Ze brabbelt nog steeds veel, maar het is nu duidelijk dat ze ook dingen begrijpt. Zo snapt ze het gebaar voor 'poes' direct, en zie je haar gelijk zoeken/kijken naar de kat. En ook nee-schudden doet ze fanatiek, soms zelfs in de winkel als ze iemand anders het hoort zeggen (wat echt super schattig is). Leuk om te merken dat ze echt wel veel door heeft. Ik twijfelde of ik haar gisteren niet 'nee nee' hoorde zeggen, maar we zullen zien. Als het zo is dan zal ze het binnenkort wel herhalen.
We hebben ook een aantal nieuwe dingen over haar ontdekt:
- Zo eet ze heel graag maiskorrels, alsof het chips is.
- Houd ze van rockmuziek/gitaren, als ze het hoort dan gaat ze 'dansen'.
- Ze vind het leuk om je voor de gek te houden door te doen alsof je een hapje van haar eten krijgt en dan snel wegtrekken. Dan zit ze te gniffelen en stopt ze het zelf in haar mond.
- Ze houd van open deuren, zodra je de deur open doet snelt ze er op af om er door te gaan. Een open deur betekent vrijheid :)
Ze krijgt nog steeds borstvoeding en het bijten is (gelukkig) weer over. Wat mij betreft gaan we hier voorlopig nog mee door, want is eigenlijk heel makkelijk. Het geven van borstvoeding was in de eerste weken echt heel moeilijk en pijnlijk maar ik ben blij dat ik vol heb gehouden, want ik heb er nu al maanden veel plezier van. En Vera duidelijk ook, het is voor haar echt een rustmomentje en ze geniet er van.
Wel is het heel fijn dat ze nu 'gewoon' eten ook als eten ziet, ze eet eigenlijk alles wat je haar geeft. Sinds een paar weken eet ze ook echt, pap van je lepel of andere dingen worden nu ook echt bewust doorgeslikt. Maar kan wel duidelijk laten merken als ze ergens geen zin in heeft, dan word het heel netjes op de grond gegooid (stukje voor stukje). Toch heeft het (voor mijn gevoel) lang geduurd voordat ze écht at, denk zo'n 4,5 maanden van spelen en proeven met eten zonder veel/bewust door te slikken. Daar is ze echt in gegroeid. Ik ben wel blij dat we het zo gedaan hebben, gewoon op haar tijd.
En dan is ze binnenkort gewoon jarig, en word ze 1! Wow, heel bijzonder. Het voelt helemaal niet als een jaar. Denk nu ook af en toe terug aan deze tijd vorig jaar, toen ik hoogzwanger was en we nog niet eens wisten of we een jongen of meisje zouden krijgen. Nu loopt ze al bijna, nog even en ze gaat het huis uit ;)
Ik realiseerde mij ook dat ik al 20 maanden niet ongesteld ben, ben heel benieuwd wanneer dat weer komt (niet dat ik het mis). Ik weet dat het heel erg verschilt per persoon, maar ik had het al lang weer verwacht eigenlijk. Iemand ervaring? (en nee, ik ben niet zwanger)