Op mijn plek

Afgelopen weekend was ik op visite bij mijn buurvrouw, tijdens het gesprek over hoe het ging vroeg zij mij of wij ooit terug zouden gaan naar Nederland. De vraag was een eye-opener voor mij, vooral omdat het antwoord voor mij zo duidelijk was. Ik kan echt zonder enige twijfel en vol overtuiging "nee" zeggen, wij zijn hier op onze plek en zitten hier goed.

 Het grappige is dat ik hier nog niet eerder zo bewust over na had gedacht , en het is een soort bevestiging dat wij op het juiste pad zijn. Het voelt goed hier, wij zijn gelukkig en wij hebben het gevoel hier een toekomst te hebben. Ik voel mij hier ook echt thuis, als wij een dag in Nederland zijn geweest zijn wij altijd weer blij om thuis te komen.

Wij hebben hier natuurlijk ook een hele mooie en bijzondere plek, een plek die wij zorgvuldig uitgekozen hebben. Een woning en grondstuk die aan onze wensen en eisen voldoet, en een plek waar wij van af het begin af aan echt verliefd op waren. Het feit dat wij inmiddels na hard werken steeds meer ingeburgerd zijn, allebei werk hebben en steeds meer kunnen bouwen aan onze dromen  is als de nootjesdip op de chocoladedip op het softijs.  Het wordt alleen maar beter, en wij genieten er met volle teugen van.

Wisten wij van te voren dat het zo zou uitpakken, dat het ons zo zou bevallen? Nee natuurlijk niet, wij hebben een risico genomen. Wij hebben ons werk, onze familie en alles wat ons bekend was achter gelaten voor een droom, voor een idee. Maar wij hebben altijd een positieve houding gehad, wij geloofden (en geloven) dat wij het kunnen maken, en met hard werk wordt dat nu waarheid. En ik kan eerlijk zeggen dat ik nog nooit zo gelukkig ben geweest, en ik geloof ook niet dat ik zo gelukkig had kunnen zijn in Nederland. Het was voor ons echt een goede stap, en ik ben er heel erg blij mee!