Geldzorgen

Ik maak mij zorgen over onze financiële situatie. Deels omdat het in mij zit om me zorgen te maken, maar grotendeels ook terecht. Zoals ik al eerder schreef zit ik in de ww, zoals het er nu naar uit ziet stopt de uitkering eind september. Ik zou eventueel een Duitse uitkering krijgen maar daar reken ik niet op (en dat wil ik eigenlijk liever niet).

Dit alles wist ik natuurlijk van te voren. Het idee was dat ik vanaf de verhuizing drie maanden zou hebben om werk te zoeken, daarna zouden we het spaargeld kunnen aanbreken om mijn gebrek aan inkomen te compenseren. Met ons spaartegoed van ongeveer € 4000,- zouden we dat 6 maanden volhouden. Ik had in dat geval dus 9 maanden de tijd om een baan te zoeken waarmee ik ongeveer  €700,- per maand zou verdienen.

Wat we niet van te voren wisten en wat ik hier nog niet verteld had is dat vriend sinds de verhuizing tot nu zonder inkomen heeft gezeten. Hij heeft een uitzendcontract en is in die periode niet opgeroepen (iets met valse beloften van werkgever). En hoewel het fijn was om hem hier te hebben voor klussen en morele steun, zijn de financiële gevolgen groot. Het betekend dat we ons spaargeld eerder moesten aanbreken. Het overbruggen van deze periode kost zeker € 1000,- spaargeld. Gelukkig heb ik wat bijverdient met verkopen op MP en met flink zuinig doen bleven de kosten enigszins beperkt.

Toen kwam de makelaar langs omdat we extra grond bleken te hebben (waar ik eerder over schreef) waardoor we nu € 1000,- moeten bijbetalen voor het huis. Dat hakt er weer in, ook emotioneel want gaat dit wel goed? Ons buffer is op dit moment rond de € 2000,- en hopelijk krijgen we nog wat geld voor het afkopen van de verzekeringen (lees ook hier). Dat zou wat meer ademruimte geven.

Ondertussen heb ik, zonder baan, alle tijd om mij zorgen te maken. Hoe kan ik meer besparen, nog minder uitgeven. De komende anderhalve maand is onze begroting nog sluitend, daarna gaan we interen. Tenzij ik werk heb gevonden of de vaste lasten op wonderbaarlijke manier kan verlagen. Op het moment dat mijn inkomen zou stoppen zouden we € 700,- per maand te kort komen, indien we dat aanvullen vanaf ons huidige spaargeld zouden we dat nog 3 maanden volhouden. Ik heb het hier nog niet eerder over gehad omdat ik mij een beetje schaam. Ik ben normaal zo goed in budgetteren, ik heb altijd financieel overzicht. En nu? had ik niet aan kunnen zien komen, heb ik een verkeerde keus gemaakt gebaseerd op emotie en niet op verstand?

Helaas zit het allemaal niet mee. Mijn laptop is stuk gegaan, en is misschien niet eens meer te repareren. Ik heb een prijsaanvraag lopen voor een poging tot reparatie. Afhankelijk van de prijs moet ik misschien gewoon een andere computer moeten kopen. Ik heb nu een oude pc geleend, maar ik zal toch met een oplossing voor mijzelf moeten komen.

Ook ben ik begonnen met het invoeren van de auto. De kosten voor een gelijkwaardigheidsverklaring en de het eerste bezoek aan de tuv komen al op €200,- (iets met verkeerde test, mijn schuld grr). Dit gaat me zeker nog € 130,- extra kosten, als ik pech heb meer. Hopelijk kan mijn vader de benodigde aanpassing aan de auto uitvoeren zodat de kosten beperkt blijven.

En laat ik het nog maar niet hebben over het feit dat we een lekkage hebben en dat we dat graag willen repareren voor de winter, pfff.

Maar wat als ik geen baan kan vinden voordat ons spaargeld op is? Wat zou er dan gebeuren, gaan we dan failliet? Ik moet er niet aan denken. Met al deze informatie in mijn hoofd maak ik me vanzelf zorgen. Mijn hersenen zijn constant op zoek naar oplossingen. Hoe kan ik mijn uitgaven beperken en mijn inkomsten vergroten? Natuurlijk is er maar een goede oplossing en dat is een baan vinden. Maar het is natuurlijk belangrijk om onze uitgaven zo veel mogelijk te beperken. Het grappige is dat je dan vanzelf weer uitkomt bij de zelfvoorziening. Groente verbouwen, jam maken van eigen fruit, en eitjes van eigen kippen zijn prima manieren om de kosten te drukken. Maar het is niet genoeg om mijn complete inkopen te compenseren.

Misschien moet ik me minder hierop focussen en (nog) meer bezig zijn met werk vinden aangezien daar de oplossing ligt. Zelfs met een baan van 20 uur per week en een inkomen van € 7,- per uur zouden we de begroting al kunnen sluiten. Zo heel onhaalbaar is dat toch niet? Laat ik positief blijven, het heeft natuurlijk geen zin om bij de pakken neer te gaan zitten. Ik heb het geluk dat ik gezond ben en veel verschillende soorten werk kan aanpakken, ook zwaar werk. Ik kan altijd nog een witte werkster worden, ook al is dat uiteindelijk niet voordelig (pensioen en sociale voorzieningen) zou dat wel eventuele dringende problemen op kunnen lossen.