woensdag 17 juni 2015

Idealen in de Realiteit

Twee jaar geleden zijn wij verhuisd naar het Duitse platteland, onze droom achterna. Wij streven naar een grote mate van zelfvoorziening en financiële onafhankelijkheid. Wij voelden ons niet fijn in de huidige samenleving, de constante drukte van de rat race, dicht op elkaar wonen, veel bebouwing en weinig groen maar ook dingen als het kapitalisme en uitbuiting van mensen, dieren en milieu.

Ikzelf kon (en kan) moeilijk aansluiting vinden bij de gemiddelde medemens, ik word vaak als radicaal gezien (wat ik voor anderen misschien ook ben). Ik voelde mij lange tijd een buitenbeentje, ik ben altijd die ‘rare’. Dit is voor mij niet iets van de laatste tijd, dit speelt eigenlijk al heel lang en als tiener heb ik bijzonder veel moeite met mijzelf en de wereld om mij heen gehad. Welke puber niet zou je zeggen maar bij mij had het veel invloed, ik ben van mijn 12e tot mijn 25e depressief geweest en had regelmatig met angststoornissen en fobieën te kampen. Ik had het gevoel niet in de huidige samenleving te passen en werd (in mijn beleving) voor gek verklaard. Ik heb ook lang gedacht dat het allemaal maar aan mij lag, maar dat doe ik niet meer.

Ergens viel voor mij het kwartje, ik ben niet gek maar ik moet er zelf wat van maken. Inmiddels weet ik dat ik net zo goed recht heb op mijn ideeën als ieder ander, en dat er meer mensen zijn die er zo over denken. Ik kan de wereld niet veranderen, maar ik kan mijn leven zo inrichten dat ik mij er goed bij voel. Ik hoef niet mee te doen aan alles, ik maak mijn eigen keuzes.

Daarom zijn wij verhuisd, om meer invulling te kunnen geven aan de wens om ons leven naar eigen keus in te richten. Wij willen graag consuminderen, zuinig (en slim) omgaan met energie en grondstoffen, veel biologisch en lokaal boodschappen doen, zelf eten verbouwen, tijd hebben voor onszelf, voor elkaar en voor onze familie en vrienden, leven met meer verbinding aan de aarde en ook aan de omgeving en daarnaast gewoon simpeler.

Voor mij is dit de oplossing en ik ben in jaren nog niet zo gelukkig geweest. Natuurlijk zijn wij er nog lang niet, op dit moment zitten wij juist nog midden in de ratrace. Wij werken beide om geld te verdienen en dat kost niet alleen tijd maar daardoor zitten wij ook midden in het kapitalistische model. En nee, dat is niet ideaal maar wel een bewuste keuze. Ook al zijn wij nog steeds aan het werk, heb ik niet (veel) tijd om te tuinieren, moet ik nog steeds met de auto naar het werk en hebben wij nog lang niet de tijd die wij willen voor elkaar en onze naasten, toch hoort dat er voor ons bij. Omdat wij begrijpen dat onze idealen het waard zijn om voor te werken, om er naar toe te werken. Wij hebben beide het idee dat je niks zomaar 'krijgt', je moet er wel wat voor doen.

Ik kende ooit mensen die vol waren van idealen. Ze konden mooi praten, en stonden ergens voor. Toch kwamen ze nergens, het bleef vaak bij veel praten en doordat zij geen compromis wilde doen kwamen ze ook niet dichter bij hun doel. Het komt allemaal neer op keuzes, je moet zelf beslissen waar je voor staat en wat je wilt doen. Gelukkig hebben wij zelf die macht!

Wij kiezen ervoor om het systeem om het systeem te ‘verslaan’. Wij werken hard en sparen veel, zo maken wij onze droom mogelijk. En voor nu is dat genoeg voor mij, weten dat ik er wat aan doe, weten dat ik mijn eigen keuzes maak en mijn leven inricht zodat ik er gelukkiger van wordt, zodat wij gelukkig worden. En dat is het waard voor ons!

Ik ben benieuwd: Sluit jij compromissen zodat je dichterbij je dromen of idealen kunt komen ?

23 opmerkingen:

  1. Ik moet wel. Vanwege mijn gezondheid ben ik niet vrij om te kiezen. Al zal iedereen zo zijn compromissen moeten sluiten.
    Ik herken veel in wat je hebt geschreven en ik merk dat ik door de verhuizing meer eigen keuzes kan maken. Ik mis een beetje de grote tuin van ons vorige huis, maar de rust van een vrijstaand huis is heerlijk. Wij blijven emigreren in ons achterhoofd houden.
    Voor nu zijn we bezig om de tuin aan te passen en meer voedsel te verbouwen. Het is een slecht voorjaar voor de moestuin. Veel te koud dit jaar.
    Straks ga ik ook de tuin in, maar eerst nog verder ner schilderwerk in huis. Zo leuk om je huis naar je eigen smaak te maken :-)
    Succes met alles!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik heb mijn droom ook lang uitgesteld wegens mijn depressies en angststoornissen, ik was echt een laatbloeier. Wat dat betreft gaat het ook allemaal om het maken van de keuzes waar je achter kunt staan, binnen de ruimte die je hebt. Ik denk dat jij dat erg goed doet!!

      Verwijderen
  2. Yelana Yeli, was een grote tuinkast misschien iets voor jullie?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wij willen met moestuinbakken gaan werken en een aantal daarvan met glas afdekken.
      Een tuinkas is niet zo'n goed idee. Het zou kunnen, maar dan moet de vijver eruit en een vijver is toch ook wel heel leuk ;-)

      Verwijderen
    2. Ik ga me nog verdiepen in verticaal tuinieren. Geeft ook weer meer plek.

      Verwijderen
  3. Wat een mooi stukje, en ook heel herkenbaar! ;-)
    Fijn dat je je pad hebt gevonden, dat je het gevoel hebt te mogen zijn wie je bent en waar je voor staat!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. En inderdaad, iedereen moet denk ik wel compromissen sluiten, water bij de wijn doen... Dat kan ook bijna niet anders denk ik.

      Verwijderen
  4. Ik lees regelmatig je blog maar heb nog niet eerder gereageerd. Wat je nu schrijft is echter zo herkenbaar, het zou ons verhaal kunnen zijn. In 2011 zijn we geëmigreerd naar Duitsland. We wilden meer rust en ruimte om ons heen voor onszelf en onze dieren. We vinden het heerlijk in ons vrijstaande huis ook al zullen we nog jaren aan het verbouwen zijn. We genieten van het gevoel van vrijheid, niet te dicht bij de buren wonen waardoor we eigen keuzes kunnen maken waar anderen geen "last" van hebben.
    Ons land beheren we zo ecologisch mogelijk. Ook hebben we dit jaar een moestuin aangelegd en de boomgaard uitgebreid met wat nieuwe fruitbomen. Zo komen we steeds dichter bij ons doel grotendeels zelfvoorzienend te zijn.
    Net als jullie zijn we beiden nog volop aan het werk en ervaren we regelmatig dat we onvoldoende tijd hebben voor alles wat we thuis zouden willen doen. Toch voelt het goed om een doel te hebben waardoor je weet waarvoor je zo hard werkt.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Goed om te horen! Ik denk ook dat het hebben van een doel voor mij heel belangrijk is, dat geeft mij het gevoel dat ik zelf de macht heb om ergens naar toe te werken!

      Verwijderen
  5. Wat fijn,dat je nu je eigen weg hebt gevonden. En misschien meer mensen"kent"met jouw gedachtengoed?

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Dank je wel voor het schrijven van je columns , ik geniet er van om ze te lezen en dus ben je voor mij en ik denk voor veel anderen een voorbeeld en inspiratiebron.
    Kennelijk heeft alles zo zo,n reden en ook ik herken het om een buitenbeentje te zijn maar blijf trouw aan jezelf dat heb ik gemerkt in mijn leven (62 jaar) is heel belangrijk.
    met vriendelijke groet Marian Zwiers

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ben het met je eens dat een groot aantal mensen zich van alles laat opleggen door de omgeving en daardoor ongelukkig zijn, maar ook in een 'ratrace' kun je het best naar de zin hebben. Je moet alleen sterk genoeg in de schoenen staan om op z'n tijd nee te zeggen. Dat men dat dikwijls niet doet, daar ligt het volgens mij aan dat velen eraan onderdoor gaan.
    Ik vind het knap hoe jullie het aanpakken, maar ik krijg soms wel het idee dat jij mensen die wat 'kapitalistischer' en wat meer op comfort gesteld zijn veroordeelt. Niet iedereen heeft er zin in (en de plek) om zelf van alles te verbouwen, eigenhandig zeep in elkaar te knutselen, bijna niet naar de kapper te gaan, een oud (en misschien wel milieubevuilend) autootje te rijden, maar één paar schoenen te hebben en dat soort zaken. De mensheid moet tenslotte ook aan het werk gehouden worden:-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Om op je vraag terug te komen, want die heb ik niet beantwoord: natuurlijk sluit ik compromissen zo nu en dan. Je moet tenslotte rekening met elkaar houden.

      Verwijderen
    2. Ik had hier zoveel op te zeggen dat ik er maar een hele post van gemaakt heb :)

      Verwijderen
  8. Met een gezin met 5 kinderen miet je wel compromissen sluiten. Voorbeeld: de 4 zonen zijn echte vleeseters. Biologisch vlees kunnen we ons niet dagelijks veroorloven. Zelf eet ik geen vlees en als man en ik samen zijn, doet hij met mij mee, maar bij de kinderen lukt dat echt niet. Zelfde met drinken, ze willen ijsthee en cola :(

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Compromissen sluiten is vrees ik altijd nodig... Hoewel ik er minder last van had als jij, heb ik me ook altijd anders gevoeld. Vroeger had ik de neiging om mensen te willen veranderen daardoor heel sterk. Daar ben ik nu zelf in veranderd! Ik heb geleerd dat het beter is om mensen een voorbeeld te tonen van hoe het ook kan, in plaats van hen proberen te overtuigen van mijn idealen.
    Dat is een compromis dat ik gemaakt heb: mensen zelf laten ontdekken wat de alternatieven zijn, en niet proberen om hen te veranderen. Dat is soms frustrerend, omdat het allemaal erg traag gaat, en verandering is eerder dringend nodig.
    Een ander compromis is deeltijds werken. Liever zou ik alleen hier thuis werken aan onze zelfvoorzienendheid en aan vrijwilligerswerk doen, maar dat blijkt onmogelijk. Misschien ooit wel, als het basisinkomen ingevoerd wordt! Tot die tijd probeer ik te genieten van mijn werk en de ervaringen die ik daar op doe.
    Nog een compromis is de auto. Op het platteland is het niet makkelijk om zonder te leven... Tegelijkertijd weet ik dat auto s vervuilend en gevaarlijk zijn.
    Ik probeer er het beste van te maken, door naar alternatieven te zoeken...
    Is het voor jullie echt niet mogelijk om deeltijds te werken? Jullie lijken me heel bedreven spaarders te zijn. Misschien is het op dit moment niet mogelijk, maar in de toekomst wel?
    Veel succes alvast!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Herkenbaar dat je vroeger andere mensen wilde veranderen en nu niet meer, ik heb mij ook een tijd lang al het leed van de wereld enorm aangetrokken. Ik wilde de wereld en de mensen om mij heen veranderen, helaas bleek het dat het daardoor vooral slechter met mij ging. Nu weet ik dat het beter is om voor jezelf je best te doen en voor je eigen geluk te gaan.

      Deeltijd werken is in de toekomst zeker mogelijk, zoals het er nu uit ziet is ons huis over 8 jaar afbetaald en daarna hebben wij ongeveer € 900,- per maand nodig om te kunnen leven. Met 35-40 uur per week werken verdienen wij hier ruim € 1400,- per maand dus dat zou toereikend zijn, hopelijk kunnen wij beide een parttime baan vinden en de uren zo verdelen.

      Verwijderen
  10. Hoewel ik zelf heel anders in het leven sta, vind ik het heel leuk om je blog te lezen.
    Wat fijn dat je met je man zo op dezelfde golflengte zit en dat jullie samen zo voor jullie droom gaan. Het kan ook anders lopen. Mijn tante stond als jongere (kind van de Jaren 60) op de barricaden en droomde van zelfvoorzienend leven Ze at geen vlees en macrobiotisch enz. Kinderen wilde ze niet op deze wereld zetten. Ze was en voelde zich een buitenbeentje. Tot ze haar man onmoette een hele stoere vent maar ook stuurman op de grote vaart. Inmiddels is hij al Jaren kapitein en van de dromen van tante is niets gebleven. Ze heeft vier kinderen en er staat een grote Volvo voor deur (en een motor, een kleine tweede en een scooter). Ze vliegt haar man altijd achterna als hij lang weg is, Ook gaan ze zelf als ze vrij zijn op vakantie. Boodschappen laat ze brengen en veel kant en klaar.
    Dat kan een relatie ook met je doen.
    Ilse

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik denk dat veel mensen de idealen die ze als tiener of jongere hebben laten varen, ze zien het als jonge onbezonnenheid. Ik weet niet precies waarom mensen hun dromen laten gaan, misschien vinden ze het te moeilijk om tegen de gevestigde orde in te gaan of willen ze er bij horen?

      Voor mij was het in elk geval geen optie om mijn droom te laten varen, als ik dat had gedaan was ik waarschijnlijk nog steeds depressief geweest.

      Het feit dat Maarten en ik er samen instaan maakt het alleen maar mooier, wij zijn echt een team en hij is mijn beste vriend. Het beste is dat hij deze droom ook al had voordat hij mij kende, zo weet ik dat hij er ook oprecht achter staat en het niet alleen voor mij doet. Wij passen wat dat betreft echt goed bij elkaar :)

      Verwijderen
  11. ja helaa wel. zou t liefst nu de kids jong zijn (bijna 3 en 5) fulltime thuiszitten maar ik werk vanuit huis als gastouder, zodat we ook nog kunnen sparen en leuke dingen doen en geen stress hebben over geld. fijne middenweg, ben wel gewoon thuis, al moeten ze me delen ;) (maar minder druk dan een kdv/bso!! en ik merk dat ze slecht tegen de drukte kunnen.. dus ook al heel fijn!)
    we sparen voor een koophuis.. omdat we niet zeker zijn van pensioen en de aow bedragen in de toekomst, willen we liever een huis kopen dan huren. maar als gastouder heb ikd an wel wat ruimte nodig ;) dus we zijn op zoek en sparen ondertussen verder :) (voor verbouwing of een deel aankoopbedrag/kosten etc) zodat we een huis minimaal vergelijkbaar met eons huidige huis kunnen kopen qua ruimte.. zodat de kids hun eigen kamer hebben en ik voor de opvang genoeg ruimte heb :)
    ene kant idd kapitalistisch :( andere kant.. ik probeer hierdoor wel voor mn eigen kids thuis te zijn en ze een eigen plek te geven etc

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik denk dat jij je prioriteiten heel goed op orde hebt! Zoals ik het zie probeer jij ook je eigen plekje te maken en het systeem ten gunste van je wensen te gebruiken! Niet iedereen wil en kan naar het platteland of in een hutje op de hei te wonen, het gaat om bewustzijn van je keuzes en kiezen voor je geluk!

      Verwijderen
  12. Wat bijzonder! Ik ben nu 14, en op een een of andere manier snap ik goed hoe je je voelde. Ik heb ook vaak het gevoel erg anders te zijn. Ik heb ook nou niet echt veel vrienden maar de vrienden die ik heb, zijn goed. Later, heb ik ook al besloten, wil ik ook echt zelfvoorzienend leven. Jouw Blog helpt mij ook goed! Ik hoop dat ik dan ook iemand vind, die hetzelfde in het leven staat. Maar nog even 1 ding: als ik je in het echt kende, weet ik zeker dat ik je geweldig aardig zou vinden! Groetjes Thimo :-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wow Thimo! Wat vreselijk leuk en lief om te lezen!
      Ik vond het enorm moeilijk om tiener te zijn, ik had altijd het idee dat volwassenen mij niet serieus namen. Zij hadden zelf hun dromen opgegeven en dachten dat ik dat later ook wel zou doen, niet dus :)

      Een ding is zeker, als jij het slim aanpakt kan jij je doelen nog sneller bereiken dan ik kon.

      Je kan slim zijn met je geld en veel sparen, financieel onafhankelijk worden zoals mr money mustache. http://www.mrmoneymustache.com/

      Of zonder geld de wereld over en mensen leren kennen door mee te doen aan een WWOOF project: http://wegnaarzelfvoorziening.blogspot.nl/2015/03/wwoof.html

      De mogelijkheden zijn de over, het is een kwestie van geloven dat het kan en er voor gaan! En het feit dat je er nu al mee bezig bent zegt mij dat jij het wel gaat redden :) Volgens mij zou ik jou ook geweldig aardig vinden :D

      Verwijderen