Wat gaat het snel allemaal..

Eind 2012 hebben wij besloten om er echt samen voor te gaan en te gaan zoeken naar een plekje waar wij wilden wonen. Wij waren voor die tijd al met een woongroep bezig maar dat schoot maar niet op en wij wilden toch echt stappen zetten nu wij nog jong en ongebonden waren. Dus wij zijn online gaan zoeken op verschillende sites naar het huizenaanbod in de grensstreek van Duitsland en ook noord-oost Nederland.

Wij hebben regelmatig het aanbod op de sites bijgehouden en elke keer als wij wat leuks zagen deden wij een verzoek om meer informatie. Vaak als wij dan het adres van de woning kregen viel het toch tegen, midden in een woonwijk, naast een drukke (snel) weg, of andere dingen. Een aantal woningen of grondstukken die wij toch interessant vonden hebben wij bekeken, en vaak vielen die dan ter plaatse als nog af. Wij waren best kieskeurig, je wilt toch een plek waar je jaren lang gelukkig kan wonen en je dromen kan verwezenlijken.

Eind maart 2013 vond ik een leuk huis online, ik vroeg de informatie aan. Op 25 maart 2013 kreeg ik een mail met daarin de gedetailleerde informatie, en ik werd heel enthousiast! Deze woning lag aan de rand van een klein dorpje, geen drukke weg of rare industrie in de buurt. Mooi groot grondstuk, goede prijs. Toen ik vriend zag en hem het in mijn enthousiasme liet zien bleek hij minder enthousiast, hij vond het wel wat ver weg. Ik stelde voor dat we in elk geval er even langs konden rijden tijdens ons volgende tripje huizen kijken in Duitsland, en dat deden we.

Het was begin april toen wij op een mooie zaterdag weer langs Duitsland gingen. Wij reden eerst langs een grondstuk in Haren, wat qua locatie zo tegenviel dat wij niet eens uit de auto zijn gestapt. Door naar de volgende, het huis waar we even langs zouden rijden om te kijken. Onderweg werd het landschap al steeds mooier en ik was gespannen, zou het? Toen wij het dorpje inreden werden onze verwachtingen nog hoger, het zag er leuk uit. De straat waar wij doorheen reden was gezellig, ruim en groen en toen wij afsloegen naar de straat waar het huis stond wist ik het zeker. Ik heb eigenlijk van af dat moment nooit meer getwijfeld, dit was het voor ons.

Het was nog even spannend of wij het financieel rond zouden krijgen, vooral omdat de Nederlandse bank moeilijk deed. Maar de Duitse bank bleek vrij makkelijk, en toen viel alles op zijn plek. Ik weet nog dat ik op mijn werk zat en te horen kreeg dat wij de financiering rond kregen, ik heb echt een gat in de lucht gesprongen. Ik kon echt wel huilen van vreugde en heb volgens mij wel drie dagen hyper rond gelopen. Het was heel onwerkelijk. Uiteindelijk hebben wij eind mei het koopcontract getekend en 15 juni zijn wij verhuisd. Het is toch heel snel gegaan allemaal, en nu wonen wij er al weer bijna een jaar.

Het blijft bijzonder. Dat wij het gedaan hebben, dat wij het gedurfd hebben. En hoe het allemaal ook uitpakt, ik heb geen moment spijt gehad! Wij zijn elke dag heel gelukkig hier samen, en het is het allemaal waard!