Zielig meisje

Moe, zo moe ben ik. Vera is sinds zondag uit d'r doen. Het begon met een extra lang middagslaapje, gevolgd door een onverwacht avondslaapje. Die nacht werd ze om 2 uur wakker met koorts, ze bleef wakker tot 4 uur en sliep daarna wel verder maar werd elk half uur wakker met een huiltje. Tegen achten werd ze weer wakker en heb ik Maarten het bed uitgegooid, mét baby. Man wat was ik gesloopt, alleen heb ik nog even heerlijk een uurtje kunnen slapen want dat had ik echt nodig.

Toen was het eigenlijk wel duidelijk dat het waarschijnlijk tandjes zijn, hoewel we niets zagen en ze er normaal ook niet zoveel last van had. Maar de rode wangen, zure en dunne ontlasting en het hangerige waren eigenlijk een duidelijke indicator.

Afgelopen nacht was nog iets erger, weer om 2 uur wakker deze keer nog meer koorts (39,5℃) en hoewel ze wel nog wat kleine dutjes deed heeft ze geen lang stuk meer geslapen. Tegen de ochtend moest ze zoveel huilen dat het duidelijk was dat ze veel pijn had en besloot ik haar een baby paracetamol te geven.

Ik verwachtte er veel van maar helaas leverde het slechts 2 dutjes van 20 minuten op, uiteindelijk zijn we maar opgestaan. In de drager bij mij was alles goed, zolang ik maar rond liep. Ze is zelfs een paar keer bijna in slaap gevallen. Inmiddels weet ik ook zeker wat er aan de hand is, want ik zag een klein wit puntje doorkomen in haar mond. Zo te zien komen er hoektandjes of kiezen door, vandaar de extra pijn.

Maarten is na zijn werk nog even langs de apotheek gegaan en heeft Chamomilla  en Belladonna Globuli meegenomen en dat lijkt te helpen. Ze ligt nu lekker te slapen nadat ze lekker bij mij gedronken heeft, hopelijk gaat het snel weer beter met haar. Arm klein ding.