donderdag 18 juni 2015

Mijn rebelse fase

Gerda reageerde op mijn post van gisteren als volgt:
‘Ik vind het knap hoe jullie het aanpakken, maar ik krijg soms wel het idee dat jij mensen die wat 'kapitalistischer' en wat meer op comfort gesteld zijn veroordeelt. Niet iedereen heeft er zin in (en de plek) om zelf van alles te verbouwen, eigenhandig zeep in elkaar te knutselen, bijna niet naar de kapper te gaan, een oud (en misschien wel milieubevuilend) autootje te rijden, maar één paar schoenen te hebben en dat soort zaken. De mensheid moet tenslotte ook aan het werk gehouden worden:-)’

Ik heb hier over na gedacht en ze heeft zeker een kern van waarheid. Het is niet zozeer dat ik consumeren als een slecht iets zie, maar wel het ondoordacht consumeren als tijdverdrijf. Ik denk dat iedereen vooral dingen moet kopen als zij echt bijdragen aan iemands geluk of welzijn. Zo koop ik graag boeken, of een stuk tuingereedschap of een tuinkas, voor iemand anders is dat wellicht een fijne lippenstift, een geweldig paar schoenen of een luxe boormachine.

Maar ik moet toegeven dat ik mensen die alleen maar consumeren om het consumeren een beetje veroordeel. Als je alles wat je maar enigszins leuk vind koopt, geen enkele impulsbeheersing hebt, denkt dat je gelukkiger wordt van meer spullen, waarde hecht aan kwantiteit in plaats van kwaliteit én dan vervolgens loopt te zeuren dat het leven zo duur is en dat je nooit geld hebt dan vind ik dat je dat helemaal aan jezelf te wijten hebt.

Hard? Misschien, maar ik heb ook alles zelf moeten bereiken. Ik heb in een enorm diep dal gezeten en mijzelf daar uit gewerkt, daarom denk ik dat anderen het ook kunnen. Bovendien vind ik het ongepast om te zeuren over hoe slecht wij het wel niet hebben hier omdat wij de tweede (of derde) auto niet kunnen betalen, en dat terwijl 1 op de 9 mensen op de wereld honger lijd!

Toen ik met sinterklaas bij schoonfamilie was en de kinderen daar met zoveel kado’s overladen werden dat ze niet eens tussendoor met hun gekregen kado’s mochten spelen, was ik echt verbaast over hoe rot ik mij daarbij en daarna voelde. Het was precies alles wat ik verafschuw en ik vond het echt vreselijk. Dus de volgende keer kom ik lekker niet mee, simpel.

Natuurlijk moet iedereen vooral zelf weten wat ze doen, met wie ze het doen en waarom ze het doen. Maar ik ben waarschijnlijk nog in een rebelse fase, ik ben nog een beetje boos op de wereld. Boos dat mensen mij veroordelen voor wat ik doe en voel, boos dat ik altijd onbegrepen was, boos dat ik met zoveel angst geleefd heb en dat niemand mij vertelde dat het o.k. was om bang te zijn, boos dat ik nooit baas over mijn eigen leven was. Eigenlijk is het heel kinderachtig maar nu ik eindelijk in een positie ben waar ik voor mijzelf dingen kan beslissen wil ik mij ook niet de hele tijd aan andere aanpassen, ik heb mij al genoeg aangepast. Dat betekend dat ik niet alleen meer rekening houd met de gevoelens van anderen, maar ook met die van mijzelf.

Ik merk dat Maarten verder is, hij heeft enorm veel begrip, compassie en zelfbeschouwing. Hij kan altijd  'de persoon' blijven zien en begrip opbrengen voor hun handelen. Waarschijnlijk is dat de wijsheid die bij mij nog moet komen met de jaren. Voordat jullie denken dat ik een enorm kleinzerig en kinderachtig persoon ben die niemand anders iets gunt, zo erg is het nu ook niet. Ik ben mij bewust van mijn gevoelens en zie het als een fase, iets waar ik doorheen zal groeien. En ik ben blij dat ik in deze fase zit, het is een verademing om gewoon lekker te kunnen schoppen en ‘ nee’ roepen. Lang leve autonomie :)

13 opmerkingen:

  1. Wat een inzicht in je gedrag. Waarschijnlijk hoort dat nu gewoon bij je. Prima toch?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik vind het juist inspirerend om te lezen hoe jij je leven inricht. Je bent heel duidelijk in wat je wilt en niet wilt en dat is prima toch. Ik lees geen sterk veroordelende toon naar andere leefstijlen toe in je berichten, wel dat de confrontatie met andere manieren van leven (zoals de vele cadeaus met het sinterklaasfeest) je doen beseffen hoe je het niet wilt.
    Het zou irritant zijn (wat mij betreft) als je echte 'zendingsdrang' krijgt en gaat schrijven dat dit de enige manier is van leven. Want dan voelen mensen zich sneller overdondert.

    Ik veroordeel trouwens mensen soms wel hoor om hun leefstijl. IK begrijp niets van mensen die roepen dat ze zo dol op vlees zijn en die niet willen weten hoe beesten behandeld worden en zeggen geen geld te hebben voor biologisch vlees. Mijn compromis tegenwoordig is dat ik mijn mond maar houd maar in gedachten heb ik er wel een oordeel over...

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dat je mensen veroordeelt daar heb ik zelf nou eigenlijk niets van meegekregen en lees toch regelmatig mee.
    Hoogstens dat je ernstige vraagtekens zet bij bepaald gedrag van anderen, maar wie doet dat niet? De brave consument die niets liever doet dan 'gewoon' heeft ook heus een mening over (het gedrag van) kippenhoudende hügelkultur bedjes bouwende, zelfgemaakt wc-papier naaiende medemensen ;) En dat is toch ook best logisch? Wie heeft dat niet. Voor mij schrijf jij over een manier van leven. Jouw manier van leven. Dat dat dé (enige) manier van leven is, maak ik er niet uit op en ik pik er soms dingen uit die passen in ons leven. Net zoals ik doe bij zo veel andere blogs.

    De feestdagen met de cadeaus die jij noemt, of mensen op verjaardag die alleen maar klagen over de problemen tijdens hun vakantie naar Australië, of hele verhandelingen over welke platste tv.... dat is altijd fijn om te beseffen hoe goed je het zelf hebt, en hoe je het écht nooit moet gaan doen.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ach veroordelen... doen we het niet allemaal weleens? Er worden al voorbeelden genoemd: materialisme, leedvlees eten, klagen etcetera. Ik wil er daar best nog eentje aan toevoegen: mensen die schouderophalend roken, zuipen en te veel eten. En klagen over de hoge kosten van de gezondheidszorg...

    Oh nóg eentje... - maar nee laat maar - .

    Ja veroordelen. Of zeggen: "Ik houd daar niet van" of "Ik heb daar zo mijn vraagtekens bij" (gewoon veroordelen is dat toch, Valhalla? :-) )

    Maar... als je zendingsdrang had gehad was ik allang afgehaakt.

    Ennuh: goed dat je jezelf je boosheid gunt en M kunt bewonderen dat hij daar verder in is. En dat je het ziet als een fase.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik denk dat je ook wel even twee uitersten noemt in je stukje: de mensen die het aanpakken zoals jij (hoewel ik ook wel het idee heb dat jullie wat minder 'strikt' zijn dan in het begin, maar dat is mijn indruk) of mensen die hersenloos consumeren én zeuren over dat ze geen geld hebben. Dat triggert mij ook meestal wel, omdat ik dan inderdaad ook denk: ja, logisch, als je al je geld daaraan uitgeeft, dan heb je niets over nee. Overigens heb ik niet echt het idee dat jij anderen veroordeelt, tenminste, dat is niet de indruk die je blog bij mij achterlaat. Maar ik voel me ook door beide uitersten niet aangesproken, dus misschien dat het daarom ook geen gevoelige snaar raakt.

    En het is inderdaad goed dat je niet zomaar aanpast, maar ook rekening houdt met je eigen gevoelens. Dat heb ik ook heel lang niet gedaan en ben ik nu aan het leren. Soms best ingewikkeld, want je bent er niet aan gewend, waardoor je (of ik) soms wat doorslaat en andere keren nog over je grenzen laat gaan, maar ach, dat zijn inderdaad fasen ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik heb uit jouw stukjes ook nooit geproefd dat je met het vingertje wijst, en preekt hoe het allemaal niet moet. Dan was ik al lang afgehaakt met lezen. Niks mis met laten zien hoe je leeft, welke keuzes je maakt en waarom.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Nooit heb ik iets in je stukjes gemerkt dat je over iemand oordeelt die niet consuminderd
    Ik lees je stukjes graag, juist voor de wijze waarop je blij bent met de dingen om je heen.

    Als mensen zich aangevallen zouden voelen, ligt dat echt aan de mensen zelf, niet aan jou hoor.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Nee het veroordelende heb ik er ook niet echt in gelezen.

    Wel vervelend dat jij je daar rot onder voelt en zelfs dat dat nog nawerkt de dag erna.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Zo, dat is wel een heel lange reactie op mijn reactie van gisteren:-) En dat alleen maar omdat ik schreef dat ik SOMS het idee etc. Misschien moet ik het door mij gebruikte woord 'veroordeelt' vervangen door 'oordeelt'.
    Ik vind trouwens niet dat de door mij genoemde voorbeelden ondoordacht consumeren betekenen, maar dat zul je ook wel niet bedoeld hebben, neem ik aan.



    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik begrijp wel hoe je het bedoelde hoor, ik weet dat je het niet slecht bedoelde. Ik bedacht mij later dat ik de rest van de reactie er ook bij zou moeten zetten voor nuance. Het ging mij meer om mijn gevoel erachter, dat ik vind dat je wel gelijkt hebt. Maar mijn oordeel gaat niet zozeer op het gebied van luxe maar meer op het gebied vanondoordachtheid.
      Sommige mensen kiezen er juist bewust voor om niet zelf shampoo te maken of om bijvoorbeeld een schoonmaakster in te huren, deze keuzes vind ik geen probleem zolang mensen zich maar bewust zijn van de keuze. Zo bedoel ik het :)

      Verwijderen
  10. Ik heb nog nooit gereageerd, maar nu wilde ik toch eens reageren.

    Een voor een heb ik ALLE blogposts doorgelezen en ik heb er GEEN gevonden waar een wijzend vingertje aan te pas komt. Jij/jullie streven gewoon je eigen doelen en idealen na en dat is bewonderenswaardig.

    Als jij/jullie je goed voelen bij bepaalde keuzes, hier tijd en energie in willen stoppen en zo een gelukkig leven leiden, dan moeten jullie dat zeker blijven doen. Ik bewonder het alleen maar!

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Dag! Ik ben journalist en heb een vraag naar jullie mailadres gestuurd. Ik hoor graag van jullie!

    Groet,

    Lisanne van Sadelhoff

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Deze opmerking heb ik ook wel eens gehad, maar langzaam word zo iets gewoon terwijl anderen er soms erg van schrikken :)

    BeantwoordenVerwijderen