Op het werk gaat het de laatste tijd niet zo lekker, ik merk dat ik toch niet goed op mijn plek zit. Er spelen veel verschillende dingen, zo ben ik na ruim 9 maanden nog steeds niet ingewerkt en merk ik dat er op een vrij respectloze manier met het personeel omgegaan wordt. Dit alles speelt natuurlijk al een langere tijd, maar ik doe ook al een langere tijd mijn best om er wat van te maken.
Het is een vrij complexe situatie, ik kan niet precies aangeven wat er niet klopt. Een ding is zeker, er is een enorm gebrek aan leiding en toekomstperspectief. De leiding weet dat het niet goed gaat maar besluit immer nog zich er buiten te houden. Mijn laatste collega is er na 3 maanden mee opgehouden omdat zij het niet pikte, wij zijn nooit op de hoogte gebracht van het feit dat zij ontslag heeft genomen deze conclusie moesten wij zelf trekken. Op dit moment zijn ze al langere tijd bezig een nieuwe te zoeken, via via hebben wij vernomen dat ze al iemand gekozen hebben en dat zij waarschijnlijk over 3 tot 4 weken begint. De vraag is hoe lang zij blijft en of er iets gaat veranderen.
Gisteren had ik een openhartig gesprek met een van mijn collega's. Zij gaf toe dat het ook haar af en toe te veel wordt, dan staat zij met tranen in haar ogen en vraagt ze zich af waarom zij dit werk nog doet. Dat gevoel komt mij ook bekend voor, ook ik heb er wel eens zo bijgestaan. Het werk is het niet eens, het is de manier waarop er met je omgegaan wordt.
Binnenkort is er een evenement waarvoor er in het weekend gewerkt moet worden, dit besluiten ze 3 weken vooraf. Ik had al plannen waarop ik mij heel erg verheugd heb, er is nu gezegd dat als wij niet willen dat wij 'gedwongen' worden. Sorry? Ik ben je hond niet! Denken ze nu echt dat ze mij kunnen dwingen tot iets omdat ze mij in loondienst hebben? Wat is er gebeurt met overleggen en samenspraak? Ik was namelijk best bereid om (voor mijn collega's) toch een dag te komen, maar nu ik dit hoor weet ik het niet. Wat een toon zeg!
Voor mij is de maat redelijk vol en ik heb een gesprek aangevraagd met mijn leidinggevende. Donderdag ga ik met hem praten, ik ben benieuwd wat hij te zeggen heeft. Er word steeds beterschap beloofd maar het is inmiddels al maanden hetzelfde liedje, en als ik mijn collega's moet geloven is het zelfs al jaren hetzelfde liedje. Ik weet niet of ik zin heb om dit ook zo lang te pikken. Oh wacht, daar heb ik zeker geen zin in. Ik ben stiekem al weer aan het solliciteren, ik wil graag werken maar ik wil het ook wel enigszins naar mijn zin hebben en dat is nu (helaas) niet het geval.
Sterkte met je gesprek en hopelijk vind je snel een leukere baan!
BeantwoordenVerwijderenAch wat balen zeg dat dit het ook niet is voor je.
BeantwoordenVerwijderenWat ik me overigens goed voor kan stellen want iedereen wil fatsoenlijk behandeld worden. En dan ook nog 'gedwongen worden...dat is echt schandalig.
Goed dat je een gesprek aangevraagd hebt, succes daarmee.
Heel verstandig dat je al aan het solliciteren bent naar iets anders!
Sterkte met je gesprek! Ik hoop inderdaad dat je snel een leukere baan vindt! En zolang het nog gaat zou ik geloof ik nog niet opzeggen, dan liever een nieuwe schoen hebben voor je die andere weggooit. Maar ik kan natuurlijk niet zien/weten hoe ernstig het daar is.
BeantwoordenVerwijderenOverigens hoor je het 'gedwongen worden' echt op heel veel plekken hoor! Niet dat dat het normaal maakt, maar toch.
Ik doe inderdaad ook mijn best om er nog wat van te maken en ook aan te blijven, maar ik heb wel wat minder hoop dat het nog goed komt vandaar dat ik toch ook solliciteer.
VerwijderenGoed dat je de keus durft te maken. Een fijne werkplek is zoveel belangrijker dan zekerheid. Succes met het zoeken naar een fijne werkplek!
BeantwoordenVerwijderenIn NL is dat typisch een geval voor de ondernemingsraad. Vakbond?
BeantwoordenVerwijderenIk heb (gevoelsmatig) niet echt een vertrouwenspersoon in het bedrijf. Ik weet wel wie verantwoordelijk is maar spreek hem liever niet aan.
VerwijderenHoi Weg naar Zelfvoorziening, ik ken je niet en ik ken de situatie niet. Wel een opmerking (misschien slaat deze als een tang op een varken, maar laat m dan van je afglijden). Pas op dat je niet voor je collega's de kooltjes uit het vuur haalt en er daardoor wrange vruchten plukt terwijl de rest buiten schot blijft. Vraag: hebben andere collega's die al veel langer dan jij daar werken - behalve degene die ontslag heeft genomen dan - zelf eerder actie ondernomen, en zo nee, waarom niet? Tip: je werkt er nog maar net en hebt nog geen nieuwe baan in zicht. Wees uiterst tactvol en begin met vragen stellen: waarom..? Dit is een heel vervelende situatie voor je en ik wens je veel sterkte en succes!
BeantwoordenVerwijderenIk ga zeker tactvol zijn maar ik vind het niet meer dan normaal dat ik mijn onvrede ook aangeef bij mijn leidinggevende. Als hij niet op de hoogte is van hoe ik mij voel dan zal er zeker niets veranderen.
VerwijderenWat betreft mijn collega's, zij hebben dingen gepikt die ik nooit zou pikken. Maar in mijn gesprek zal het enkel en alleen gaan over hoe ik het ervaar.
Ik begrijp dat het heel vervelend is als het er zo vervelend aan toe gaat. Even een luis-in-de-pels-vraag: heb je ooit iemand in loondienst gesproken waar geen gesol met mensen was, de sfeer goed, de leiding en visie helder? Ik niet namelijk, het zijn altijd verhalen zoals jij ze nu schetst. Helaas...
BeantwoordenVerwijderenToch hoop ik voor je dat het gesprek donderdag en/of je stiekeme sollicitaties tot een plekje leiden waar je je prettiger kunt voelen.
Lies
Ja, bij mijn laatste baan in Nederland heb ik geleerd dat het ook anders kan. Ik werd met respect behandeld, het was geven en nemen en ik heb het enorm fijn gehad. Ik heb mij daar ook veel voor het bedrijf ingezet omdat duidelijk was dat zij zich ook voor mij in zouden zetten indien nodig.
VerwijderenBij ons hebben ze de zgn werkopdrachten, dan ben je verplicht om te komen ( wel extra betaald, dat dan wel )
BeantwoordenVerwijderenIk ben ook bang dat dit de nieuwe realiteit op de werkvloer is, voor jou staan namelijk 500 anderen te trappelen. Dus kunnen ze veel eisen. Dat is een naar gevoel, maar als je het geld nodig hebt, heb je weinig keuze. Er is maar een oplossing, zo snel mogelijk financieel onafhankelijk worden:) Julia
BeantwoordenVerwijderenHet grappige is dat ze voor deze functie niemand kunnen vinden, en als ze al iemand vinden dan blijven ze niet lang. Dat zou ze toch al wat moeten zeggen.
VerwijderenHet schijnt dat ze maanden gezocht hebben voordat ze mij vonden, en ook nu zijn ze al weer ruim 3 maanden aan het zoeken. Zo makkelijk is het dus niet :)
Maar wat betreft de onafhankelijkheid heb je zeker gelijk!
Verwijderenoh wat mega vervelend! sterkte met het gesprek, super sterk dat je zo'n gesprek aan gaat.
BeantwoordenVerwijderenIk vrees dat Julia gelijk heeft en dat zal in de toekomst alleen nog maar erger worden. Mijn oma zei altijd dat er altijd iets zou zijn wat je mishaagd en ik denk dat dat goed is om voor ogen te houden. Solliciteren kan toch altijd maar geen oude schoenen weggooien voor je nieuwe hebt.
BeantwoordenVerwijderenWat een vervelende situatie. Heel veel succes met je gesprek donderdag en succes met solliciteren, dat je maar een leuke andere baan mag vinden. Groetjes Janny
BeantwoordenVerwijderenJee, dat klinkt niet als iets dat vanzelf bijtrekt. Gelukkig kan je vanuit een baan zoeken naar iets anders, dat gaat toch makkelijker. Heel veel succes, komt vast goed!
BeantwoordenVerwijderenOp mijn werk zijn leidinggevenden die absoluut niet geschikt zijn voor hun functie en toch de "macht" hebben en daarbij regelmatig (onbedoeld?) tegen zere schenen schoppen of mensen slapeloze nachten bezorgen. 1/3 deel van mijn werk doe ik tegen mijn zin en onder protest. Maar tja, de rest is wel goed te doen, dus doe ik wat er van mij gevraagd wordt. Met mijn 62 jaar heb ik niet de illusie dat ze op een andere plek op mij zitten te wachten en economische zelfstandigheid en voldoende brood op de plank zijn ook heel prettig.
BeantwoordenVerwijderenIn bovenstaande reacties zijn al heel veel uitstekende adviezen gegeven. Ik heb daar weinig meer aan toe te voegen. Ook mijn advies is: wees voorzichtig en diplomatiek in het gesprek. Succes met nieuwe sollicitaties!
Jammer is dat! Ik zou met jouw leeftijd ook die conclusie trekken denk ik, zelf moet ik waarschijnlijk nog wat langer werken en juist daarom wil ik mij inzetten voor iets wat wel bevalt.
Verwijderenwat zou het fijn zijn als je een leuke nieuwe baan vindt waarbij je ook bv een dag minder kunt werken!
BeantwoordenVerwijderenSucces!
Linda
Dat zou zeker leuk zijn!
VerwijderenJe hebt nog een lange tijd te gaan voordat je met pensioen gast. Het is belangrijk om goed helder te krijgen wat je echt wilt en wat haalbaar is. Daarna kun je de weg er na toe uitstippelen. In deze baan wordt je bijv goed in Duits en leer je snel omschakelen van Duits nasr Nederlands en Engels. Is tolk zijn dan je ding? Of lerares talen? Dan zou je misschien een deeltijdstudie kunnen overwegen. Je kan ook andere routes overwegen. In elke baan leer je dingen, ontwikkel je competenties. Welke competenties wil je ontwikkelen?
BeantwoordenVerwijderenIk denk dat je donderdag niet boos of teleurgesteld het gesprek moet ingaan. Je kunt wel vragen om meer duidelijkheid en planning. Verder kun je ook vragen of er ontwikkelingsperspectief in je baan kan zitten. Misschien kan je een korte scholing in iets krijgen of kan je eens een dagje op een andere afdeling meedraaien om meer feeling met dit bedrijf te krijgen.
De lange lijn zul je zelf moeten uitstippelen.
Leuke tips! Dank je! Ik zal er eens over nadenken.
VerwijderenMisschien voor jezelf beginnen.
BeantwoordenVerwijderenOverweeg ik ook, maar weet niet waarin ;)
VerwijderenGoed van je, dat je naar je gevoel luistert.
BeantwoordenVerwijderenJe brengt veel tijd door op je werk, en als je je daar niet fijn voelt...
Gelukkig kun je vanuit je baan op zoek naar wat anders, dat scheelt ook een hoop.
Succes met het gesprek, en met solliciteren!
Wat een vervelende situatie is dit voor je. Wij Nederlanders zijn echter heel anders dan Duitsers en bijv. Oostenrijkers. We zeggen veel sneller als ons iets niet bevalt en voelen ons veel Meer als gelijke. Dit geldt echter niet voor de Duitse en Oostenrijkse cultuur. Een werkgever is baas en blijft baas. In deze landen is een behoorlijke Hierarchie. Ik zeg niet dat het goed is Maar zo werkt het in deze landen. Dit is tenminste onze ervaring(9 jaar) Ook is het zo dat er momenteel een werkgevers klimaat is en geen werknemers klimaat. Dit helpt ook niet om dingen te veranderen. Als je de mogelijkheid hebt om voor jezelf te beginnen zou ik dit zeker doen.
BeantwoordenVerwijderenVeel sterkte met je gesprek.
Daar heb je zeker een punt, in Duitsland wordt over het algemeen een vrij ouderwetse stijl van managen/leidinggeven gebruikt. Hoewel ik bij ons bedrijf ook wel wat modernere managers ken dus volgens mij zit ook hier wel een langzame verandering in. Uiteindelijk werkt het toch beter voor de werkgever om wat menselijker met je personeel om te gaan, omdat je dan ook een betere inzet krijgt.
Verwijderen