In eerdere berichten heb ik wel eens geschreven over mijn vroegere jaren waarin ik mij niet zo goed voelde. Ik heb ongeveer van mijn 12e tot mijn 25e met depressies en angststoornissen te maken gehad, ook had ik het gevoel dat ik niet op mijn plek zat in de samenleving. In die jaren heb ik mij behoorlijk ongelukkig gevoeld, ik heb dagen gehad dat ik van 's morgens vroeg tot 's avonds laat zat te huilen. Ik heb veel verschillende soorten hulp gehad, van therapie/psychologen tot medicijnen, niets leek te helpen. Ik dacht dat het aan mij lag, dat er een steekje los zat bij mij.
Hoe anders is het leven nu voor mij, ik ben helemaal gelukkig en voel mij op mijn plek. Het is echt en intens het komt van mijn tenen uit en vult mij met tevredenheid en blijdschap. Ik heb het gevoel dat ik leef in een enorme rijkdom en overvloed. En nog belangrijker, ik heb het gevoel dat ik een plekje heb in de wereld en op mijn eigen manier een steentje kan bijdragen. Ik ben zo blij met mijn leven!
Natuurlijk heb ik ook dipjes, net als ieder ander. Maar dat is wat het zijn 'dipjes'. Toen ik net zwanger was voelde ik mij zwaar klote, en behoorlijk depressief. Ik was echt bang dat ik terug zou vallen in een depressie, maar blijkbaar kan ik niet zo goed tegen de grote hoeveelheid hormonen in mijn lijf. Nu ik niet meer zwanger ben voel ik mij gelukkig weer helemaal mijzelf.
Ik heb alles wat ik mij kan wensen, en prijs mij gelukkig met mijn gezondheid en de lieve mensen in het leven. En wat het nieuws mij ook probeert te vertellen, ik weet dat er heel veel leuke en lieve mensen in de wereld zijn. En ik kies ervoor om mijn aandacht aan positieve dingen te geven en deelgenoot te worden van de positiviteit, want daarmee kunnen we dingen veranderen en scheppen we een leukere wereld. Want ik gun het iedereen om zich net zo gelukkig te voelen als ik!
Wat heerlijk voor je!
BeantwoordenVerwijderenFijn. Geniet ervan.
BeantwoordenVerwijderenMaar waar ging het beter worden? En hoe? Dat wonder zoek ik. Mijn dochter heeft hetzelfde als wat jij beschrijft, vanaf haar 12e, tot nu 28... en nu weten we het niet meer.. :(.
BeantwoordenVerwijderenMaar jouw verhaal geeft wel een sprankje hoop. Het kan dus anders worden.. Zo blij voor jou!!
Sterkte met je dochter, Maria! Voor mij (maar ik ben niet de auteur van dit blog) was het een combinatie van antidepressiva en praten. De antidepressiva zorgden er voor dat ik kón praten; achteraf gezien vormden ze daardoor allebei een belangrijke component van mijn herstel.
Verwijderen16 jaar van AD en zoveel therapieën hebben geen verbetering gebracht..
VerwijderenNaar aanleiding van je vraag heb ik een uitgebreider stukje geschreven, ik hoop dat je er wat aan hebt. Je mag me ook altijd mailen met vragen op: wegnaarzelfvoorziening(apenstaartje)gmail.com
VerwijderenIk herken dat goed. Hoewel ik me na mijn 17e wel beter ging voelen, werd het gewoon echt rustiger in mijn hoofd toen ik 25 was ofzo. En nog steeds kan me best rot voelen maar dat komt dan meer door de rest van de wereld dan door wat zich in mijn hoofd afspeelt.
BeantwoordenVerwijderenHeb me ook bij al mijn zwangerschappen geregeld vreselijk gevoeld. Moest wel doorgaan, want fulltime werk of een of meer kinderen om voor te zorgen en ik kon het wel plaatsen omdat ik wist dat het van de hormonen kwam, maar het is best balen.
Denk dat het heel veel scheelt als je je leven in eigen hand kan nemen. Er zijn zo veel mensen die vreselijk wanhopig en ongelukkig zijn, helaas. We zijn rijker en armer dan ooit tevoren. Ik ben het helemaal met je laatste alinea. En ben blij voor je!!!
De eerste vier maanden zwangerschap was het zwaarst. Maar inderdaad, gelukkig weet je dat het door de hormonen komt en tijdelijk is!
VerwijderenHeerlijk dat alles nu een plekje gekregen heeft! Geniet er samen van en vier het leven!
BeantwoordenVerwijderenWij hebben ook een kind dat al jaren niet goed in het vel zit. Allerhande therapieen, en ook medicijnen. Ik weet ook niet meer wat we als ouders kunnen doen, maar jouw geluk en levensvreugde geeft me moed dat het met ons kind ook goed komt.
BeantwoordenVerwijderenDat hoop ik ook voor jullie!
VerwijderenGa er maar gewoon van uit, sommige mensen starten wat langzamer op dan anderen ;)
Wat fijn voor je en voor je dochtertje.En man natuurlijk. Want jouw geluk straalt ook op haar af.
BeantwoordenVerwijderenWat fijn dat je je draai hebt gevonden. Herken het depressieve gevoel. Een hormonen dingetje bij mij. Van de pil, ik probeerde 6 soorten, werd ik zwaar depressief.Geen leuke tijd en ik ben b lij dat dat achter mij ligt.Het is zo veel fijner om in het licht te leven dan in de schaduw. Helena
BeantwoordenVerwijderenWat mooi dat je dit deelt. Zeker voor ouders met kinderen in een zelfde situatie als waarin jij zat. Dat er wel degelijk verandering mogelijk is. Dank je.
BeantwoordenVerwijderenDit is natuurlijk tevens een bevestiging dat je de juiste keuze hebt gemaakt om hier te gaan wonen, dat je een goede relatie hebt met Maarten en dat jullie samen goede beslissingen maken.
BeantwoordenVerwijderenEn dat te beseffen werkt weer mee aan het geluksgevoel.
Opwaartse spiraal <3