht om te gaan liggen. Ik wil zelf kunnen kiezen wat fijn is voor mij.

      Verwijderen
    2. In het ziekenhuis wilde ik op een kruk of in bad,was prima,maar ja het ging zo vlug dat daar geen tijd meer voor was ;)

      Verwijderen
    3. In het ziekenhuis werd ik juist aangemoedigd om op de baarkruk te gaan. Ik vond het vreselijk en wilde alleen maar liggen.
      Nic

      Verwijderen
  2. Ik vind dit heel knap van je! Ik ben zelf al 28 jaar moeder, dus hoef me niet meer te verdiepen in het bevallen. Wat ik me herinner is mijn bevalling in Belgie, in het ziekenhuis. Het was mijn tweede bevalling, de eerste was in een nederlands ziekenhuis, dat was al veel relaxter. In Belgie moest ik verplicht op voorhand een infuus om "om te bevallen sneller te laten verlopen", terwijl ik bij aankomst in het ziekenhuis de weeen al niet kon verwerken zo snel ging het. Broeder kon mijn ader niet vinden. Mijn partner hielp hem, vond mijn ader en riep.. " hier moet je prikken!"
    Binnen no-time had ik persweeen maar de twee verloskundigen mochten me niet bijstaan, dus ik moest wachten op de gynaecoloog, dus hup.. benen weer bij elkaar. Ik vloekte "dat kunnen jullie toch GVD ook??!!" En zo was mijn kind al geboren toen de gynaecoloog de kamer binnen rende, zijn jas nog aantrekkend. Nee, een rustige bevalling was het niet. :)

    Dus.. ik hoop van harte dat het je allemaal mee zit en je je plannen kunt volgen zoals jullie het wensen. Ik volg je van harte! En hou gewoon een beetje van je om je eigengereidheid. ;)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hier ook al jaren geleden bevallen. Alle drie thuis. De eerste met huisarts erbij en de twee andere met verloskundige..... alleen de laatste keer ging alles veel te snel en is de baby geboren zonder buitenstaanders. Het was een prachtige ervaring. Na de geboorte kwam de toch al opgeroepen verloskundige de verdere dingen afhandelen. Ik weet niet of ik dat de eerste keer ook had gekund. Is toch altijd wat onwenniger dan de tweede en de derde. Maar volg je gevoel. Succes

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik vind het erg dapper wat je hierboven schrijft maar ook erg onverstandig. Onderschat niet dat veel vrouwen (en mannen niet minder) overvallen worden door wat er gebeurd bij een bevalling. Onze zoon bleek na uren weeën bij het persen niet door mijn bekken te passen, hij kreeg het moeilijk. Door een erfelijke aandoening (mijn grootoma en oma zijn doodgebloed en bijna doodgebloed) beviel ik in het ziekenhuis en lag binnen tien minuten op de OK. Ik had al uren pijn en was doodmoe. Man was ook op van alle emoties en gelukkig hoefden wij niet zelf in de gaten te houden of het allemaal goed ging want dan was zoon er waarschijnlijk niet meer geweest. Ik betwijfel ook of je lichaam precies weet wat het moet doen in een mogelijke staat van uitputting en pijn. Wellicht wel bij nummer 3 of 4. Misschien is er een tussenvorm waarbij jullie het samen doen maar waarbij er iemand bij is die de grote lijnen in de gaten houdt. Gewoon om de risico's te beperken. Sterkte.
    Ilse

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Dapper vind ik het wel maar ook eng.

    Ik heb 5 kinderen 3 ziekenhuisbevallingen 2 thuisbevallingen,alle 5 vlotte bevallingen en na een kwartier persen de kindjes op m'n buik.

    Maar zoals Ilse aanstipt kan dat ook anders gaan,bij mijn dochter is dat gebeurd want het kindje draaide niet goed,het is allemaal goed afgelopen gelukkig maar je kan dat niet voorzien.

    Verder had ik ook wel steun nodig van een deskundige op moeilijke momenten ,mijn man deed enorm zijn best maar hij kon een grauw en snauw krijgen ;)

    De lotusbevalling heb ik een documentaire over gezien,heel interessant,ze droeg de placenta meen in een tas en de placenta werd elke dag met kruiden behandeld,na 2 dagen was dat gedaan.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik vind je/jullie altijd erg doordacht en heb daarom geen commentaar over jullie plannen. Ik snap wat je schrijft en waarom je dit graag wilt.
    Ik wil alleen graag vermelden hoe mijn eerste(en tweede en derde) bevalling verliepen...bijna geen weeën, en na de geboorte ook niet, waardoor de baarmoeder niet kromp en ik immens bleef bloeden. Enorm bloedverlies ten gevolge en uiteindelijk daardoor bijna leeg gebloed. Bloedtransfusie, een tijd op intensive care, veel ernstig gedoe dus.
    Natuurlijk het is een uitzondering, maar zeker bij die eerste had ik geen vergelijk en als ik alleen was geweest had ik vast veel te laat een dokter ingeschakeld, juist omdat het tijdens de bevalling zo makkelijk ging en ik er ook op vertrouwde dat het wel goed zou komen. Bij de derde, ondertussen al wel wijs geworden dus in het ziekenhuis bevallen, onder behandeling van gynaecoloog die van dit probleem afwist, heb ik het kantje boord gered, en kreeg de mededeling dat ik een volgende bevalling niet meer zou overleven.

    Groet,Greet

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ik wist niet dat het tegenwoordig bijna onnatuurlijk is om te bevallen.

    Ik was bijna 40 jaar geleden zwanger en ging regelmatig naar verloskundige en er werd nauwelijks iets gedaan, bloeddruk opmeten en luisteren met toeter dat was het wel.

    Er waren toen nog kraamklinieken (in Den Haag heb ik het nu over) en daar zijn we naartoe gegaan na telefoontje aan de verloskundige dat de water was gebroken (heel prettig in de badkamer) en weeen er waren. Gewoon zelf met de auto, eerst thuis lange trap af en bij de kliniek 2 trappen op (was geen lift). Verder ging het vrij snel en natuurlijk, verloskundige keek af en toe en vroeg hoe het voelde zonder verder gemeet of andere interventies. Ik was alleen ingescheurd en daar werden de hechtingen ook de verloskundige zelf gedaan.

    Ik vond het een heel fijne ervaring en als ik dat zo lees zo als jij het ook zou willen.
    Toen was er nog niet zoveel voorlichting verder, geen internet ik ben wel naar cursus geweest van 3 sessies bij de plaatselijke GGZ.

    Als ik zo lees wat er tegenwoordig allemaal moet, of juist niet moet of mag ben ik heel blij dat ik in de tijn zwanger was.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Kijk dit nog even!
    http://zembla.vara.nl/seizoenen/2009/afleveringen/22-11-2009

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Ik ben in het Belgische ziekenhuis bevallen, en dat was uiteindelijk maar goed ook. Dochterlief lag scheef en wilde er niet uit. Ik ga je zo voor je bevalling géén ervaringsverhalen vertellen. Wat mij wel hielp is zelfhypnose en een heet bad :) Inderdaad, vertrouw op je lichaam.

    Siebrie

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Heel mooi van je, zoals je het allemaal voorbereid!
    22 jaar terug is onze zoon geboren, ik had heel veel ervaring met het begeleiden van bevallingen als kraamverzorgsters.
    En wist precies wat ik wel en niet wilde.
    Mijn man en ik zouden het samen doen, met de huisarts op de achtergrond.

    Gelukkig maar, na de bevalling trok mijn baarmoeder niet samen, vooral veel bloed en veel paniek.
    Zoon moest heel snel worden afgenaveld, en alle truuks uit de kast gehaald.
    Pas na 3 dagen ziekenhuis kon ik mijn zoon vasthouden, op het nippertje gered.

    Een tweede werd ons ten zeerste afgeraden, maar is er toch gekomen.
    Heel relaxte ziekenhuis bevalling, goede begeleiding, alles stond klaar voor geval dat.
    Was dus heel hard nodig, weer kantje boord.
    Nu heel gelukkig met gezonde zoon en dochter.
    Maar wel in de wetenschap dat een bevalling en je lichaam niet voorspelbaar is.

    Heel veel wijsheid toegewenst , en ook een heel mooie bevalling samen.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Ik vind het mooi wat je zo beschrijft. Tussen 35 jaar en 25 jaar geleden heb ik 4 kinderen gekregen. Lekker thuis. Wel was de huisarts erbij op het moment suprême. Deze kwam een keertje kijken toen de weeën om de 4a 5 minuten kwamen. Mat dan wel de ontsluiting op. En kon er zo rekening met houden dat hij binnen niet al te lange tijd weer geroepen zou worden. Heerlijk zo kun je in je eigen omgeving zelf je dingetje blijven doen, terwijl er van afstand toch iemand 'het mee in de gaten houdt'. . Bij het 3e kindje kwam de hij binnen terwijl bij de laatste perswee het kindje eruit floepte. Persoonlijk vond ik het erg fijn om zo een tussenweg te vinden tussen vertrouwen in een natuurlijk proces en beperken van risico's. Gelukkig stond de huisarts er ook zo in. Het derde kindje is ook pas met 42w +4 dagen geboren. De placenta was nog prima. De huisarts had uitgelegd dat de consensus was dat met 42 weken de bevalling ingeleid diende te worden. Maar afgesproken dat hij van dag tot dag zou luisteren of de hartfrequentie goed was en ik zou opletten of ik goed leven voelde.Ik ben zo blij dat ik dat gedaan heb. Dat ik niet die inleidingsweeen heb moeten meemaken, die mijn dochter nu zelf met 41w +3dagen heeft gekregen, met een band om haar buik, liggend op een ziekenhuis bed/ brancard in een vreemde verloskamer. Later bleek dat de placenta best nog een tijdje had meegekund.
    Bij de 4e baby , waarbij de ontsluiting minder opschoot, heeft de huisarts bij ons in de woonkamer op de bank gelegen. En wij waren boven. Hij zei dat we hem konden roepen als hij de baby kwam.
    Wat de navelstreng betreft. Die werd wel doorgesneden,maar niet al meteen. Ik denk zo ongeveer na een uurtje. De placenta was iig al geboren.
    Kijk als er van te voren al dingen zijn, zoals een voorliggende placenta, een stuitligging, of een lichaamsbouw die het bevallen zou kunnen bemoeilijken;dan zou voor mij de keuze ook anders uitgevallen kunnen zijn.
    Het resultaat (de baby) is uiteindelijk het belangrijkst.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Ik ben ook van mening dat het in Duitsland allemaal vrij star gaat en dat thuisbevallingen nauwelijks gedaan worden (inderdaad de aansprakelijkheid). Wij hebben goede vrienden in Duitsland en dit is ook hun ervaring. Ik ben zelf bevallen in Nederland in het ziekenhuis en heb hele fijne ervaringen daar. Zo wilde ik bepaalde dingen niet en hebben ze dat ook niet gedaan, of juist een hele beperkte versie van bepaalde (verplichte) handelingen, zodat ik (en de baby) zo min mogelijk belast zijn. Ik heb dus gelukkig de ervaring dat ik als individu werd behandeld en dat mijn wensen centraal stonden. Als ik thuis was bevallen (zonder assistentie) was het geen succes geworden. Hoewel ik er relaxed en voorbereid in ging, werd ik zelf zo overvallen door alles dat ik me totaal niet meer kon focussen. Ook mijn man kon me hierbij niet meer helpen. Juist de verloskundige (en later het ziekenhuispersoneel) heeft mij super geholpen.

    Misschien is het wel een idee om van te voren een lijstje te hebben met telefoonnummers van personen/instanties die je nodig kan hebben. Dan hoef je dat niet meer te zoeken mocht er toch hulp nodig zijn. Is het ook niet mogelijk dat er iemand standby staat, dat diegene vrij snel bij jullie kan zijn, mocht je hulp nodig hebben? Al dan niet iemand uit Nederland (ik weet niet hoe ver jullie van de grens wonen?). En misschien vrij praktisch, komt er na afloop wel iemand om je te checken, ook voor eventuele hechtingen?

    Je kan nog zoveel vertrouwen in je lichaam en het proces hebben, dat wil niet zeggen dat je geen rekening moet houden met minder voorspoedige scenario's, ook dat hoort bij de verantwoording die je draagt als ouder.

    Ik wens je in ieder geval een hele fijne en voorspoedige bevalling toe!

    Anne

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Ik begrijp echt niet dat je dit overweegt te doen. Natuurlijk als alles goed gaat dan kan het wel. Maaaaar juist in de gevallen dat het niet goed gaat. Hoe denk je je kind in de gaten te kunnen houden. Hoe weet jij als leek dat het kind het niet moeilijk heeft in de baarmoeder. Je wilt toch dat je belangrijkste bezit namelijk je kind bloot stellen aan twee mensen die nog nooit een kind op de wereld gezet hebben. Voordat je ging autorijden heb je toch ook les genomen en ben je toch ook niet ingestapt en weggereden, je vertrouwde toch ook op de instructeur. Natuurlijk weet je lichaam wel wat het moet doen maar weet jij of de navelstreng om het nekje zit en het kind daarom zuurstoftekort heeft, weet jij wat je moet doen als een schouder blijft haken bij de uitdrijving. Wil je dat je kind echt aandoen omdat jij geen zin hebt aan mensen om je bed. Je kind is dan misschien wel perfect gemaakt maar heeft helaas een zuurstoftekort of nog erger omdat mam en pap het alleen willen doen. Wie neemt het hier op voor het kind. Als er iets met jezelf gebeurt dan heb je zelf die keuze gemaakt maar het kind heeft die keuze niet, maar is van jou afhankelijk. Na 18 jaar werken op de verloskamer heb ik honderden floep bevallingen zonder problemen gezien, maar ook evenveel probleem bevallingen waar het kind het zonder ingrijpen niet overleefd zou hebben. Ook ik heb discussies gehad met patiënten over wel of niet liggen. Maar gelukkig hebben de meeste mensen het belang van hun kind voor ogen. En natuurlijk als het niet nodig is hoef je echt niet te liggen. Natuurlijk is de huidige wereld misschien te voorzichtig maar liever te voorzichtig dan een dood of gehandicapt kind.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Voor mij is het onbegrijpelijk dat iemand zo naïef kan zijn en zo'n starre houding tegenover de zorgwereld heeft.
      Ik heb geen zin mijn eigen bevallingsverhaal te vertellen, maar wil wel zeggen dat er 23 hechtingen in moesten. Wie gaat dat dan doen? Zijn de medici dan wel goed genoeg?

      Verwijderen
  14. Wat jammer dat ze in Duitsland niet het ideale Nederlandse systeem kennen van de verloskundige die thuisbevallingen doet. Dan is het toch een intieme gebeurtenis, in je eigen huis, maar wel met 1 persoon erbij die vanuit haar opleiding en ervaring goed kan beoordelen of de bevalling naar wens verloopt. Is het niet mogelijk om in Nederland op deze wijze te bevallen of moeten jullie dan alle kosten zelf betalen?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik heb wel gedacht aan een Nederlandse verloskundige maar wij wonen te ver van de Nederlandse grens om dat te overwegen.

      Verwijderen
  15. Ik kan je echt geen advies geven. Ik heb een tweelingzwangerschap gehad en het zelf maar ternauwernood gehaald. Had het geluk dat de laborante de gynaecoloog een waarschuwend telefoontje had gegeven. De laborante zag door de bloeduitslagen dat ik in levensgevaar kwam.
    Zelf werk ik in de verstandelijk gehandicaptenzorg. Soms heeft iemand een aangeboren handicap, soms door zuurstofgebrek tijdens de bevalling of andere complicties en soms ontstaat een handicap na de geboorte in een later stadium.
    Een natuurlijke bevalling is prachtig. Ik snap dat je geen ongewenste ingrepen wilt ( en zeker niet de protocollen actie over je heen wilt laten komen) maar of het verstandig is om helemaal geen begeleiding bij de bevalling te hebben? Daar zit volgens mij ook een risico in.

    BeantwoordenVerwijderen
  16. bijzonder! en knap dat je je eigen wensen zo goed weet en op je blogt durft te schrijven!

    zelf erg blij dat oudste in het ziekenhuis is geboren.. maar moest ook wel.. liep al 2 dagen met gebroken vliezen maar geen enkel spoor van de bijbehorende weeen ;) en achteraf maar goed ook, want ze zat enorm klem en was er dus een vacuuumpomp nodig.. bevallen is idd een natuurlijk proces. dat heb ik bij de 2e ook mogen ervaren gelukkig!! ik hoop dat je bevalling naar wens verloopt en je achteraf met een posositef gevoel kan terugkijken, hoe het ook gaat.

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Ik vind het onverstandig en krijg een beetje het idee dat dit plan voortkomt uit een misplaatste hunkering naar de 'goede oude tijd'. Feit is echter dat in die tijd relatief veel kinderen en vrouwen de bevalling niet goed doorstonden.
    Ik zou het mezelf achteraf nooit vergeven als er iets gebeurde tijdens de bevalling dat makkelijk voorkomen had kunnen worden door aanwezigheid van medische hulp.

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Je heel goed voorbereiden en verwachten dat dingen gaan, zoals je gepland hebt is helaas geen garantie dat het zo gaat zoals jij wilt.
    Ik had mij destijds ook enorm goed voorbereid en heb bij de oudste een heel nare bevalling gehad. Een grote, overdragen baby met heel brede schouders, zonder huidsmeer of vruchtwater, zonder persweeen maar op de pijnlijkste ontsluitingsweeen eruit moeten persen. Anderhalf uur lang, elke minuut zo'n wee die alleen maar pijn deed en waar ik niks aan had. Toen een verkeerde knip, zoonlief is uit me getrokken omdat ie vast zat. Nog verder uitgescheurd en daarna zonder verdoving verkeerd gehecht.
    Op papier had ik het helemaal in mijn hoofd, maar als je ligt te bevallen heb je niet meer alle overzicht en de natuur laat zich niet dwingen.
    De navelstreng van oudste zoon viel er pas na vier weken af.

    Ik hoop heel erg dat jij een heel mooie bevalling krijgt, en tegelijk hoop ik dat je niet teleurgesteld raakt als het anders gaat dan jij van tevoren in gedachten had.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Onze jongste is bijna zonder verloskundige geboren. In drie kwartier ging ik van 3 centimeter naar volledige ontsluiting. Zoonlief was bijna op het toilet geboren.
      Ook deze zoon was aan de forse kant (die schoudertjes) en ik was blijk dat de verloskundige er toch nog net op tijd bij was.
      Ik vond dat laatste stukje van de bevalling het meest spannend en ook het pijnlijkst. En verder vond ik het vooral keihard werken.

      Verwijderen
  19. Ik was bij mijn eerste zwangerschap bezig met afstuderen, had echt geen tijd om de hele dag na te denken over mijn bevalling.. Gelukkig. Kritisch zijn is prima, persoonlijk vind ik je controledwang wel doorslaan. Een kind krijgt er niks van als het wel een badje krijgt of als je liggend bevalt (ik weet niet eens meer hoe ik lag of zat tijdens mijn bevalling, ik wilde alleen die baby eruit) Zelfs niet van vitamine K... Je wilt het beste voor je kindje, maar dat is (vooral) ook een relaxte moeder die de dingen een beetje laat gebeuren. Ga een leuk boek lezen en geniet van je zwangerschap, i.p.v alles tot in de puntjes uit te willen denken en te controleren. Julia

    BeantwoordenVerwijderen
  20. Als moeder van een dochter die tijdens de bevalling overleed kan ik je alleen maar zeggen: als het fout gaat kun je het niet overdoen. Het is geen picknick, maar soms een zaak van leven en dood.
    Ik wil je niet bang maken, maar het lijkt me heel onverstandig om onbegeleid te bevallen. Het gaat lang niet altijd goed. Je moet goed beseffen dat zowel jouw leven als het leven van je kind op het spel staat.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Aanvulling: bedenk dat diegenen waarbij de onbegeleide bevalling helemaal mis ging, geen filmpjes op internet zetten. Die zie je en hoor je niet, wat je vindt zijn de succes stories.
      Overigens heb ik groot respect voor het feit dat je je plannen aan de orde stelt. Dat vind ik heel dapper!
      Maar ik hoop wel dat je je plannen wat aanpast.

      Verwijderen
  21. Ongeassisteerd zou ik zeker niet doen, vooral bij een eerste kindje niet. Een verloskundige weet uit ervaring veel beter wat wel en wat niet normaal is. Ik zou wel thuis bevallen als ik het over mocht doen. Ik koos voor de veiligheid van het ziekenhuis maar werd behandeld als een lastig klein kind en het bevallingsplan had ik voor niets geschreven. Daar kijken ze echt niet naar en die injectie met oxytocine kreeg ik, ondanks mijn protest, toch. Protocollen zijn er om gevolgd te worden en daar heb je thuis minder last van dan in het ziekenhuis. Ik heb 2 nachten in het ziekenhuis gelegen terwijl ik, als ik thuis bevallen was, niet naar het ziekenhuis had gehoeven. Maar doe jij vooral wat je gevoel je ingeeft en geniet vooral erg van je zwangerschap !! Groetjes, Anne-Marie

    BeantwoordenVerwijderen
  22. Kun je een doulah vinden (hoop dat ik het goed zeg)?
    Zonder bang te willen praten: in de natuur gaat er ook veel mis en we vinden het niet meer gewoon dat moeder of kind blijvend letsel overhouden aan de bevalling/geboorte. Iemand met kennis, kunde en heel veel ervaring is niet verkeerd om erbij te hebben.
    Ik wens je toe dat je je kunt overgeven aan deze geweldige ervaring die een proces is van laten gaan, fysiek, mentaal en emotioneel. Ik denk met sterke gevoelens terug aan mijn heel verschillende bevallingen.
    En geniet van de laatste weken samen toeleven naar het leven met zijn drietjes!

    BeantwoordenVerwijderen
  23. Je kan veel bedenken maar of de uitvoering zo is...

    Ik zou wel "even" bevallen. De hele zwangerschap ging voorspoedig, maar helaas zonder ziekenhuis had ik geen kind gehad. Mijn bekken waren te krap daar kwam met geen mogelijkheid een kind doorheen. 7cm verder na een dag weeën resulteerde in een spoedkeizersnede. Dan ben je op zo'n moment heel blij met een ziekenhuis.

    Je wensen omtrent het pas geboren kindje opschrijven is een prima idee. Ik had bij sommige dingen dus totaal niet stil gestaan. Goed dat jij dat wel hebt gedaan!

    Omtrent je bevalling zou ik je wensen iets meer loslaten. Je weet gewoon nooit wat er gaat gebeuren.

    BeantwoordenVerwijderen
  24. Lastig hoor! Ik kan me voorstellen dat het negatief overkomt, alle reactie's. Ik ben 5 keer thuis bevallen en was erg blij dat er een verloskundige bij was. Van tevoren dacht ik ook dat het een natuurlijk iets was, en dat is het ook. Alleen wat ik nooit had verwacht was dat er momenten waren waarop ik heel angstig werd. Overweldigd door alles. En toen was ik super blij dat er een professional bij was. Maar ook was ik heel blij dat ik thuis was. Ik kan je goed begrijpen. Iedere zwangerschap dacht ik weer: ik beval in mn eentje op een rustig plekje. Maar naarmate de bevalling vorderde veranderde dat gevoel en was ik blij met de verloskundige en mn man.
    Maar als je dat gevoel krijgt, of er lijkt maar iets niet te kloppen dan kun je toch alsnog naar het ziekenhuis gaan? Misschien kun je ook een arts laten komen om evt mee te kijken af en toe?

    Brenda

    BeantwoordenVerwijderen
  25. Ik Ben afgelopen september thuis bevallen met verloskundige. Was wel blij dat ze er was maar denk ook dat het ongeassisteerd ook was gelukt. Wat je beschrijft, over dat dierlijke en dat je lichaam het wel weet: zo is het ook! Ik heb wel zwangerschapsyoga gedaan en dat vond ik wel fijn: een momentje voor mezelf. En ook het ademhalen daar heeft geholpen ook al deed ik het toch anders tijdens de bevalling. Ik heb de baarkruk gebruikt en vond dat heerlijk! Mijn vriend zat achter me op een stoel zodat ik tussendoor kon bijkomen, ik leunde dan tegen hem aan. Framboosbladthee heeft hier heel goed geholpen bij een soepele bevalling. Volgende keer wil ik weer thuis en vraag dan de vk om me niet te assisteren maar alleen aanwezig te zijn ;-)
    Mariska

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Je hebt toch wel framboosbladthee in huis hoop ik?

      Verwijderen
  26. Zonder de aanwezigheid van een verloskundige en een co-assistent van de artsenopleiding zouden ik en mijn kind allebei overleden zijn. Als er maar 1 bij was geweest, dan zouden ze hebben moeten kiezen tussen mijn leven of dat van mijn kind. Alleen bevallen is een te groot risico.

    BeantwoordenVerwijderen
  27. ik zou het niet zo doen ! zorg dat er hulp aanwezig is en denk om jezelf en het kind....

    BeantwoordenVerwijderen
  28. Vind het voor je man een grote verantwoordelijkheid. Hij is emotioneel betrokken en daardoor minder in staat beslissingen te nemen, bovendien heeft hij geen ervaring en kan niet uitzuigen, reanimeren en hechten. Sommige stoere mannen vallen ook heel natuurlijk, flauw! Bedenk dat je een bevalling niet kan plannen, het lijkt erop dat steeds meer zwangeren van alles wel en niet willen. Mijns inziens is het al prachtig als je er met een kindje en redelijk ongeschonden moeder doorkomt, de rest is bijzaak. Probeer vooral te ontspannen en er geen prestigekwestie van te maken. Wie heeft de meest natuurlijke en perfecte bevalling. Misschien wordt het een sectio of heb je behoefte aan pijnmedicatie, geeft niets als je straks een lieve baby hebt en een unieke bevalling die misschien zo is als je het had voorgesteld maar waarschijnlijk niet. Veel wijsheid en ontspanning gewenst.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Idd ik was ook erg blij met de pijnmedicatie. Al had ik vooraf niet verwacht dat ik dit wilde gebruiken.
      Ik heb aangegeven een thuisbevalling te willen maar op het moment dat het zo ver was riep ik: Ik wil naar het ziekenhuis en iets tegen de pijn... Ik heb een beetje het idee dat er in NL een taboe is voor pijnbestrijding en ik ben ook echt geen watje maar was toch blij dat ik de keuze had. Hierdoor heb ik niet alle kracht verloren aan de weeen

      Verwijderen
    2. Grappig, ik heb juist het idee dat pijnbestrijding als de norm word gezien.
      Ik ben een groot voorstander van keuzes, iedereen moet zijn eigen keus kunnen maken. Het is juist heel fijn dat die mogelijkheid er is toch?

      Verwijderen
  29. Doe geen dingen waar je spijt van kan krijgen!
    Het is je eerste bevalling begreep ik.
    Je hebt veel gelezen, weet er veel van maar geloof me, ik heb vier kinderen maar alle bevallingen waren anders en niet één uit het boekje. De adviezen zijn niet om je bang te maken maar van ervaringsdeskundigen. En ook ik moet zeggen twee van mijn kinderen waren tijdens de geboorte omstrengeld en hadden het niet gered zonder hulp van de arts/ verloskundige, die het zag en het ergste kon voorkomen. Ook in vroeger tijden was er hulp van buurvrouwen, moeders, bakers etc. Ik wens je een fijne bevalling, heus die bestaan ondanks de moeite en pijn. Dat is het waard. Ik zou het risico niet nemen. Thea

    BeantwoordenVerwijderen
  30. Ik heb geen kinderen maar kan alleen dit zeggen: bevallen is maar zo'n klein deel van het hebben van een kind dat ik daar geen risico in zou nemen. Bij alleen bevallen gaan ook gewoon meer kindjes dood, hoe hard dit ook klinkt. Dan maar even iemand aan je bed die het wellicht niet doet zoals jij wilt maar wel zorgt dat je kindje veilig ter wereld komt. Dit is waarschijnlijk niet wat je wilt horen en heel jammer dat ze daar geen thuisbevalling doen maar het kind gaat voor toch?

    BeantwoordenVerwijderen
  31. Je hele verhaal gelezen en ook alle bovenstaande reacties. Kan alleen maar zeggen iedere bevalling is anders en zeker bij een eerste is het ook voor je lichaam allemaal nieuw wat er gaat gebeuren.Zelf ben ik beide keren in het ziekenhuis bevallen met medische indicatie en kan alleen maar zeggen fantastisch. Maak je wensen van te voren kenbaar bij de gyneacoloog en misschien kunnen ze van een afstand toekijken zodat je niet aan alle toeters en bellen vast hoeft te zitten en toch een voor jullie gevoel normale bevalling kan hebben .Maar dan wel met als het nodig is directe hulp in de buurt.Want je weet nooit hoe je lichaam reageert en of de bevalling soepel verloopt en mocht het zo zijn dat je met spoed tijdens de bevalling naar het ziekenhuis moet lijkt me ook niet prettig. Wat je/jullie ook beslissen veel succes met de voorbereidingen op de bevalling.

    BeantwoordenVerwijderen
  32. Sorry, ik begrijp dit echt niet. Natuurlijk is een bevalling een heel natuurlijk iets. Meestal gaat gelukkig ook alles goed maar hoe goed je jezelf ook inleest, er kan ook van alles misgaan! Weet je zeker dat je dit risico bewust wilt nemen? En waarom zie je alles als bemoeizucht,omringd door mensen met verstand van zaken voel je je juist heel veilig, het gaat erom dat jou kindje zo veilig mogelijk geboren wordt en dat is het enige wat telt.
    Ik wens je veel wijsheid toe en een veilige bevalling

    BeantwoordenVerwijderen
  33. Je hebt er goed over nagedacht. Ik heb het overwogen, tot op het moment dat ik met weeën onder de douche stond van nummer vier. Ik was toch blij dat de vk kwam. Ze was helemaal op de achtergrond, maar ze was er wel. Vroegah bevielen vrouwen ook onder begeleiding van andere 'vroede vrouwen'.

    Ik denk dat juist in het ziekenhuis bevallen een heleboel problemen kan veroorzaken en dat de rust van thuis en eventuele ontspanning van een bevalbad, heilzaam zijn. Ik heb dat ook gemerkt bij de 3e en 4e. De 1e en 2e heb ik helaas in het ziekenhuis gekregen.

    Het is lastig te zeggen. Ik kan zeggen dat als ik de eerste thuis had gehad, het echt fout was gegaan. Ze lag met haar kin voor de uitgang en dat krijg je er niet makkelijk uit. Maar misschien is ze zo gaan liggen omdat ze de vliezen hebben gebroken. En dat deden ze omdat het niet opschoot. Maar waarom niet? Als redelijk introvert iemand word ik normaal al gestrest als ik elk uur met een vreemde moet praten, zeker als ik moet bevallen. Bij de tweede werd ingeleid, hij had wel in het vruchtwater gepoept. Maar kwam dat omdat hij het bij mij niet goed had, of door de stress van het inleiden, de vreemde stoffen in zijn lijf?

    Je weet het niet. Ik ben geneigd te denken dat het 'gevaarlijke' juist door het medisch ingrijpen kwam.

    En dat door het vaak zo onnodig ingrijpen en het niet respecteren van de wensen van bevallende vrouwen in ziekenhuizen, er nu gekozen wordt voor helemaal onbegeleid bevallen. Zeker nu verloskundigen ook een strop om de nek gelegd wordt, waardoor ze bij het minste of geringste de zorg moeten overdragen....

    Alles heeft twee kanten.

    Misschien interessant om te lezen voor alle mensen die denken dat je baby gewurgd wordt als de navelstreng om het nekje zit: http://midwifethinking.com/2010/07/29/nuchal-cords/ Wederom in de categorie dat de ellende vaak pas ontstaat als er -onkundig- wordt ingegrepen. Zoals niet zelden het geval in ziekenhuizen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik schreef over omstrengeling en weet heus wel dat niet persé een soort van wurging hoeft te betekenen maar als je een kind,na het opheffen van de omstrengeling, toch blauw ter wereld ziet komen, weet je wel waar je het over hebt. Overigens heeft hij er niets aan over gehouden en een universitaire studie afgerond.

      Verwijderen
    2. In de link gaat het juist over ingrijpen in een dergelijk geval. Als je met je vingers gaat zitten aan een navelstreng waar de baby nog van afhankelijk is, kan dat ergere gevolgen hebben dan het zo laten.
      Gelukkig dat je zoon verder gewoon goed terecht is gekomen!

      Verwijderen
    3. Dankzij vakkundig op tijd (en met spoed) ingrijpen!
      Ook met onze dochter gaat het goed trouwens.
      Van de 4 waren er 3 thuisbevallingen met huisarts/ verloskudige.

      Verwijderen
  34. Hoewel ik je wens begrijp vind ik je wens risicovol.
    Heb zelf drie zware bevallingen gehad (een thuis en twee ziekenhuis) en het is maar goed geweest dat op het moment dat de kindjes kwamen er een verloskundige of gynaecoloog bij was. De kindjes van mijn zus waren sterrenkijkertjes, het is dankzij de verloskundige dat mijn zus nog leeft.
    Hoewel ook ik de eerste keer dacht te weten wat mij te wachten stond was het toch anders en alle drie mijn bevallingen waren onvergelijkbaar.
    Ik wil je helemaal niet bang maken en het is dapper dat je op je blog dit onderwerp ter sprake brengt maar uit de grond van mijn hart hoop ik dat je je keuze wijzigt.
    Misschien een idee om in NL in een kraamhotel te bevallen? Heel huiselijk, verloskundige op de achtergrond aanwezig en de grootouders hoeven geen uren in de auto te zitten om hun kleinkind te bewonderen.

    BeantwoordenVerwijderen
  35. Ik heb respect voor je dat je durft op te schrijven want je weet bij voorbaat dat mensen je zullen bekritiseren. Je stelt je dus kwetsbaar op. Ik ga je niet van gedachten veranderen. Het zou alleen nooit mijn keuze zijn. Ik heb er bewust voor gekozen om in het ziekenhuis te bevallen. Deels heeft dit te maken dat ik een aantal miskramen achter de rug heb en daarom ook geen enkel risico durfde te nemen. Uiteindelijk had ik geen keuze en moest ik in het ziekenhuis bevallen vanwege zwanerschapsdiabetes. En het viel mij 100% mee.

    ML en ik kregen alle privacy die wij wilden terwijl de weeen zich verder ontwikkelde. Af en toe kwamen ze controleren hoe ver ik was om meteen weer weg te gaan. We hebben daar dus lang alleen gezeten/ gelegen. Zelf heb ik er weinig van meegekregen omdat ik zo bezig was met de weeen op te vangen dat ik in mijn eigen wereldje zat. De persweeen waren een ramp. Ik kreeg DL er niet uit geperst. Ik ben dus heel blij dat ze hebben ingegrepen. Ik ben gecontroleerd ingeknipt en vervolgens is ze met de vacuumpomp gehaald. Het eindigde dus medisch maar ik had het niet zonder gered. Ik vond dat het dus belangrijk om geen enkel risico te nemen zowel voor mijn kind als voor mijzelf. Het medische deel nam ik als vanzelfsprekend aan. Het is niet voor niks dat er begeleiding is bij een bevalling.

    Zelf bevallen klinkt fijn en beschermd? Maar wat doe je als je uitscheurd of nog erger blijft bloeden? Ik ken drie vrouwen die er zonder accute medische hulp niet waren geweest. Waarom bespreek je het niet met de gynacoloog? Misschien staan ze er best voor open dat je het op jouw manier doet maar dat ze als achtervang in het ziekenhuis klaar staan, mocht je ze nodig hebben.

    BeantwoordenVerwijderen
  36. Knap dat je dit eerlijk op je blog schrijft, je krijgt er wel meteen heel veel bevallingsverhalen bij ;)

    Ik ben twee keer bevallen en beiden keren in het ziekenhuis, de eerste keer durfde ik thuis niet aan en de tweede keer moest het in het ziekenhuis (tweeling)
    Ik vond het juist heel prettig om in het ziekenhuis te bevallen, kundig en vriendelijk personeel en naar mijn wensen werdt goed geluisterd. Ik zou het mijzelf nooit vergeven als er iets fout zou gaan en er is niemand in de buurt, wat dat betreft wil ik je nog meegeven, dat je alles kunt lezen, maar je weet gewoon niet hoe het is, dat weet je pas als je het meegemaakt hebt. En elke bevalling is anders... Succes met je keuze!

    BeantwoordenVerwijderen
  37. Ik vind je dapper en ga ook geen oordeel geven. Zelf zou ik het nooit gedurfd hebben, laat staan dat ik er aan gedacht zou hebben. 2x in het ziekenhuis bevallen, de eerste keer omdat het thuis niet lukte en bij de 2e keer wilde ik zelf graag naar het ziekenhuis omdat ik de rit naar het ziekenhuis (trap af met weeen, ik voelde me verschrikkelijk) bij de eerste als traumatisch heb ervaren. Maar ik had me absoluut niet voorbereid op de bevalling, ik dacht: dat doe ik even ;-) Dus ja, wie weet, als.........
    Ik hoop hier over een paar weken gewoon te lezen dat je een prachtige bevalling hebt gehad. Dat gun ik je.
    Groeten, Jolanda

    BeantwoordenVerwijderen
  38. Ik vraag mij af of jij beseft dat het kindje op de eerste plaats komt en jouw wensen op de tweede plaats. Niemand kan voorzien hoe het zal gaan. Dat is niet af te dwingen al krijg ik de indruk dat je dat wel graag zou willen.
    Gisteren vond ik het stukje over babyspullen wel grappig, daar kan weinig mee mis gaan. Maar dit is een serieuze zaak die je ook uiterst serieus moet nemen.
    Ik neem dit stukje dan ook niet serieus want ik geloof er geen hout van dat je dit zou willen. Als je zo tegen de medische wereld bent, had je misschien kunnen overwegen om tijdens de zwangerschap ook geen begeleiding te nemen. Dat heb je wel gedaan dus zo erg zal het allemaal niet zijn.
    Er worden al zo lang kindjes geboren dus bij jou zal het ook wel lukken.
    Maak overal niet zo'n punt van en geniet gewoon eens.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Waaruit concludeer je dan dat het haar alleen gaat om haar wensen? Als je de links leest, lees je ook dat er thuis minder ingegrepen wordt dan in medisch zorgeloze bevallingen in het ziekenhuis.

      Ik lees ook nergens dat ze zo 'tegen de medische wereld is'. Alleen dat ze vertrouwen heeft in haar lichaam, in haar man en haar kind en een bevalling ziet als een natuurlijk proces, niet als een risicovolle onderneming waarbij het nog maar de vraag is of je het er levend vanaf brengt.

      Bij de bevalling van mijn eerste in het juist door het ziekenhuis -durf ik achteraf wel te stellen na vier kinderen- compleet verkeerd gegaan. Ik zou willen dat ik toen het vertrouwen had gehad dat ik nu heb. Misschien met een verloskundige op de achtergrond, maar die keuze had ik toen helaas niet.

      Verwijderen
    2. We zijn het in deze tijd in het Westen een beetje kwijt, maar een bevalling IS een risicovol proces waarbij het echt een wonder is als moeder en kind het er levend van afbrengen. Een vriendin van mij is gynaecoloog, ze brengt ieder jaar een maand in een ontwikkelingsland door om onder andere de schade te herstellen bij vrouwen die geen (medische) hulp bij de bevalling hadden. Zelf ben ik vijf keer bevallen, met hulp van de huisarts, die vooral tv zat te kijken in een andere kamer en ons lekker liet doen. De vijfde keer ging het heel erg mis en toen was hij heel hard nodig.

      Verwijderen
    3. @Valhalla ik lees nergens in de reacties hier dat bevallen een risicovolle onderneming is,wel een verhaal van b.v. Greet die het maar net heeft overleefd.
      Maar ook verhalen van vrouwen die het bijna alleen hebben gedaan met een deskundige op de achtergrond.
      Onze dochter en kleindochter zijn gezond dankzij het ziekenhuis.

      Verwijderen
    4. @Valhalla, volgens mij lees ik in de reacties nergens dat ze beter in het ziekenhuis kan gaan bevallen. Mensen maken zich alleen bezorgd dat beiden de bevalling zonder begeleiding willen doen. Op zich is het mooi om vertrouwen te hebben in je eigen lichaam. Heel goed zelfs, maar voor het herkennen van problemen bij de baby of bij jezelf tijdens een bevalling heb je gewoon een medische training nodig. Dat je die wens hebt, onder invloed van wat je leest en voelt is niet verkeerd maar ik hoop dat ze genoeg gezond verstand hebben om dit risico niet te willen nemen met hun eerste kindje.
      Nic

      Verwijderen
  39. Als ik je verhaal lees begrijp ik dat je heel veel hebt gelezen om zo goed mogelijk op de hoogte te zijn. Ik merk dat het idee dat je zonder begeleiding wilt bevallen mij nogal risicovol lijkt.
    Zelf ben ik thuis begonnen en op mijn verzoek in het ziekenhuis verder gegaan. Op dat moment was er nog geen medische indicatie, maar ik wilde graag in het ziekenhuis bevallen om zo nodig gelijk dicht bij medische zorg te zitten. We waren daar nog maar amper toen ik al mocht gaan persen. Maar.... Het kindje lag niet helemaal goed en vanwege een probleem met m'n heup ging het persen niet echt fijn. Al snel had ik weinig kracht meer en de wee-activiteit nam af. En t dametje lag nog niet goed.... Het is uiteindelijk een tangverlossing na wat wee-opwekkende middelen geworden. En terwijl m'n meidje op m'n buik lag waren ze ook nog een tijdje bezig met hechten. Pas na een tijdje is ze verder bekeken en schoongemaakt. Als ik thuis was geweest had ik tussen t persen door samen met mijn man door moeten hebben dat het niet zelf zou gaan lukken en op tijd naar het ziekenhuis moeten gaan.
    Nu voelde ik me veilig omdat ik wist dat de conditie van m'n baby in de gaten werd gehouden. En dat men in de gaten hield of alles nog verantwoord ging. Van tevoren had ik aangegeven dat ik in principe geen verdoving of weeopwekkers wilde tenzij het medische noodzaak had. Hoewel ik officieel zelf kon kiezen welke houding ik aannam, beperkte mijn heupblessure het aantal haalbare en nog beetje pijnvrije houdingen tot vooral liggen. Maar dat lag dus niet aan vrijheid die ik in ziekenhuis wel/niet kreeg. Zoals in een vorige reactie ook genoemd werd: is het ook mogelijk om je wensen met een ziekenhuis te bespreken. Misschien kun je wel gewoon op een kamer bevallen waarbij jullie wel in de gaten gehouden worden maar meer op manier die jij prettig vindt?
    W.

    BeantwoordenVerwijderen
  40. Echt ik ben in shock! Dat je er voor kiest om volledig vrijwillig zonder geschoolde begeleiding te bevallen.
    Ik ben blij dat wij hier niet voor hebben gekozen. Dan had mijn dochter waarschijnlijk niet meer geleefd. Of was ze gehandicapt geweest door zuurstofgebrek.....
    Wat iemand hier boven ook al schreef. Je krijgt maar 1 kans.

    BeantwoordenVerwijderen
  41. Ik ben ook bewust thuis bevallen. Had wel een verloskundige naast t bed staan, maar zij keek toe en zou ingrijpen indien nodig. Ze hield erg mooi afstand. Dit was bij de eerste daar had ik ook geen pijn van weeën en was binnen een half uur klaar. Ik was er zelf ook erg rustig onder en onderging het proces. Wel had ik een hele mooie dvd bekeken in the womb en die liet t proces van binnenuit zien. Deze film draaide zich in mijn hoofd af en ik wist dus wat er speelde tijdens de bevalling. bij de tweede ook een iets zwaardere bevalling maar ook daar gaf ik aan wat ik wilde en nam de regie in eigen hand. Het voelde dus echt als mijn bevallingen. Helemaal zonder hulp had achteraf misschien wel gekund maar voelde voor mij niet goed omdat je wellicht ook hechtingen ed nodig hebt. Maar als je je bijtijds meld sta je nog in je kracht en kun je aangeven dat ze alleen mogen ingrijpen indien mogelijk en desnoods schrijf je iets op papier en ondertekend dat. T mooiste vond ik dat de verloskundige mijn man me liet vertellen wat t was. Dit deed zij ook altijd. Ik wens je een mooie relaxte bevalling toe

    BeantwoordenVerwijderen
  42. Ik heb al eerder gereageerd, en twijfelde of ik dit nog moest toevoegen. Maar bij mij ging niet alles goed. De bevalling zelf wel, maar ik had daarna erg veel bloedverlies en moest met spoed naar de ok. Het ziekenhuispersoneel bleef heel kalm en rustig (al merkte ik nog wel dat ze er behoorlijk vaart achter zetten gezien het bloedverlies). Maar de angst op het gezicht van mijn man met in zijn handen ons pasgeboren baby'tje, vergeet ik niet meer. Als we samen thuis hadden geweest, hadden we het niet doorgehad (want hoeveel bloedverlies is normaal?) en was het maat de vraag of alles goed was gekomen. Waarschijnlijk had mijn man dan naast de geboortekaartjes ook de rouwkaarten kunnen schrijven. Ik wil je niet bang maken, alleen bewust maken dat je niets aan al je mooie toekomstplannen hebt over zelfvoorziening als jij of je baby er niet meer is.

    Anne

    BeantwoordenVerwijderen
  43. Heb je al nagedacht over eventuele juridische consequenties? Zoals het verliezen van het "Sorgerecht" voor je kind wegens "Unterlassene Hilfeleistung"?

    BeantwoordenVerwijderen
  44. Poe, een ongeassisteerde bevalling. Ik denk dat wanneer de omstandigheden juist zijn en als jij en je kind dit kunnen, dat het dan best een goed idee is. Ik vind het jammer voor je dat je geen verloskundige hebt kunnen vinden die je thuis wil begeleiden. Is het een mogelijkheid om in Nederland te bevallen? Dat zou je eventueel nog kunnen overwegen. Gewoon omdat je zelf misschien niet in staat bent om te bepalen of ingrijpen een goed idee is. Een verloskundige studeert vier jaar om dat te leren te beoordelen, he? :-)
    Verder snap ik je. In een ziekenhuis gaan dingen volgens protocol (gelukkig maar, anders zouden er pas echt fouten gemaakt worden!) en dat is niet altijd precies zo als je zelf zou willen. Maar bedenk ook (en bespreek dit met je gyn) dat er steeds meer 'hands-off' wordt gewerkt. Artsen lezen de genoemde onderzoeken ook. Echt!
    En het blijft een gevoelskwestie, laat je de navelstreng langer zitten, dan kan dat het risico op geel zien verhogen. Direct de navelstreng doorknippen heeft ook weer zo zijn nadelen. Wat je nog wel kan overwegen is om de navelstreng met een navelveter af te klemmen.
    Kortom, ik zou het vooral doorspreken met je gynaecoloog. :-)
    Inte

    BeantwoordenVerwijderen
  45. ..ik ben het resultaat (al 66 jaar) van een bevalling zonder begeleiding van een vroedvrouw of huisarts. Er lag een dik pak sneeuw, 1 vroedvrouw voor 2 bevallingen en op het moment dat ze haar fiets tegen de muur van mijn (toenmalig) ouderlijk huis zette, klonk mijn gehuil en werd ik door mijn vader in een luier gewikkeld! Ik ben het 4E kind in een serie van 10 en mijn moeder heeft bij de volgende 6 bevallingen tochaltijd een vroedvrouw of huisarts gewild. Sterkte met jullie beslissing!

    BeantwoordenVerwijderen
  46. Kun je geen Nederlandse verloskundige vragen om te assisteren? Of wonen jullie te ver van de grens?

    BeantwoordenVerwijderen
  47. Ik schrik toch wel van je beslissing merk ik. Hoop dat alles zal gaan zoals je verwacht. Zelf heb ik gewerkt bij het Geboortecentrum Amsterdam, zij zijn heel erg voor een natuurlijke bevalling, op de achtergrond blijven als de a.s. moeder/ouders dat wensen enz. Misschien kun je contact met ze opnemen en hebben ze adressen van verloskundigen of doula's in Duitsland. Het kan geen kwaad om eens met ze te praten telefonisch of een e-mailtje sturen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Zelfde Anoniem van 14.23. Heb je in Duitsland niet Antroposofische klinieken? Ik weet dat ze in Dld meer open staan voor alternatieve behandelmethoden omdat de antroposofie daar vandaan komt en ook de homeopathie. Kan mij toch niet voorstellen dat het niet mogelijk dat je daarom kiest voor alleen bevallen, lijkt mij persoonlijk erg eenzaam en daardoor angstig. Een kind op de wereld zetten is ook een collektief iets. Ze maakt in ieder geval gelijk deel uit van de maatschappij of je wilt of niet.

      Verwijderen
  48. Hoi! Dapper dat je het aandurft dit ter sprake ter brengen!

    Ik ben zelf twee keer bevallen en heb dit beide keren thuis geprobeerd en twee keer werd het toch het ziekenhuis. Best wel een teleurstelling. Dit terwijl ik helemaal gezond was en een goede conditie en bij de eerste mijn werk wat ook fysieke kanten had tot vier weken voor de bevalling aardig vol kon houden. Maar die teleurstelling heb ik verwerkt door me extra in te zetten voor de borstvoeding. Ik baalde er flink van dat niemand me gewaarschuwd had dat dat meer pijn deed dan bevallen!!

    Bij de tweede moest ik ook in allerlei houdingen liggen op bed, dan weer op die zij en dan weer zus en dan weer op mijn buik, de commando's hielden naar mijn gevoel niet op. Maar wat ik niet helemaal meekreeg door mijn bevallingscocon is dat het heel spannend was geweest voor de baby omdat de hartslag tussen de weeen niet weer op een goed niveau kwam en ze probeerden mij in een houding te krijgen die beter was voor de baby. Dat de navelstreng niet in de verdrukking zou komen ofzo. Mijn man heeft de bevalling ook heel anders meegekregen dan ik, veel rationeler en spannender en ik was door mijn hormonen onderdeel van de natuur en dat mijn tweede flinke kans had de bevalling niet te overleven, heb ik daardoor emotioneel niet zo meebeleefd als hij.
    Dus tja, het loopt altijd anders dan je plant/hoopt/denkt/elke andere bevalling.
    Bedenk wel dat een mens statistisch de grootste kans heeft te overlijden op de dag van geboorte. En calculeer in dat je niet gefeliciteerd wordt als het eruit is, maar pas als het gecontroleerd is dat het gezond is en aan je teruggegeven. Ja, het gaat om leven en dood bij bevallingen.

    En natuurlijk is een bevalling de prestatie van de moeder zelf. Niet van de assistenten, ook al zijn ze aanwezig. Jij doet de job!

    En weet je, ik ken de verhalen van de vrouwen die bevallen zijn voor de verloskundige kon komen en waarvan de pappa gesoufleerd door de verloskundige aan de telefoon een aantal handeling verricht. Als het zo vlot gaat is er medisch ook meestal niets aan de hand. Ik denk dat je daarvan droomt. Die droom is je gegunt, zoals ik het een ieder die een lot koopt voor de loterij gun te winnen. Wie weet behoren jullie tot de gelukkigen. Maar vanzelfsprekend is het niet. Net zoals het niet vanzelfsprekend is dat als je zwanger bent je daarna moeder wordt van een levend en gezond kindje. Helaas.
    Dat is niet in mensenhanden.

    BeantwoordenVerwijderen
  49. Ik zou het nooit doen, maar kan me je wens indenken. Ook in het ziekenhuis kun je de bevalling samen beleven. Ze staan echt niet de hele tijd aan je bed. Je kunt bellen wanneer je iemand nodig hebt. Waarom niet visualiseren dat je het samen doet in het ziekenhuis en zie de mensen eromheen als liefdevolle aanvulling.

    BeantwoordenVerwijderen
  50. Ik zou het nooit doen, maar kan me je wens indenken. Ook in het ziekenhuis kun je de bevalling samen beleven. Ze staan echt niet de hele tijd aan je bed. Je kunt bellen wanneer je iemand nodig hebt. Waarom niet visualiseren dat je het samen doet in het ziekenhuis en zie de mensen eromheen als liefdevolle aanvulling.

    BeantwoordenVerwijderen
  51. Ik ben het met je eens dat bevallen een natuurlijjk proces is en je komt op mij over als een rustige bedachtzame vrouw en ik zie je ook wel je er rustig naar toe ademen. Maar als de bevalling eenmaal gaat beginnen ben je zo op jezelf en de ween gericht dat wie er ook in de omgeving is je helemaal niet zo opvalt. Ook voor deze overgemedicaliseerde tijd van nu had je al bakers en dat is niet voor niets. Ik hoop dat we later mogen lezen over je bevalling maar bedenk het loopt vaak toch anders dan je van te voren had gedacht.

    BeantwoordenVerwijderen
  52. Met alle respect maar weet je hoeveel er fout kan gaan bij een geboorte?bevallen is niet veilig, nooit geweest, waarom stierven er vroeger zoveel baby en moeders in het kraambed? Dat hoor of lees je nergens hoor! Zelfs in de Middeleeuwen bevielen ze al met bakers!
    Zorg aub dat er iemand is, al was het op de achtergrond, hier 2 zorgeloze zwangerschappen, perfecte gezondheid van zowel mij als de baby en toch, als er toen niemand was geweest was ik bij beide bevallingen mijn baby kwijt geweest en bij de eerste zou ik er zels niet meer geweest zijn, dat is iets dat je echt niet op voorhand kunt inschatten hoor! Wat als je inscheurt? Wat als je baby het overleeft maar jij niet? Zouden jij of je partner dat op je geweten willen hebben?
    Hopelijk de k je toch nog even na, ik wens je alvast alle goeds en een hele veilige bevalling!

    BeantwoordenVerwijderen
  53. Doordat mijn tweede bevalling een stuk sneller verliep dan verwacht ben ik geheel per ongeluk zonder verloskundige bevallen. Eerlijk is eerlijk: van de drie bevallingen was het voor mij de meest relaxte bevalling, niemand die zich er mee bemoeide en op eigen intuïtie. Voor mijn man overigens helemaal niet relaxt, die voelde zich verantwoordelijk en wist niet wat hem overkwam toen hij opeens de baby moest opvangen. Echter: ondanks de fijne bevalling ademde de baby niet na de bevalling en we waren en zijn maar wat blij dat de verloskundige precies op dat moment binnenstapte (we hadden de deur al opengezet, we wisten dat ze onderweg was) en de dingen deed die er moesten gebeuren om ons zoontje op de rit te krijgen. Juist vanwege deze ervaring bij de derde ook nooit getwijfeld en gewoon weer een begeleide bevalling gehad. Dan maar een iets minder prettige bevalling, maar dat is maar een dag op een heel leven. Ik krijg de indruk dat je onbegeleid wil bevallen omdat het kennelijk in Duitsland alles of niets is. Of volledig gemedicaliseerd of helemaal niet. Weet je zeker dat dat zo is? Ga nog eens in gesprek met de gynaecoloog of onderzoek toch nog wat alternatieven zoals bevallen in Nl of met een uit Nederland overgevlogen verloskundige... groetjes, Anne

    BeantwoordenVerwijderen
  54. Een goedlopende zwangerschap zegt nog niets over een bevalling
    wij verloren een kindje gelijk na de bevalling.
    thuis, maar wel met de verloskundige erbij,
    ik vind het onverantwoord wat je wil doen, je stelt je eigen wensen boven de veiligheid van je kindje
    En dat kan best goed gaan , maar als het niet goed gaat draag je dat je leven lang mee.

    BeantwoordenVerwijderen
  55. Spannend hoor!

    Mijn twee centen (helaas maar één bevalling meegemaakt, maar wél met geweldige afloop!): ik had het niet alleen gered. Ook al had ik me goed voorbereid en volledig vertrouwen in mijn lijf. Je weet gewoonweg niet wat je overkomt.

    BeantwoordenVerwijderen
  56. Vanaf het moment dat je zwanger bent, ben je verantwoordelijk voor het wel en wee van je kind. Hij/zij kan namelijk (nog) niet de verantwoordelijkheid voor zichzelf nemen. Dat is iets wat je heel goed tot je door moet laten dringen. Vanaf nu geldt: Waar het je kind betreft, is wat jij prettig vindt niet meer belangrijk. Je hebt de verantwoordelijkheid het kind zo goed en veilig mogelijk op de wereld te zetten, en daarna om het kind zo goed en veilig mogelijk te laten groot worden. Daar heeft je kind recht op.
    Wat mij betreft is onbegeleid bevallen onverantwoord(elijk). Ik heb twee kinderen op de wereld gezet, beiden in het ziekenhuis. Bij de eerste was het nodig, bij de tweede misschien niet. Maar ik heb geen risico genomen. In het ziekenhuis bevallen is helemaal niet erg. Je hebt aardige mensen om je heen, vakmensen, die er allicht meer verstand van hebben dan jij. Je denkt nu dat je dingen op een bepaalde manier wilt. Dat is prima, maar de realiteit zal toch anders zijn. Leuker of minder leuk. Ik zou mijn kind centraal stellen in plaats van mezelf.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. De aanname die jij (en vele anderen) doet is dat ik het belang van mijn kind niet centraal stel. De (eventuele) ongeassisteerde bevalling is niet alleen voor mij maar juist ook voor mijn kind, ik wil dat hij/zij rustig ter wereld kan komen zonder dat andere mensen ingrijpen op een manier die schadelijk voor hem/haar is.

      Het grote verschil zit daarin dat ik geloof dat (een deel van) de protocollen die nageleefd worden in het ziekenhuis (en deels ook door de kraamzorg) een negatieve invloed kunnen hebben op het verloop van de bevalling en daardoor dus niet in het belang van mijn kind zijn. Omdat ik dat geloof wil ik dus mijn kind zoveel mogelijk beschermen hiervoor, zolang het niet nodig is. Mocht het om de een of andere reden nodig zijn dan schuw ik er niet voor om hulp te zoeken.

      Mijn ideeën over hoe een bevalling verloopt, welke situaties kunnen ontstaan en hoe dan het beste te handelen komen niet uit de lucht vallen. Ik heb veel gelezen, en niet alleen blogs/sites maar ook wetenschappelijke onderzoeken. En ik weet inmiddels veel van welke dingen kunnen gebeuren en hoe je dan moet handelen.

      Ik zoek nog verder naar een verloskundige die hier bij de bevalling kan zijn en gewoon 'in een hoekje zit te lezen' zolang er niets aan de hand is. Maar ik sluit niet uit dat wij het zonder moeten doen. Gelukkig kunnen wij dan altijd de buurvrouw nog om hulp vragen bij twijfels, zij heeft 50 jaar als verloskundige gewerkt. Als wij ook maar enigszins het idee hebben dat er iets niet goed zit dan gaat wij gewoon naar het ziekenhuis.

      Verwijderen
  57. Het spijt me, je overtuigt me niet. Maar dat hoeft ook niet, zeg ik erbij. Ik twijfel niet aan je goede bedoelingen en het feit dat je het beste wilt voor jullie kind. Zoals alle moeders die meelezen het beste willen voor hun kinderen. En die zijn ook niet over een nacht ijs gegaan. Er zullen veel bloglezers zijn die dezelfde informatie en wetenschappelijke artikelen lezen, en toch anders besluiten. Overigens valt er nog wel eens iets af te dingen op de wetenschap. Een eenduidig antwoord zul je nooit vinden, tenzij je gericht bent op een wenselijke uitkomst.

    Het blijft zo dat je een bevalling niet kunt regisseren. Het is jouw beslissing als je daarmee risico's neemt. Maar ik kan niet anders dan redeneren vanuit het kind. Het kind is afhankelijk van jou, wat zijn welzijn betreft. En dat blijft zo tot het voor zichzelf kan zorgen. Daar kun je niet zwaar genoeg aan tillen.

    Succes met de laatst loodjes.

    BeantwoordenVerwijderen
  58. Ik ga niets zeggen over bevallingen enzo, want ik ben nog student en kinderen krijgen is nog een ver-van-mijn-bed show.

    Dat gezegd hebbende, ik heb ooit wel eens wat gelezen over lotus-bevallingen en dan met name over de placenta aan het kind laten zitten. Blijkbaar is het beste om ongeveer een half uur te wachten na de (na-)geboorte met het doorknippen van de navelstreng. Blijkbaar "klopt" de placenta nog ongeveer een half uur en in die tijd komen de stoffen nog door, na die tijd zou het over een niet-significante of verwaarloosbaar hoeveelheid gaan. In ieder geval, hardstikke interessant.

    Veel succes met de laatste loodjes en met de bevalling!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Het is inderdaad beter om niet direct af te navelen, normaal wacht men geloof ik een paar minuten tot de navelstreng uitgeklopt is. Zoals je al zegt is langer beter, dus een half uur of een paar uur.

      Een ander voordeel van niet doorknippen is dat er minder risico is op infecties en daarnaast zou de streng er sneller afvallen dan als je hem afnavelt.

      Verder vind ik sommige argumenten voor een lotusgeboorte wat zweverig.
      Ook lijkt het mij onpraktisch om met baby en daarnaast de moederkoek rond te lopen. Vandaar dat ik neig naar een middenweg van knippen na een paar uur.

      Verwijderen
  59. Bijzonder! Manlief zou dit bij een tweede ook graag willen en het lijkt mij ook heel bijzonder, maar ergens in mij schuilt tocht de angst voor het 'misgaan'. Dat kan natuurlijk ook gewoon gebeuren wanneer er wel een verloskundige of gyn bij is ;)

    Ik hoop dat jullie wensen uit mogen komen!

    BeantwoordenVerwijderen
  60. Bij mijn eerste kind zou ik thuis bevallen. Leek me prachtig, kaarsjes aan, in bad, leek me zo mooi. Het liefst had ik het alleen gedaan, geen verloskundige erbij.

    Het is maar goed dat de verloskundige er wel was. Uiteindelijk in ambulance vervoerd naar het ziekenhuis. Mijn kind zat vast en was met geen mogelijkheid op de natuurlijke manier er uit te krijgen. Godzijdank hebben we het er dankzij een keizersnee samen levend van afgebracht. Als ik 50 jaar geleden had geleefd of in een hutje in Afrika had gewoond was dat niet het geval geweest.

    Geen horrorverhaal om je bang te maken, ik gun je van harte een zalige rustige ongecompliceerde thuisbevalling, maar zorg alsjeblieft dat het veilig is, voor jou en je kind. Wie weet wat je buurvrouw daarin kan betekenen.

    BeantwoordenVerwijderen
  61. Probeer een tussenweg te vinden, wel in het Zh bevallen ( thuis kan niet zo begrijp ik uit je verhaal ). Gaat het goed, kan de verloskundige of arts lekker de handen op de rug houden, doen jullie het lekker samen, en kan hij/zij advies geven wat er gebeurt.

    Maar waarom ga je ervan uit dat dat wat ze in het ZH doen, slecht voor je kindje is? Ik ben 2 keer bevallen, 1 keer thuis en 1 keer in het ZH, en had beide keren lieve deskundige mensen om me heen, die van mijn bevallingen een feestje gemaakt hebben ( zover dat kon)
    Ook als het kind geboren is het heel goed als je kindje goed nagekeken wordt, zodat er onmiddelijk ingegrepen kan worden indien nodig. Die deskundigheid heb je echt niet zelf.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Je zou het kunnen treffen in het ziekenhuis qua personeel maar dat hoeft niet, veel vrouwen worden op het moment zelf toch 'gedwongen' tot dingen die ze eigenlijk niet wilden.

      Ik heb ook nagevraagd bij de open dag en hoe je behandeld word is afhankelijk van de dienstdoende arts, en het personeel kan behoorlijk stram zijn als het om routinematige handelingen gaat die volgens hun 'standaard' zijn. Dat merk ik nu al bij de gynaecoloog.

      Ik ga er niet van uit dat alles wat in het ziekenhuis gebeurt slecht is voor mijn kindje. Ze doen daar ook echt wel goede dingen, maar bevallen is per definitie eigenlijk niets medisch en hoort daarom (mijns inziens) ook niet in het ziekenhuis thuis (uitgaande van gezonde vrouwen en kinderen).

      Het is voor mij belangrijk om tijdens het proces niet gestoord te worden (dus geen monitoring dmv CTG, geen ontsluiting controleren, geen infuus met weeopwekkers omdat het niet snel genoeg gaat en niet breken van de vliezen). Het is voor het personeel in het ziekenhuis erg moeilijk om dat niet te doen, om zich er niet mee te bemoeien en als ik steeds moet uitleggen hoe en waarom ik iets wil heb ik dus ook al geen rust meer.

      Wat betreft het nakijken van het kindje, er is maar weinig wat op dat moment direct van belang is. En dat is voornamelijk of hij/zij het goed doet, dat is niet heel moeilijk te zien. Alle andere dingen kunnen ook met de eerste controle aan het licht komen. Wij zijn sowieso van plan om binnen een paar uur na de bevalling naar een zorgverlener te gaan (of langs te laten komen) voor een controle van mij en de baby.

      Verwijderen
    2. Wat ik uit al je reacties lees is dat je niet wilt dat iemand in de buurt is behalve je man. Prima als je dat wilt maar ga dan ook nu niet op controle. Waarom nu tijdens de controle wel CTG laten maken en niet tijdens de bevalling als het juist belangrijk is. Je wilt geen ontsluiting laten controleren, weet je wel dat er vrouwen zijn die al met 4-5 cm persdrang krijgen. Als je dan al toegeeft aan het persen dan maak je meer kapot dan dat je wilt hebben. Geen infuus prima dan lig jij maar 3 dagen met weeën die niets doen succes ermee. Maar goed ik zou zeggen doe wat je niet laten kunt maar kom niet zeuren als het misgaat. Dat zei mijn moeder vroeger ook als ik weer eens domme dingen wilde doen.
      Waarom luisteren naar mensen die er voor geleerd hebben.
      Het meeste maak ik me kwaad om je baby, die heeft niet gevraagd om een moeder te krijgen die alleen maar aan zichzelf denkt. Natuurlijk zijn er bevallingen die als een trein gaan maar wie zegt dat het bij jou zo is. Weet jij zeker dat je man kan handelen als er wel iets is met de baby als hij met een apgarscore van 2 eruit komt omdat jij geen controle wilde. Hoe zal hij zich voelen als blijkt dat dit niet lukt.
      Hoe meer ik erover nadenk, hoe meer ik me dit aantrek. Bewust medische zorg ontzeggen aan een baby, bah wat egoïstisch.

      Verwijderen
    3. Ik heb geen zin in een uitgebreide discussie hier, dat is niet het doel van mijn post. Het is niet mijn bedoeling om jouw van gedachten te doen veranderen.

      Als je de linkjes in mijn post had gelezen zou je zien waarom ik van mening ben dat CTG tijdens de bevalling niet veiliger is en waarom het controleren van de ontsluiting niet veel meerwaarde heeft (en ook waarom een barende vrouw prima zelf kan besluiten wanneer ze moet persen). Maar aan je reactie te zien heb je deze linkjes niet doorgelezen, anders zou je op zijn minst snappen dat ik deze keuzes maak voor mijn baby en niet ten koste van mijn baby.

      Laten we het erop houden dat wij het gewoon niet eens zijn over dit onderwerp.

      Verwijderen
    4. Als ik naar de verhalen in je links kijk dan zijn het alledrie vrouwen die niet van hun eerste kind bevallen dat is al een groot verschil. En tweede of derde kind gaan nu eenmaal makkelijker. Maar goed het is jouw keuze en jouw kind. Ik hoop alleen niet dat er iets gebeurt met jouw kind. Hier spreekt een vrouw met 25 jaar ervaring in assisteren bij zowel ziekenhuis als thuisbevallingen. De verloskundige in de link herinneren mij aan een verloskundige die ik kende. Bij geen ene heb ik zoveel bevallingen rustig zien verlopen maar ook net zoveel bevallingen mis zien gaan. Hoe vaak ik op het allerlaatste moment er niet bij geroepen ben (veel te laat) om een kind te moeten reanimeren omdat de "natuur en moeder" haar gang mochten gaan. Helaas met één fatale afloop en hoe de andere kinderen het nu maken weet ik niet maar ik kan me niet voorstellen dat ze het allemaal zonder kleerscheuren overleefd hebben. Hopelijk krijg je geen spijt van je beslissing. Nu begrijp je mijn reactie misschien beter.
      Lets agree to disagree

      Verwijderen
  62. leuk onderwerp! Ik heb niet alle reacties gelezen maar ik zal je een mail sturen met meer informatie en verloskundigen die hier achter staan..die soms als backup willen fungeren ;o)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. ik ben het niet vergeten hoor ;o) ik doe het dit weekend! Ik wil er even rustig voor gaan zitten! warme groet

      Verwijderen
  63. Ik begrijp je standpunt het is niet simpel. Probeer hard te zoeken naar een vroedvrouw voor thuisbevalling. Misschien vind je wel iemand in Nederland die het wil doen met een beloofde vakantie in Duitsland of zo. Ik zeg maar iets. Ik ben ook voorstander van het natuurlijk proces maar alleen met je man best niet. Als hij nu vroedman of gyn.is dan is het iets anders.Veel mannen vallen flauw of worden onwel wat ga je dan doen?
    Ik had een vroedvrouw die me liet doen ben vlot naar de 8 cm gegaan. Toen bleek dat ons zoontje in nood was.
    Had ik haar niet gehad dan had ik een begrafenis gehad.
    Sorry het klinkt hard maar had ik het geweten ik had nooit thuis proberen te bevallen zelfs niet met begeleiding.
    Een paar minuten kan het verschil zijn tussen leven en dood.
    Ik heb een spoedkeizer snede gehad. Net zoals de andere 2 vrouwen die mijn vroedvrouw toen begeleide en ze deed haar job al 30 jaar. Was heel goed aangeschreven en heb nog steeds het volste vertrouwen in haar kunnen.Ik wil je niet zeggen wat je moet doen. Ik denk dat je wel moet weten dat er ook een keerzijde is. Kan je er mee leven dat het kan dat alle hulp te laat komt? Ik woonde 2 minuten van het ziekenhuis en het had te laat kunnen zijn.Ik voel me bijna shuldig dat ik je droom door prik. Maar ik ben zo gelukkig dat ik een gezonde zoon heb van 10jaar ondertussen. Ik hoop dat je een weg vind waar je je goed bij voelt. Vooral dat je binnenkort mag genieten van een wolk van een baby. Ik duim voor je misschien heb jij het geluk dat alles perfect verloopt. Ieder kan zijn mening hebben uiteindelijk beslis enkel jij, ik respecteer je mening wat je ook mag besluiten. Ik hoop hier binnenkort mooie babyfoto's te zien.Veel succes.

    BeantwoordenVerwijderen
  64. Jeetje, even gemist hoor. Heb niet alle reacties gelezen. Je hebt er goed over nagedacht. Toch hoop ik dat je nog iemand kunt strikken als achterban met ervaring. Al is het maar om thee te zetten en op te ruimen (het kan best een zootje worden)😉. Succes met de voorbereiding.Helena

    BeantwoordenVerwijderen
  65. Goedzo eindelijk ook iemand die niet bang is! Ik heb om dezelfde reden geen zwangerschapscursus gedaan en alles is goed gegaan. Ik werd wel onverwachts vastgehouden in het ziekenhuis omdat mijn bloeddruk erg opliep (ik bleek toen al 2 cm ontsluiting te hebben) en ze hebben een interventie gedaan met het ballonnetje.
    In het ziekenhuis werd erg met me mee gewerkt wat betreft mijn wensen. Ik wilde liever een verticale bevalling ipv liggend maar mocht dat uiteindelijk niet. De bevalling ging vrij snel, om 03:00 5 cm ontsluiting en om 04:10 mocht ik al beginnen met persen en om 04:30 is mijn dochter al geboren. Ze zagen bij mij op het laatste moment dat de navelstreng rond het nekje zat en daarom mocht ik niet op de baarkruk en is er een knip geplaatst. Dat moest gewoon voor mijn kind en bij mij ging er de knop om.
    Ik heb niet zo vaak als jij echo's en ctg-scans gehad. Maar op de ctg-scan die ik de avond ervoor om 23u had gehad, was bijv. niet af te leiden dat de navelstreng rond de nek zou zitten.
    Ik las dat je gelukkig een verloskundige hebt kunnen vinden, met zo iemand erbij lijkt me dat het echt goed moet komen met je bevalling.

    BeantwoordenVerwijderen
  66. Ik ben net 'per ongeluk' op je blog beland, leuk leuk!
    Ik heb zelf ook een site/blog: www.natuurlijkmelanie.nl.
    Mocht je het leuk vinden, je mag erop kijken :)
    Ik heb een UC bevalling gedaan (een hele mooie!) en ook de lotusgeboorte gedaan (was ook prachtig). Dat staat er allemaal op :)
    Ik hoop dat je een mooie bevalling had.

    BeantwoordenVerwijderen