Onzekerheid en stress

De laatste dagen ben ik een beetje van slag. Ik merk dat het moeilijk is om positief te blijven, ook al doe ik daar natuurlijk zeker mijn best voor. Ergens in mijn achterhoofd knaagt het de hele tijd, het feit dat we nu allebei werkloos zijn. Ook al weet ik best, dat vriend vast niet lang werkloos is. En dat we waarschijnlijk genoeg spaargeld hebben om deze periode te overbruggen. De onzekerheid weegt zwaar, en het maalt maar door mijn hoofd.

Ik blijf maar bezig met de cijfertjes, met de begroting en met de uitgaven. Hoe kan het beter, hoe lang houden we het vol. Als ik niet op pas zou ik gek worden. Gelukkig kan ik wel goed slapen, ik ben zelfs doodmoe. Dus ik doe mijn best om zo goed mogelijk voor mijzelf te zorgen, goed slapen, gezond eten, sporten. Het zijn dingen die nu juist moeilijk zijn, en daarom waarschijnlijk juist extra belangrijk.

Ik hoop dat ik met volharding, ritme en regelmaat verder kom. Ik probeer mij niet de hele tijd bezig te houden met de cijfertjes, want het is niet alsof ze nu ineens veranderen. Ik probeer mij te focussen op wat ik wel kan doen. Ik ben van plan om volgende week naar een uitzendbureau te gaan, en te vragen om werk. Het maakt mij niet uit wat voor werk, en hoeveel uren. Nu is de tijd om een begin te maken. Hopelijk kan ik dus binnenkort wat inkomen vergaren op deze manier.

Vriend heeft inmiddels al twee verzoeken voor een afspraak binnengekregen, dus maandag gaat hij daar achteraan. Met een beetje geluk kan hij per 1 februari weer aan de bak, dat zou flink wat rust geven voor ons beiden! Want deze onzekerheid is niet goed voor mijn gemoedsrust!