vrijdag 13 januari 2017

Baby update: 8 maanden

Vera is al weer bijna 8 maanden oud, het is zo waar; de tijd vliegt. Ze is al lang geen hulpeloos baby'tje meer, ze is ontdekkend, grijpgragig, leergierig en ondernemend. Ze groeit als kool en lijkt wel elke dag wat nieuws te kunnen, het is  zo bijzonder om mee te maken hoe een mensenleven begint en hoe zij zich ontwikkelt.

Ze is druk aan het oefenen met kruipen, achteruit ging makkelijk (nooit geweten dan baby's eerst achteruit kruipen) en vooruit begint te komen. Momenteel gaat het nog wat onhandig en doet het denken aan een zeehondje/gewonde soldaat, maar in dit tempo denk ik dat ze volgende week al met gemak het hele huis door gaat. Het leren kruipen is een belangrijke stap, het brengt meer autonomie en dat zal waarschijnlijk weer veel nieuwe ontwikkelingen en leerprocessen in gang zetten. Het lijkt mij zo bijzonder als ze straks voor het eerst uit eigen initiatief blij op je af komt kruipen 💕.

Inmiddels is het ook steeds meer oppassen geblazen want die kleine handjes pakken alles waar ze bij kunnen. Zo hing ik vandaag de was op met Vera in de drager, en pakte zij de wasknijpers weer van de opgehangen was weg waardoor de was half van het rek af viel. Dus dat is niet meer zo handig 😄.

Toch bevalt het dragen mij nog heel erg goed. Tijdens mijn zwangerschap heb ik besloten dat ik wilde proberen de baby zeker de eerste zes maanden zo veel mogelijk te dragen, en ik ben heel blij dat dat gelukt is. En omdat het ons als ouders maar ook Vera goed bevalt zijn we er gewoon mee door gegaan. Het is zo handig omdat je alleen een drager nodig hebt, ook in de supermarkt of naar de dokter gebruik ik het. Ik vind het autostoeltje/maxi-cosi een onding om buiten de auto te gebruiken, het is loodzwaar. Toen ze net geboren was kon ik het nog wel tillen met haar erin maar toen had ik haar veel liever dicht tegen mij aan. En nu is ze volgens mij een kilo of 9 en vind ik het veel te zwaar aan een arm in zo'n kuipje. De draagdoek is compact en licht en ze valt heerlijk bij mij in slaap waar we ook zijn.

Toen Vera zes maanden werd zijn we ook langzaam begonnen met vast voedsel, volgens de rapley methode. Echt eten doet ze nog niet, hoewel ze alles graag ontdekt en in haar mond stopt. Ze krijgt ook geregeld wat binnen, maar dat is toch echt per ongeluk. Het is waarschijnlijk ook een echte ontdekkingsreis als je nog nooit iets anders dan vloeibare voeding gewend bent, hoe raar is het al die andere smaken en texturen in je mond. Maar inmiddels speelt ze wel al met stukjes eten in haar mond en ze lijkt zelfs een beetje te kauwen, doorslikken doet ze nog niet (expres). Maar ze heeft er zo veel plezier in, dat wij het prima vinden zo. Zolang ze met plezier alles van appel en broccoli tot aan spruitjes in haar mond stopt komt het vast wel goed. Mandarijntjes zijn trouwens favoriet, die stukjes worden kapot gebeten en leeg gezogen 😋.

De laatste dagen is ze wat uit d'r hum, zo sliep ze gisteren de hele middag en begint ze te huilen als ik de kamer verlaat. Aangezien ik het meeste uitgesloten heb vermoed ik dat ze tandjes gaat krijgen of dat ze misschien een sprongetje heeft. Gelukkig heeft Maarten vandaag ijsvrij en hebben we alle tijd voor haar.

En binnenkort gaat er nog een maand Elternzeit in van Maarten, hij werkt volgende week nog en dan is hij een maand thuis! Heerlijk! Daar kijken wij allebei heel erg naar uit, wij genieten echt enorm van onze tijd met elkaar. We hebben het heel gezellig en fijn samen, het  krijgen van Vera heeft ons leven verrijkt. Wij hadden het al goed met elkaar en waren heel gelukkig, maar ons geluk heeft een extra dimensie gekregen. Door het ouderschap, een avontuur wat we samen zijn aangegaan is onze relatie verrijkt. Ook is nu nog duidelijker waar we het allemaal voor doen, en dat motiveert ons weer extra.

Dus de conclusie; het gaat goed, we genieten!

15 opmerkingen:

  1. Lekker genieten. Dat huilerige hebben kinderen ook vaak als ze wat eenkennig worden. De wereld wordt ineens veel groter en bij mama (of papa) zijn voelt dan wel veel veiliger.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat heerlijk om te lezen. Acht maanden was hier bij drie van de vier de tijd van gruwelijke verlatingsangst. Dat ik weg was vonden ze niet zo erg maar als ze me zagen vertrekken: drama :D

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Het geluk klinkt door in de geschreven woorden. Mooi om te lezen en heel herkenbaar!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ze groeit inderdaad als kool. Tijd voor tandjes, lijkt me.
    Toch: kun je mij uitleggen wat er goed aan is een kindje dat nog niet eens tanden heeft stukken wortel, appel e.d. te laten eten?
    Volgens mij vergeef je het jezelf nooit als het er in stikt.
    Wat is er mis met een geprakte banaan of een appel die met de staafmixer kleiner gemaakt wordt totdat er door het kind zelf gekauwd kan worden?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Omdat ze er niet in stikken, ze sabbelen, malen met hun kaakjes en zo gaan er kleine stukjes naar binnen. Ze hoeven geen tanden te hebben om te kauwen. Malen is voldoende. Wij hebben onze dochter ook met de rapley methode leren eten en ik ben blij dat ik nooit met van die prutjes ben begonnen. Kinderen leren structuren en smaken veel beter waarderen op deze manier. En ook het doorkomen van tandjes is makkelijker omdat het vlees op de kaak al regelmatig gemasseerd wordt.

      Verwijderen
    2. Stukjes appel kan toch erg gevaarlijk zijn met kleintjes die geen tandjes hebben. Mijn kleinzoontje is bijna gestikt in een stukje appel waar hij op sabbelde en wat doorschoot. Wat op zo'n moment door me heenging, vreselijk ik hoop zoiets nooit meer mee te maken.
      Zoals Ivy zegt je vergeeft het jezelf nooit als het mis gaat! Groeten Wilma

      Verwijderen
    3. Voor ons is het belangrijk dat ze zelf leert eten en zelf mag ontdekken. Belangrijk is om onderscheid te maken tussen stikken en verslikken. Vera heeft wel eens gekokhalst en daarbij ook wel wat overgegeven maar heeft tot nu toe altijd het eten zelf uit haar mond gekregen indien gewenst. In het begin zit de kokhalsreflex erg voor in de mond.

      De groenten geven wij trouwens gekookt, dus echt kauwen hoef je daar niet bij. Appel is het hardste wat ze krijgt, maar daarbij is het ook veel sabbelen en een beetje schrapen met de tandjes. Zoals Wieteke ook zegt maalt ze met haar kaken om te kauwen.

      Natuurlijk zitten wij er altijd bij en letten wij goed op, we zorgen dat ze goed rechtop zit. Maar wij vinden het niet gevaarlijk, en zien veel voordelen bij het op deze manier eten. Meer info vind je onder andere hier:
      https://www.borstvoeding.com/bijvoeding/blw/bijvoeding.html

      Verwijderen
  5. Leuk om je blog te lezen, het geluk spat ervan af! Vond dit zelf ook zo,n leuke tijd. Geniet ervan.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Trouwens, nu sommige mensen het over verslikken hadden,ik las laatst dat veel jonge ouders in Nederland EHBO lessen gaan volgen om in geval van nood direct in te kunnen grijpen bij een ongeval ed van hun kind(eren). Je staat dan niet machteloos toe te zien als er iets zou gebeuren met je kind. Zou dat niets voor jullie zijn omdat er geen directe buren zijn in geval van nood en jullie nog echt op het platteland wonen?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja precies, daarom hebben wij ook gekeken wat we moeten doen als Vera stikt.

      Leuk link voor baby hulp bij verstikking is :
      https://www.youtube.com/watch?v=L5uxFi63k90

      Groet Maarten

      Verwijderen
  7. Wat heerlijk! Fijn dat Maarten dadelijk ook een tijd vrij is. Genieten maar.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Wat vliegt de tijd. Naar mijn idee is ze veel jonger dan ons zoontje, maar die is bijna 10 maanden haha dus dat verschil is maar minimaal. Bij ons rond de 8 maand ook veel treurigheid, maar we zaten toen ook midden in de verhuizing dus dat zal ook niet meegeholpen hebben. Maar ook zeker een beetje verlatingsangst.
    Geniet ervan als Maarten thuis is. Heerlijk met z'n 3tjes.
    Wat jij schrijft over verrijken, herken ik. Je relatie verdiept ofzo. Van tevoren kon ik me dat niet voorstellen, maar het blijkt toch zo te zijn.
    Groetjes Marike

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Het klinkt zo cliché maar het is echt he? Als je ouders wordt zie je elkaar ook op een andere manier en ook dáár ga je van houden!

    Wij hebben het boek van Stefan Kleintjes wat gaat over de rapley methode. Het steunt op het feit dat kleine kinderen nog de kokhalsreflex voorin de mond hebben. Dus als er iets groots in de mond zit zullen ze al heel snel kokken en het uit de mond gooien.
    Dit reflex zakt steeds verder achterin de mond naarmate je kindje ouder wordt, tegelijk met hoe meer ze gaan eten eigenlijk.
    Als je dus je kindje gaat voeren met gladgepureerd voedsel schijnen ze hier eerder in te kunnen verslikken/stikken omdat ze dit met het kokhalseffect niet eruit kunnen krijgen maar het automatisch in de keel zakt.

    BeantwoordenVerwijderen