woensdag 19 oktober 2016

5 Maanden Moederschap

Vera is al weer bijna 5 maanden oud, wat gaat de tijd toch hard.  Grappig hoe het tegelijk een korte en een lange tijd is, 5 maanden is niet veel maar het voelt alsof we al veel meegemaakt hebben in die tijd. Veel nieuwe ervaringen, het is me wat dat ouderschap.

Voorheen zeiden mensen altijd "wacht maar tot je zelf kinderen hebt", nou ik heb ze (eentje dan) en weet je wat? Mijn voorstelling zat er helemaal niet ver naast, en het is heel erg zoals ik verwachtte. Het is wel leuker dan ik dacht, vooral omdat ik altijd meer over de moeilijkere dingen nadacht. Het moeilijkste vind ik de onvoorwaardelijke liefde, het idee dat ik iets vreselijk kostbaars heb wat ik kan verliezen. Als ik er over na denk word ik spontaan misselijk. Maar dat is natuurlijk negatief gezien, het is mijn depressieve kant :)

Want er is zoveel meer, ik vind 'moeder zijn' vooral heel dierlijk. Vanaf het begin, de zwangerschap heb ik het zo ervaren. De bevalling helemaal natuurlijk, de natuurkracht en oerdrang. En dan dat kleine zoogdiertje aan je borst, ik noem haar soms liefkozend mijn kleine aapje :) Ik vind het zo leuk om te zien dat ze nog zo veel instincten heeft, en hoe goed ze eigenlijk kan drinken aan de borst. Vooral als ik op mijn zij lig, dan kan ze prima haar weg vinden. Haar handje gebruikt ze om de tepel te 'sturen' en als ze hapt gaan haar wenkbrauwen omhoog. Het mooiste vind ik als ze tussen het drinken door gelukzalig en lachend mij aankijkt, met de melk nog op haar wang. Alsof ze laat weten, dit is het leven!

Wat ik ook fijn vind is dat ik heel veel vertrouwen in mijzelf als moeder heb, ik omarm mijn instincten. Gelukkig heb ik hier geen personen of instanties die zich opdringen met goedbedoelde adviezen over 'hoe het heurt'. Ik hou niet bij hoe vaak ze drinkt of wanneer, evenals slapen. Het gaat zo als het gaat en als ik zie dat ze een behoefte heeft dan vervul ik de behoefte. Over het algemeen resulteert dat in een gelukkige baby met gelukkige ouders. Gelukkig hebben we die luxe doordat ik verlof heb, hoewel ik in Nederland anders waarschijnlijk mijn baan opgezegd had. Tja ik weet het, vreselijk on-geëmancipeerd.

Ik vind het wel vreselijk veel werk, het huishouden en Vera verzorgen. Natuurlijk komt dat deels doordat wij wasbare luiers hebben en omdat ik zelf brood bak e.d. ( ik leg de lat altijd erg hoog voor mijzelf). Ik vind het thuis zijn nu meer werk en zwaarder dam gewoon werken voor een baas. Daar kan je aan het eind van de dag de deur dicht trekken en dan heb je vrije tijd, nu ben je 24 uur per dag bezig en verantwoordelijk. Soms heb ik een lange lijst met dingen die ik nog 'moet' doen van mijzelf, gelukkig realiseer ik mij dan dat er maar een ding is wat ik moet; zorgen dat dit meisje een gelukkige jeugd heeft en opgroeit tot een (geestelijk) gezonde volwassene.


Het moederschap heeft mij uit mijn 'comfort-zone' gehaald, en dwingt mij alles opnieuw te ontdekken. Ik ben niet een ander mens, maar mijn prioriteiten zijn wel verschoven. Mijn relatie met Maarten is ook dieper door het kleine meisje wat wij delen. Het is zo leuk om  hem als vader te zien, het is iets wat hij heel graag wilde en hij is enorm liefdevol en zorgzaam. Omdat wij samen voor het eerst ouder worden kunnen we dit ook samen delen, de moeilijke dingen maar ook de vreugde. Ik had niet gedacht dat het onze relatie zo zou verrijken. Wij genieten er heel erg van, om te zien hoe ze zich ontwikkeld en hoe ze groeit. Langzaam zullen we haar steeds meer leren kennen, wat ze leuk vind, hoe haar stem klinkt (als ze praat), hoe zij de wereld beleeft. Maar alles op zijn tijd, dit moment is net zo bijzonder als het volgende. Dus genieten wij vooral van het nu.

22 opmerkingen:

  1. Mooi en liefdevol blogje, en vooral mooi om te lezen dat jullie relatie zich ook heeft verdiept.

    Als mensen me wel eens vroegen hoe ik het vond met kind dan zij ik ook altijd: je wet van te voren dat het niet altijd makkelijk en moeilijk zal zijn en dat het ook heel leuk zal zijn.
    Het vervelende vond ik inderdaad moeilijk, maar het leuke was veel leuker dan gedacht.

    Ik vond vooral de kleuterleeftijd lastig tussen 3-4, maar dat is voor jullie nog ver weg al gaat de tijd erg snel.

    Helaas had ik een partner die zich niet echt als verantwoordelijke vader gedroeg, dat vond ik het ergste van alles, kon niet op hem vertrouwen dat de meest simpele afspraak altijd werd nagekomen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat lijkt mij inderdaad erg, dat je het gevoel hebt dat je er alleen voor staat. Wat vervelend voor je!

      De kleutertijd is inderdaad nog ver weg, maar ik ben benieuwd. Het scheelt misschien dat de leerplicht hier pas vanaf 6 jaar is.

      Verwijderen
  2. Wat een prachtige meid is Vera! En wat goed om te lezen dat het jullie samen versterkt heeft en dat het meevalt en vooral erg leuk is.
    Ik kan er zelf - zonder kinderen - niet echt over meepraten, maar zoals jij het doet (wasbare luiers enzo), zouden ook mijn idealen zijn!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat een prachtige meid is Vera! En wat goed om te lezen dat het jullie samen versterkt heeft en dat het meevalt en vooral erg leuk is.
    Ik kan er zelf - zonder kinderen - niet echt over meepraten, maar zoals jij het doet (wasbare luiers enzo), zouden ook mijn idealen zijn!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Mooi geschreven. Ik ervaar het ook zo. Thuis zijn is pittig en zwaar, maar je krijgt er zoveel voor terug. En de dagen dat ik wel werk voel ik me schuldig omdat mijn moeder gevoel zegt dat ik bij mijn kroost moet zijn (die ook echt 'op' is na twee dagen). Helaas wordt thuisblijven hier erg veroordeeld en heb ik het lef nog niet gehad om te stoppen (en we willen ons huis kopen en daar is mijn inkomen voor nodig).

    Moederschap is vermoeiend, zwaar, maar vooral het beste wat mij overkomen is en waar ik onwijs van geniet. En leuk he, die vaders! Ik vind het ook mooi om te zien.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Mooi verwoord! en prachtig meisje heb je ter wereld gebracht!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat mooi geschreven. Ja, die onvoorwaardelijke liefde is heel herkenbaar. Het is leuk om te lezen hoe jullie genieten van deze tijd met Vera. Ik vind haar heel groot voor een kindje van vijf maanden oud en wat heeft ze al veel haar.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ze is inderdaad aan de grote kant, bij de geboorte al. Ik gok dat ze al rond de 70cm is en zo'n 7 kilo.

      Over haar haren krijgen we veel opmerkingen, eigenlijk altijd als ik met haar ergens ben zegt iemand er wel wat van. Ze maakt indruk :)
      Ze heeft echt een bos vol en het word ook steeds langer, leuk!

      Verwijderen
  7. Het is zo waar als ze zeggen; er is niet alleen een kindje geboren, maar ook een papa en een mama. Helena

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat is inderdaad helemaal waar, daarom vond ik het ook zo fijn om de bevalling 'samen' te doen. Het was ook onze geboorte :)

      Verwijderen
  8. Wat heb je dat mooi opgeschreven, fijn dat het zijn goed gaat en jullie zo heerlijk genieten van jullie meisje.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Wat heb je het mooi omschreven. Het is precies zoals ik het moederschap ervaar(nu bijna 7 maanden). Zo mooi, hoef je dat schrijft van de borstvoeding: handjes die je borst/tepel sturen en de wenkbrauwtjes die omhoog gaan. Hier ook. Op dat moment voel ik vaak zo'n intense liefde voor mn zoontje. Soms krijg ik er zelfs tranen van in mn ogen.
    Geniet!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja leuk he! Zo schattig zijn ze, ik word er soms ook helemaal emotioneel van :)

      Toen ze de eerste keer hardop lachte ook, zij lachen en ik huilen ;)

      Verwijderen
    2. Haha o ja herkenbaar haha :-) Zo bijzonder, het moederschap!

      Verwijderen
  10. Wat een heerlijk meisje is het . Ik kan alleen maar zeggen wat een mooi stukje en wat heerlijk dat je thuis kan zijn om voor haar te zorgen en om zo te kunnen genieten van alle kleine dingen van jullie schat. Ik weet wel dat wij iedere keer weer dachten wat is dit mooi om mee te maken , zo kostbaar .

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Neem het leven zoals het komt, zeggen ze vaak toch?
    Dan is geen dag hetzelfde en de toekomst nooit zeker!
    En zo zal het altijd zijn.
    Inmiddels hebben wij een ondernemende 10 maander en dat is ook even wennen! Zeker als de eerste al weer 8,5 jaar oud is. Alles kon gewoon blijven liggen en niks is kind (uh ontdekker)proof meer in huis...
    Dat is dus even wennen en opruimen geblazen. Maar ik geniet heerlijk geëmancipeerd van mijn tijd met de kinderen. Want het betekend uiteindelijk : zelfbewust doordat je je niet meer belemmerd voelt door maatschappelijke normen die te maken hebben met je sekse of huidskleur.
    Tegenwoordig moet je als vrouw bijna een baan hebben naast dat je de zorg draagt voor de kinderen. Is het belachelijk als je teert op het inkomen van je man en doe je de kinderen tekort als je ze thuis houdt.
    En ik voldoe lekker niet aan ál die eisen de de maatschappij stelt maar ik doe wat mijn inborst mij ingeeft: zorgen dat mijn geliefden in mijn huis gelukkig zijn.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Amen! Ik ben het met jou eens. Iedereen moet vooral doen waar hij/zij zich goed bij voelt, en laten we elkaar gewoon respecteren!

      Fijn dat je ook zo kan genieten thuis, lijkt mij inderdaad een omschakeling zo :)

      Verwijderen
    2. Het is inderdaad wel even schakelen en meerder keren per dag. Zeker nu we (hoe wonderlijk!) nóg een wondertje verwachten in mei 2017. Dan zit je overdag tussen de kleintjes komt ineens je prépuber thuis lol.
      Dan sta je tijdens het verschonen van een luier vragen te beantwoorden over allerlei moeilijke dingen bijvoorbeeld.
      En straks hebben we wen-ochtenden op de basisschool én een dame die naar de brugklas gaat. Dát lijkt me helemaal bijzonder...
      Maar het voordeel is dat ik ze niet meer naar school hoef te brengen en dus in de ochtend en middag me niet hoef te splitsen. Ze fiets met haar neven mee, want zo groot is ze inmiddels ook.
      Maar haar babytijd voelt als een eeuw terug, terwijl er écht maar een halve generatie kloof zit tussen onze grote meid en haar broertje en ons wondertje uit mei.

      Verwijderen