Verhuizen naar Duitsland, huizen zoeken

Ik heb zelf zeker 5 tot 7 jaar met het idee gelopen om naar Duitsland te verhuizen, maar ik vond het tegelijkertijd een enorm eng idee. Ik had geen idee wat er allemaal bij zou komen kijken en hoe ik het zou moeten doen en daarom heeft het zo lang geduurd voordat wij de sprong gewaagd hebben.

Nu hebben wij ons vooraf geprobeerd goed te informeren, ik heb veel websites bezocht, had de emigratiegids van de Rab.obank, een boek over Wonen en kopen in Duitsland en wij hebben zelfs de emigratiebeurs bezocht. Met al deze verschillende informatie bronnen hebben wij ons best gedaan om onszelf  schlau zu machen, maar achteraf gezien hebben wij zeker meerdere fouten gemaakt. Nu bedacht ik mij dat er hier misschien wel mensen meelezen die overwegen te verhuizen naar Duitsland, en die wellicht wat hebben aan onze ervaringen. Daarnaast vinden andere mensen het misschien ook wel interessant, daarom hier het verhaal over onze ervaringen en daarbij ook aandacht voor welke dingen wij achteraf anders zouden doen. In dit eerste deel vertel ik over hoe wij de zoektocht naar een woning hebben aangepakt.

 Hoe wij ons huis vonden

Wat wij vaak horen van mensen hier in de omgeving is hoe wij in hemelsnaam in dit kleine dorpje terecht zijn gekomen, het antwoord is "via het internet".  Allereerst hadden wij natuurlijk een gebied in ons hoofd waar wij wilden wonen. Wij kozen dit gebied om verschillende redenen. Een van de redenen was dat wij nog binnen redelijke afstand van familie wilde wonen, een tweede was de luchtkwaliteit. Als je de volgende satellietfoto ziet dan weet je waarom wij voor het noorden kozen, wij wilden niet in de buurt van het Ruhrgebied zitten (bron). (Achteraf blijkt dat de belastingen in de omgeving van het Ruhrgebied (Nordrhein-Westfalen) ook wat hoger zijn dan in Niedersachsen waar wij nu zitten, dit is natuurlijk mooi meegenomen.)

Om een Nederlandse hypotheek te krijgen moet je ook nog eens binnen (ik meen) 40 km van de grens blijven, dat was ook nog iets om rekening mee te houden. Een groene en  landelijke omgeving vonden wij ook erg belangrijk. Dus uiteindelijk kozen wij het volgende gebied, ik heb het op de onderstaande kaart rood gemarkeerd.

Bij nader inzien bleek dit wel een wat duurder gebied en het was ook een klein zoekgebied, daarom hebben wij het oranje gemarkeerde gebied erbij genomen. Het leek ons eerst te ver weg maar de afstand viel bij nader inzien toch best wel mee, van de woonplaats van onze familie uit scheelde het ongeveer 15 minuten. Bovendien is het ook een prachtig gebied.

Maar hoe vind je daar dan een huis? Wij zochten online maar vonden vooral ook veel bedrijven die een slaatje willen slaan uit onwetende Nederlanders op zoek naar Duits geluk. Ik koos er voor om gebruik te maken van een website voor Duitsers, ik gebruikte graag de site immopool een soort Duitse F.unda. Wat ik heel fijn vond aan de site is dat ik vrij gericht kan zoeken op gebied, zodat ik niet helemaal blij wordt en er dan achter kom dat het huis in Bayern ligt.

Wat er heel anders is aan het Duitse woningaanbod is dat er geen adres bij de advertentie staat, om daar achter te komen moet je de makelaar aanschrijven (per mail). Als je uiteindelijk besluit het huis te kopen krijgt die makelaar ook zijn deel. Daarom moet je erg opletten dat je niet twee verschillende makelaars over een huis aanschrijft, want dan zou je ze beide moeten betalen. Om deze reden hield ik in mijn e-mail een mapje bij met op welke objecten ik gereageerd had.

Wij keken een keer per week op de site naar leuke objecten, en schreven bij een interessante aanbieding de makelaar aan. Als wij het adres kregen zochten wij het adres op in go.oogle maps om te kijken hoe het gesitueerd lag, wij hebben wel eens een "droomhuis" gezien wat bij nader inzien naast een snelweg lag.

Wij lette in het bijzonder op de hoeveelheid buren, wegen in de buurt, bebouwing in de omgeving, industrie in de omgeving, stroommasten e.d. in de buurt van het huis en de zon ligging en grootte van de tuin. Als wij uiteindelijk een aantal huizen (en grondstukken) gevonden hadden die ons wel wat leken dan trokken wij er op een zaterdag op uit om te toeren langs die huizen. Vaak vielen ze meteen al af, omdat de situatie in werkelijkheid niet voldeed aan onze (strenge) eisen.

Zodoende vonden wij ook ons huidige huis, toen ik de advertentie zag was ik razend enthousiast. Ik weet nog dat ik met Maarten op de bank zat en het hem liet zien, "kijk dan, is het niet perfect?". Maarten bleek niet overtuigt, hij vond het eigenlijk te ver weg. Maar hij wilde het huis wel meenemen op de route de volgende trip naar Duitsland, zo gezegd zo gedaan.

Naarmate wij dichterbij kwamen voelde ik mijn zenuwen, de omgeving was prachtig en best afgelegen. Zou dit het zijn? Toen wij het dorpje inreden werd ik steeds zekerder van mijn zaak, en ik wist het eigenlijk al voordat ik het huis gezien had. Dit was het, Thuis.